بیماری های مشابه

کراتودرمی کف دست و پا (PPK) به ضخیم شدن پوست کف دست‌ها و/یا پاها اشاره دارد که نمی‌توان آن را تنها به سایش نسبت داد. این موارد می‌توانند ارثی یا اکتسابی باشند. PPKهای ارثی با تاریخچه خانوادگی و شروع در دوران کودکی شناسایی می‌شوند؛ این شرایط ممکن است به صورت مجزا، به عنوان ویژگی تعریف‌کننده یک سندرم، یا به عنوان جنبه‌ای جزئی از یک سندرم (مانند ایکتیوزهای مادرزادی، بیماری داریه) بروز کند.

کراتودرمی کف دست و پا (PPK) به ضخیم شدن پوست کف دست‌ها و/یا پاها اشاره دارد که نمی‌توان آن را تنها به سایش نسبت داد. این موارد می‌توانند ارثی یا اکتسابی باشند. PPKهای ارثی با تاریخچه خانوادگی و شروع در دوران کودکی شناسایی می‌شوند؛ این شرایط ممکن است به صورت مجزا، به عنوان ویژگی تعریف‌کننده یک سندرم، یا به عنوان جنبه‌ای جزئی از یک سندرم (مانند ایکتیوزهای مادرزادی، بیماری داریه) بروز کند.

هیدرادنیت نوتروفیلیک اککرین (Neutrophilic eccrine hidradenitis) اختلالی است که با آسیب سمی به مارپیچ‌های اککرین مشخص می‌شود و منجر به بروز ضایعات اریتماتوز یا پورپوریک در ناحیه تنه، اندام‌ها، گردن، صورت، پوست سر و/یا گوش‌ها می‌گردد. این اختلال بیشتر با شیمی‌درمانی (chemotherapy) مرتبط است، اما ممکن است با سایر عوامل اتیولوژیک نیز همراه باشد:

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

گال پوسته‌ای (Crusted scabies) که قبلاً به عنوان گال نروژی (Norwegian scabies) شناخته می‌شد، نوعی شدید و بسیار مسری از آلودگی با انگل سارکوپتس اسکابئی واریته هومینیس (Sarcoptes scabiei var hominis) است که بیشتر در بیمارانی مشاهده می‌شود که دچار سوءتغذیه، نقص ایمنی، بستری در مراکز نگهداری هستند یا بیماری‌های عصبی دارند. این نوع گال اغلب در بیماران مبتلا به عفونت HIV، به ویژه در افرادی با شمارش CD4 پایین دیده می‌شود. همچنین به عنوان یک پدیده سندرم التهابی بازسازی ایمنی (IRIS) از نوع «آشکارسازی» گزارش شده است. این وضعیت همچنین در بیماران مبتلا به لوسمی-لنفوم و در بیماران پیوندی دیده می‌شود. گال پوسته‌ای در جمعیت‌های فقیر در سراسر جهان و در تمام گروه‌های سنی رخ می‌دهد. این بیماری به‌ویژه در جوامع بومی سالم در شمال استرالیا شایع است.

کالوس یا پینه (Callus) ضخیم شدن پوست است که در پاسخ به نیروی زیاد و مکرر روی پوست، معمولاً به دلیل فشار مداوم، مالش یا اصطکاک ایجاد می‌شود. برخی از ناهنجاری های پا، مانند کج شدن انگشتان پا، ممکن است فرد را مستعد پینه کند. پینه ممکن است دردناک باشد. راه های تشخیص پینه یا میخچه، راه های درمان پینه یا میخچه، شرایط اورژانسی پینه و میخچه، چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

اگزمای ترک‌دار (Eczema craquelé) که به عنوان خارش زمستانی (winter itch)، اگزمای استئاتوتیک (asteatotic eczema)، اگزمای خشکی (xerotic eczema) و درماتیت خشکی‌زا (desiccation dermatitis) نیز شناخته می‌شود، نمایانگر انتهای طیف خشکی پوست (xerosis) است.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. ایکتیوز ولگاریس یک بیماری پوستی است که منجر به خشکی و پوسته پوسته شدن پوست به خصوص در بازوها و پاها می شود. نام آن از کلمه یونانی به معنای ماهی گرفته شده است و به ظاهر ماهی مانند و پوسته پوسته پوست اشاره دارد. ایکتیوز ولگاریس می تواند در خانواده ها ایجاد شود (ایکتیوز ولگاریس ارثی)، یا ممکن است در مراحل بعدی زندگی ایجاد شود (ایکتیوز ولگاریس اکتسابی). نوع ارثی که ایکتیوز ولگاریس مادرزادی نیز نامیده می شود، اولین بار در اوایل دوران کودکی ظاهر می شود و بیش از ۹۵ درصد موارد ایکتیوز ولگاریس را تشکیل می دهد. ایکتیوز ولگاریس ارثی بعد از بلوغ بهبود می یابد. نوع اکتسابی معمولاً در بزرگسالی ایجاد می شود و در نتیجه یک بیماری داخلی یا استفاده از برخی داروها ایجاد می شود. درمان ایکتیوز ولگاریس (فلس های ماهی)، راه های مراقبت ایکتیوز ولگاریس (فلس های ماهی)

ایکتيوزیس وابسته به کروموزوم X، یک اختلال وابسته به کروموزوم X و مغلوب در کراتینیزاسیون غیرطبیعی است که ناشی از کمبود آنزیم استروئید سولفاتاز (steroid sulfatase) می‌باشد. این آنزیم برای فرایند طبیعی پوسته‌ریزی (desquamation) لایه شاخی پوست (stratum corneum) ضروری است. به‌طور کلاسیک، این بیماری با پوسته‌های کثیف‌نما در دو طرف گردن ("گردن کثیف") و ناحیه اطراف ناف مشخص می‌شود. سایر قسمت‌های تنه و اندام‌ها نیز درگیر هستند، در حالی که صورت، کف دست‌ها و پاها، و همچنین حفرات پشت زانو و آرنج معمولاً سالم می‌مانند.

ایکتیوز لاملار (Lamellar ichthyosis) یک اختلال ارثی است که عمدتاً به دلیل یک خطا در ژن کراتینوسیت ترانس‌گلوتامیناز I (keratinocyte transglutaminase I) رخ می‌دهد و منجر به نقص در تشکیل غلاف سلولی و شاخی شدن (cornification) می‌شود. این بیماری تقریباً همیشه به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نشانه بارز این بیماری وجود یک غشای کلوئیدی (collodion membrane) در زمان تولد است که به دنبال آن، پوسته‌های ضخیم و شبیه به صفحات در بیشتر سطح پوست ظاهر می‌شود. نوزادان کلوئیدی (collodion babies) تمایل به زودرس بودن دارند و با تمامی خطرات مرتبط با زایمان زودرس مواجه هستند.

ایکتیوز اکتسابی (AI) یک بیماری نادر است که در بزرگسالی آغاز می‌شود و معمولاً با بیماری‌های زمینه‌ای همراه است. این بیماری از نظر بالینی مشابه ایکتیوز ولگاریس (ichthyosis vulgaris) است که یک اختلال ارثی خوش‌خیم بوده و در دوران کودکی بروز می‌کند.

درماتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب پوست به دلیل پوسته پوسته شدن، خشن یا خشک شدن پوست، قرمزی، خارش و گاهی تراوش و فرسایش استفاده می شود. استاز اصطلاحی است که برای توصیف تورم پا که در شرایط گردش خون ضعیف و تجمع مایعات مشاهده می شود استفاده می شود. درماتیت استازی, التهاب و تجزیه پوست است که به دلیل تجمع مایع در زیر پوست اتفاق می افتد. درماتیت استاز می تواند به دلیل نارسایی وریدی (نقص دریچه عروق خونی)، نارسایی قلبی و سایر شرایطی باشد که باعث تورم، معمولاً در پاها می شود.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

درماتیت نومولار (Nummular Dermatitis) التهابی است که شامل نواحی سکه ای شکل و برجسته روی پوست می شود که پوسته پوسته و خارش دارند. علت درماتیت نومولار به خوبی شناخته نشده است، اما به نظر می رسد عواملی مانند حمام های مکرر، استفاده از صابون های حساسیت‌زا و خشک ، آب و هوای و قرار گرفتن در معرض لباس های حساسیت زا مانند پشم  احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. افرادی که به درماتیت نومولار مبتلا می شوند معمولا در گذشته به اگزما مبتلا شده بودند.  راش های درماتیت نومولار ممکن است مزمن باشند.‌ این راش ها دائم از بین میروند و دوباره ظاهر می شوند.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

گال یا جَرَب(Scabies)، هجوم پوستی است که توسط کنه کوچکی به نام سارکوپتس اسکابئی (Sarcoptes scabiei var) ایجاد می شود. اسکابیس بسیار مسری است و به سرعت در مناطق شلوغ مانند بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان، مراکز نگهداری از کودکان، زندان‌ها و سایر مکان‌هایی که افراد مدت زمان طولانی را در تماس نزدیک با یکدیگر می‌گذرانند، گسترش می‌یابد. بثورات گال بسیار خارش دار است و زمانی ایجاد می شود که کنه ماده باردار در پوست فرو می رود و تخم می گذارد. سیستم ایمنی بدن انسان به حضور کنه بسیار حساس است و واکنش آلرژیک ایجاد می کند که باعث خارش شدید می شود. اگرچه فردی که مبتلا به گال است معمولاً فقط 10 تا 20 کنه در کل بدن خود دارد، ممکن است تعداد زیادی ضایعات به دلیل این پاسخ آلرژیک وجود داشته باشد. بدون درمان، وضعیت معمولاً بهبود نمی یابد. راه های درمان گال یا جرب، راه های خودمراقبتی گال یا جرب، راه های تشخیص گال یا جرب

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

تینه‌آ کورپوریس (Tinea corporis) یک وضعیت التهابی موضعی پوست است که به دلیل کلونیزاسیون قارچی در لایه سطحی اپیدرم ایجاد می‌شود. با اینکه این بیماری در بزرگسالان شایع است، اما در نوزادان نادر می‌باشد. گونه‌ای که بیشترین نقش را در این بیماری دارد، تریکوفایتون (Trichophyton) است. ارگانیسم‌های قارچی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده یا از طریق فومیت‌ها به کودکان منتقل می‌شوند. گرانولوم ماجوچی (Majocchi granuloma) ناشی از تهاجم ارگانیسم‌ها به فولیکول مو یا ساقه مو بر روی پوست غیر از پوست سر است. بیماران با نقص ایمنی در معرض خطر عفونت تینه‌آ منتشر هستند.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

اصطلاح "اگزانتهم" (exanthem) از کلمه یونانی "exanthema" گرفته شده است که به معنای "بیرون زدن" است و برای توصیف ضایعات پوستی که به طور ناگهانی و در چندین سطح پوستی به وجود می‌آیند، استفاده می‌شود. در مقابل، "انانتهم" (enanthem) به درگیری غشاهای مخاطی اشاره دارد. چندین عفونت ویروسی با اگزانتهم‌های ویروسی و/یا انانتهم‌ها مرتبط هستند. بسیاری از یافته‌های پوستی و مخاطی این عفونت‌ها ذاتاً غیر اختصاصی هستند، اما جنبه‌های کلیدی تاریخچه بالینی و ارائه می‌تواند به اتیولوژی‌های خاصی اشاره کند.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. سرخک که به عنوان سرخجه نیز شناخته می شود، عفونت دستگاه تنفسی است که توسط ویروس سرخک ایجاد می شود. سرخک بسیار مسری است و زمانی که فرد مبتلا سرفه یا عطسه می‌کند پخش می‌شود. بهتر است با واکسیناسیون از آن جلوگیری شود. راه های تشخیص سرخک (سرخچه)، راه های درمان سرخک (سرخچه)، راه های مراقبت سرخک (سرخچه)

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. سرخجه که گاهی سرخک آلمانی نیز نامیده می شود، توسط ویروس سرخجه ایجاد می شود و از طریق تماس با مایعات دستگاه تنفسی مانند هنگام سرفه و عطسه پخش می شود. پس از عفونت، 14 تا 21 روز طول می کشد تا اولین علائم ظاهر شوند، از جمله علائم تنفسی، سردرد، تب و احساس تحریک پذیری و خستگی. بعد از 1-7 روز بثورات ظاهر می شود. راه های تشخیص سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های درمان سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های مراقبت سرخجه (سرخک آلمانی)

عفونت ناشی از آدنوویروس‌ها (adenoviruses) شایع است و بیشتر افراد در دوران کودکی در معرض آدنوویروس‌ها قرار می‌گیرند. این عفونت از طریق قطرات تنفسی یا مسیر مدفوعی-دهانی منتقل می‌شود. انواع مختلفی از آدنوویروس‌ها وجود دارد و علائم بالینی آن‌ها متغیر است. عفونت‌های آدنوویروسی می‌توانند طیف گسترده‌ای از اختلالات را ایجاد کنند، از جمله سیستیت (cystitis)، ذات‌الریه (pneumonia)، التهاب ملتحمه (conjunctivitis)، گاستروانتریت (gastroenteritis)، برونشیت (bronchitis)، کروپ (croup)، فارنژیت (pharyngitis)، مننژیت/آنسفالیت (meningitis/encephalitis)، سرماخوردگی (common cold)، و بیماری‌های تب‌دار نامشخص.

بیماری پنجم (اریتم عفونی) یا اریتما اینفکتیوزوم (Erythema Infectiosum) بیماری سیلی گونه نیز نامیده می شود. یک بیماری شایع در کودکان خردسال به دلیل عفونت با پاروویروس B19 است. بیماری پنجم (Fifth Disease) بر اثر تماس با افراد آلوده به ویژه از طریق قرار گرفتن در معرض ترشحات تنفسی (مایع از بینی) منتقل می شود. این بیماری تقریباً 5 روز طول می کشد، اما بثورات ممکن است برای چند هفته عود کنند، به ویژه با ورزش، گرما، تب یا استرس. اگر یک زن باردار آلوده شود، عفونت می تواند برای جنین متولد نشده مضر باشد. بیماری پنجم نیز می تواند باعث آرتریت شود، اگرچه این بیماری بیشتر در بزرگسالان آلوده دیده می شود. راه های تشخیص بیماری پنجم (اریتم عفونی)، راه های درمان بیماری پنجم (اریتم عفونی)، راه های خود مراقبتی بیماری پنجم (اریتم عفونی)

ویروس‌های انترو (Enteroviruses) شامل ویروس‌های پولیو (که در این بخش پوشش داده نمی‌شوند)، کوکساکی ویروس‌ها (Coxsackieviruses)، اکوویروس‌ها (Echoviruses) و انتروویروس‌های شماره‌گذاری شده (مانند EV-A71، EV-D68) هستند.

بثورات دارویی اگانتهماتیک (Exanthematous Drug Eruption; EDE) که به نام بثورات دارویی شبه‌سرخک (Morbilliform Drug Eruption) نیز شناخته می‌شود، رایج‌ترین نوع بثورات پوستی ناشی از مصرف داروها است. این بثورات شامل ماکول‌های قرمز و پاپول‌هایی هستند که اغلب در ناحیه تنه ظاهر شده و به صورت متقارن به اندام‌های نزدیک به تنه گسترش می‌یابند. در موارد شدید، ضایعات به هم می‌پیوندند و ممکن است به اریترودرما (Erythroderma) منجر شوند. کف دست‌ها، کف پاها و غشاهای مخاطی نیز ممکن است درگیر شوند. خارش (Pruritus) یک شکایت رایج است. در حالی که بیشتر بیماران بدون تب هستند، در واکنش‌های شدیدتر ممکن است تب خفیف ایجاد شود. شروع این بثورات معمولاً بین ۴ تا ۱۴ روز پس از آغاز مصرف یک دارو رخ می‌دهد. در صورتی که بیمار قبلاً به داروی تحریک‌کننده حساس شده باشد، زمان بروز بثورات ممکن است کوتاه‌تر باشد. این بثورات ممکن است حتی پس از قطع مصرف داروی مقصر نیز رخ دهند.

مونونوکلئوز عفونی توسط ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus یا EBV)، یکی از اعضای خانواده ویروس‌های هرپس انسانی، ایجاد می‌شود. دوره پیش‌درآمدی (prodromal) این بیماری شامل علائمی مانند سردرد، احساس ناخوشی عمومی (malaise)، درد عضلانی (myalgia) و خستگی است که به مدت ۳ تا ۵ روز به طول می‌انجامد. در بزرگسالان، تب تا ۳۹ درجه سانتی‌گراد (۱۰۲.۲ درجه فارنهایت) ممکن است به مدت ۷ تا ۱۰ روز یا در موارد شدیدتر، بیشتر ادامه یابد و ۸۰ تا ۹۵ درصد افراد از وجود تب خبر می‌دهند.

تمام داروهای مشکوک باید فوراً قطع شوند. مراقبت حمایتی را برای هرگونه اختلال عملکرد اندام خاص، مانند جایگزینی مایعات یا تعویض پانسمان، بهینه کنید. استفاده از کورتیکواستروئیدهای سیستمیک در بیمارانی که علائم درگیری اندام‌های داخلی را نشان می‌دهند، توصیه شده است. دوز استروئیدها به شدت واکنش بستگی دارد، اما دوز ۱-۲ میلی‌گرم بر کیلوگرم پردنیزون به صورت روزانه نقطه شروع خوبی است.

سندرم استیونز-جانسون (SJS) و نکروز سمی اپیدرمال (TEN) بیماری‌های حاد و شدید پوستی هستند که با بروز ضایعات پوستی دسکواماتیو، موکوزیت‌های چندکانونی و علائم سیستمیک همراه‌اند. SJS با درگیری کمتر از ۱۰ درصد سطح بدن (BSA) مشخص می‌شود، در حالی که TEN شامل بیش از ۳۰ درصد BSA است. در مواردی که ۱۰ تا ۳۰ درصد BSA درگیر باشد، به آن همپوشانی SJS-TEN گفته می‌شود. توجه داشته باشید که SJS می‌تواند به سرعت به TEN تبدیل شود و هر دو می‌توانند سیر بالینی غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. در گذشته، اصطلاحات مربوط به این بیماری‌ها دقیق نبوده و اصطلاحاتی مانند اریتم مولتی‌فرم ماژور و SJS/TEN مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه برای توصیف گروهی ناهمگون از موکوزیت‌ها ناشی از عوامل دارویی و عفونی مختلف استفاده شده است. حرکتی به سمت طبقه‌بندی مجدد این بیماری به سه دسته مجزا صورت گرفته است:

### نکروز اپیدرمی سمی (Toxic Epidermal Necrolysis - TEN) و سندرم استیونز-جانسون (Stevens-Johnson Syndrome - SJS)

سندرم شوک سمی (Toxic Shock Syndrome یا TSS) یک عفونت باکتریایی شدید و وابسته به اگزوتوکسین است که با بروز ناگهانی تب بالا، سردرد، التهاب ملتحمه (conjunctival injection)، اریتم حلق (erythema of the pharynx)، استفراغ، اسهال و افت فشار خون (hypotension) مشخص می‌شود. دو نوع فرعی از TSS بر اساس علت باکتریایی وجود دارد: استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) و استرپتوکوک‌های گروه A. شدت TSS می‌تواند از بیماری خفیف تا پیشرفت سریع به شوک و نارسایی اندام‌های حیاتی متغیر باشد. نرخ مرگ‌ومیر در TSS غیر استرپتوکوکی حدود ۳٪ و در TSS استرپتوکوکی بین ۳۰٪ تا ۶۰٪ است. TSS معمولاً در جمعیت جوان‌تر رخ می‌دهد و در فصول سردتر شیوع بیشتری دارد.

سندرم پوست سوخته استافیلوکوکی (Staphylococcal Scalded Skin Syndrome یا SSSS)، که به نام بیماری ریتر (Ritter disease) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری حاد است که به واسطه‌ی سموم اپیدرمولیتیک ترشح شده توسط سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) ایجاد می‌شود. هرگونه عفونت سیستمیک یا پوستی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس تولیدکننده سم اپیدرمولیتیک می‌تواند منجر به SSSS شود. اغلب، این عفونت به صورت موضعی در نازوفارنکس، ملتحمه، پرینه یا ناحیه ناف رخ می‌دهد و سمومی تولید می‌کند که به بروز تاول‌های شکننده و گسترده منجر می‌شود که اغلب در زمان مراجعه بیمار دیگر سالم نیستند. اعتقاد بر این است که کودکان زیر ۶ سال به دلیل کاهش توانایی کلیه‌ها در دفع سم، حساسیت بیشتری به SSSS دارند. شدت این بیماری می‌تواند از درگیری محدود پوستی تا بیماری پوستی گسترده و سپسیس متغیر باشد.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. مخملک (Scarlet Fever) یک عفونت با نوعی باکتری به نام  استرپتوکوک است  که نه تنها باعث عفونت گلو می شود (که معمولاً به عنوان گلودرد استرپتوکوکی شناخته می شود) بلکه سمی تولید می کند که باعث ایجاد بثورات متمایز مخملک می شود. برخی از افراد نسبت به سایرین نسبت به این سم حساس‌تر هستند، بنابراین همه افراد خانواده که مبتلا هستند، حتی اگر عفونت گلو داشته باشند، دچار این بثورات نمی‌شوند. راه های تشخیص مخملک، راه های درمان مخملک، راه های مراقبت مخملک

بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) به اختلال عملکرد چند ارگان ناشی از ورود لنفوسیت‌های ایمنی خارجی یا بافت مغز استخوان (پیوند) به میزبان دارای نقص ایمنی گفته می‌شود. بیشتر موارد GVHD در بیمارانی رخ می‌دهد که تحت پیوند مغز استخوان آلوژنیک قرار گرفته‌اند، اما ممکن است در گیرندگان پیوند اعضای جامد و دریافت‌کنندگان انتقال خون نیز رخ دهد. به ندرت، سندروم مشابه GVHD پس از پیوند سلول‌های بنیادی خونساز اتولوگ نیز ممکن است رخ دهد که احتمالاً به دلیل ناتوانی در برقراری تحمل خودی است. پوست، دستگاه گوارش (GI) و کبد، ارگان‌های اصلی درگیر در GVHD حاد هستند.

سندروم پیوند (Engraftment Syndrome - ES) یک سندروم تب‌دار است که پس از پیوند سلول‌های بنیادی خونساز در مرحله اولیه بهبود نوتروفیل‌ها رخ می‌دهد. ویژگی‌های بالینی که ممکن است به صورت متغیر حضور داشته باشند، شامل بثورات پوستی، ادم ریوی (pulmonary edema)، اسهال، اختلال عملکرد کبدی، اختلال عملکرد کلیوی و تغییر وضعیت ذهنی می‌باشند. برای تشخیص سندروم پیوند، علائم باید در بازه زمانی ۱ تا ۴ روز پس از بهبود نوتروفیل‌ها که معمولاً ۷ تا ۱۴ روز پس از پیوند اتفاق می‌افتد، ظاهر شوند.

اریتم مولتی‌فرم (Erythema multiforme یا EM) واکنش حساسیت بیش‌ازحد خودمحدودکننده‌ای در پوست و غشاهای مخاطی است که با شروع حاد ضایعات ثابتی از تغییر رنگ‌های متحدالمرکز (ضایعات هدف‌دار) مشخص می‌شود. این بیماری به دو زیرگروه تقسیم می‌شود: EM ماژور و EM مینور. تفاوت‌های اصلی بین این زیرگروه‌ها شامل درگیری مخاطی و علائم سیستمیک مانند تب، آرترالژیاس (درد مفاصل) و آستنیا (خستگی) است که در زیرگروه ماژور مشاهده می‌شود. گاهی اوقات علائم پیش‌درآمدی نیز ممکن است وجود داشته باشد.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

درماتیت تماسی تحریکی یک واکنش است که به‌دلیل آسیب فیزیکی یا شیمیایی مستقیم به اپیدرم (epidermis) ایجاد می‌شود. آسیب ناشی از یک ماده تحریک‌کننده منجر به التهاب می‌شود که به‌صورت اریتما (erythema)، ادم (edema) و پوسته‌پوسته شدن در پوست نمایان می‌گردد. اپیدرم نازک نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند در برابر این مواجهه‌ها آسیب‌پذیر باشد.

کهیر پاپولی (Papular urticaria) یک بثورات مزمن یا عودکننده و خارش‌دار است که اعتقاد بر این است که واکنش آلرژیک (حساسیت مفرط) به نیش حشرات می‌باشد. این بیماری در کودکان بسیار شایع است، به‌ویژه در فصل بهار و تابستان در مناطق معتدل و در طول سال در مناطقی که آب و هوا گرم است. کهیر پاپولی می‌تواند در هر نقطه از بدن رخ دهد، اما تمایل دارد که بر روی سطوح اکستانسور (extensor surfaces) در اندام‌ها ظاهر شود. باید به دنبال سابقه‌ای از تماس با کک‌ها، پشه‌ها، کنه‌ها، هیره‌ها، ساس‌ها و یا دیگر حشرات کوچک بود.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

درماتومیوزیت (Dermatomyositis) یک بیماری خودایمنی بافت همبند چند سیستمی است که اغلب با میوپاتی التهابی پروگزیمال اکستانسور متقارن، بثورات پوستی بنفش رنگ و آنتی‌بادی‌های خودی بیماری‌زا در گردش خون شناخته می‌شود. درماتومیوزیت دارای بروز دوگانه است، به طوری که فرم بالغین آن بیشتر در افراد 45 تا 60 ساله و فرم جوانان در کودکان 10 تا 15 ساله دیده می‌شود. نسبت بروز در بالغین به صورت 2 به 1 به نفع زنان است.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

فیتوفوتودرماتیتیس (Phytophotodermatitis) یک واکنش التهابی پوستی فتوکسیک (phototoxic) است که زمانی رخ می‌دهد که یک فیتوسنسیتایزر (photosensitizer) مانند پسورالن (psoralen) موجود در بسیاری از گیاهان با پوست تماس پیدا می‌کند و سپس در معرض تابش اشعه ماوراء بنفش آ (UVA) از خورشید قرار می‌گیرد. این واکنش ممکن است به‌عنوان یک آفتاب‌سوختگی بسیار موضعی در نظر گرفته شود که معمولاً ۱۲ تا ۲۴ ساعت پس از تماس آغاز می‌شود و در ۴۸ تا ۷۲ ساعت به اوج می‌رسد. فیتوفوتودرماتیتیس بیشتر در بهار و تابستان رخ می‌دهد، زمانی که میزان پسورالن‌ها در گیاهان بیشتر و تابش اشعه ماوراء بنفش برای کودکان بالاتر است.

حساسیت نوری القاشده توسط دارو می‌تواند به دو نوع واکنش تقسیم شود: فوتوتوکسیک و فوتوآلرژیک.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

کراتوزاکتینیک که به عنوان کراتوز خورشیدی نیز شناخته می‌شود، نواحی کوچک خشن، پوسته‌دار و کمی برآمده از پوست (پاپول‌ها) هستند که معمولاً در نقاطی از بدن که طولانی مدت در معرض نور خورشید قرار گرفته‌اند، ایجاد می‌شوند. کراتوزاکتینیک ها از نشانه های پیش سرطانی هستند و هر کدام کمتر از 1 درصد شانس تبدیل شدن به سرطان پوست (سرطان سلول سنگفرشی پوست) را دارند. به دلیل این خطر، انجام منظم معاینات شخصی و درمان زودهنگام آنها توسط یک متخصص بسیار مهم است. راه های درمان کراتوز آکتینیک، راه های تشخیص کراتوز آکتینیک، راه های مراقبت از کراتوز آکتینیک

شاخ پوستی که با نام کورنو کوتانئوم (Cutaneous Horn) نیز شناخته می‌شود، به ظاهر خاصی از ضایعه پوستی اشاره دارد که در آن یک برآمدگی مخروطی شکل بر روی پوست تشکیل می شود که در اثر رشد بیش از حد سطحی‌ترین لایه پوست (اپیدرم) ایجاد می‌شود. شاخ جلدی ضایعه خاصی نیست، بلکه یک الگوی واکنشی پوست است. تقریباً 40 درصد از شاخ های پوستی ضایعات پیش سرطانی به نام کراتوز اکتینیک (actinic keratoses) را نشان می دهند. شاخ های پوستی ممکن است بر سرطانی شدن پوست تاثیر بگذارند. هنگامی که روی پوست سرطانی پوشانده می شود، کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) به طور معمول در پایه شاخ پوستی قرار دارد، اما کارسینوم سلول بازال (BCC) نیز ممکن است.

سرطان سلول بازال (Basal cell carcinoma یا BCC) شایع‌ترین نوع سرطان در انسان و همچنین شایع‌ترین سرطان پوست است. هر ساله دو میلیون آمریکایی به این نوع سرطان تشخیص داده می‌شوند. این سرطان، یک نئوپلاسم از سلول‌های کراتینوسیت بازال است که بیشتر در مردان نسبت به زنان مشاهده می‌شود. نرخ ابتلا به BCC در چند دهه گذشته افزایش یافته است، به ویژه در زنان جوان. BCC می‌تواند در هر سنی دیده شود، با این حال، این بدخیمی بیشتر در افراد مسن رخ می‌دهد و میانگین سنی تشخیص آن ۶۸ سال است.

کارسینوم سلول مرکل (Merkel cell carcinoma یا MCC) که به عنوان کارسینوم نورواندوکرین پوستی نیز شناخته می‌شود، یک بدخیمی نادر پوستی است که تمایز نورواندوکرین و اپیتلیالی را نشان می‌دهد. علیرغم نام آن، منشأ سلولی MCC به عنوان سلول مرکل ثابت نشده و همچنان در حال بررسی است.

حدود ۱٪ تا ۴.۵٪ از سرطان‌های داخلی به پوست متاستاز (metastasis) می‌دهند. شایع‌ترین تومورهای اولیه شامل کارسینوم‌های (carcinomas) پستان، معده، ریه، رحم، کلیه، تخمدان، روده بزرگ و مثانه هستند. ضایعات پوستی ممکن است ناشی از گسترش مستقیم به پوست یا متاستاز موضعی یا دور از طریق انتشار لنفاوی یا خونی سلول‌های تومور باشند.

زگیل آبکی یا مولوسکوم کونتاژیوزوم (Molluscum contagiosum) یک عفونت ویروسی شایع پوست است. اگرچه معمولاً پس از چند ماه از بین می رود، اما برخی موارد ممکن است چند سال طول بکشد. مولوسکوم کونتاژیوزوم می تواند با خاراندن یا مالش دادن (خود تلقیحی) به پوست اطراف سرایت کند و از طریق تماس پوست به پوست یا دست زدن به اشیاء آلوده مانند حوله، لباس و تجهیزات ورزشگاه به دیگران سرایت می کند. بهداشت ضعیف و آب و هوای گرم و مرطوب باعث گسترش زگیل آبکی می شود. استفاده از استخرهای عمومی یا مدارس نیز ممکن است با عفونت همراه باشد. راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های مراقبت مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

اسپوروتریکوزیس توسط قارچ دوشکلی اسپوروتریکس شنکی (Sporothrix schenckii) ایجاد می‌شود که در سراسر جهان یافت می‌شود، اما بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری شایع است. این ارگانیسم در گیاهان و خاک در حال فساد زندگی می‌کند. عفونت پوستی معمولاً در اثر تلقیح تروماتیک رخ می‌دهد. اسپوروتریکوزیس رایج‌ترین و کم‌خطرترین عفونت‌های عمقی قارچی (mycoses) است.

اورف از طریق تماس مستقیم به انسان منتقل می‌شود که معمولاً در دامدارها، کشاورزان، قصاب‌ها و دامپزشکان رخ می‌دهد. اورف با یک یا چند پاپول، پوسچول یا نودول در ناحیه‌ای از بدن که در معرض این حیوانات یا محصولات دامی بوده، ظاهر می‌شود. تب خفیف (معمولاً به مدت 3 تا 4 روز) و حالت ناخوشی با عفونت همراه است. ممکن است لنفانژیت ثانویه و لنفادنوپاتی محدود وجود داشته باشد. خودآلوده شدن (خود تلقیحی) که منجر به زخم‌های بیشتر شود، ممکن است اتفاق بیفتد، اما انتقال از انسان به انسان مستند نشده است.

ندول‌های ملکر (Milker's nodules)، که به نام‌های پاراواکسی‌نیا (paravaccinia) یا سودوکاوپاکس (pseudocowpox) نیز شناخته می‌شوند، یک بیماری پوستی است که از گاوهای شیری به انسان منتقل می‌شود. این عفونت خودمحدودشونده توسط ویروسی از خانواده پاراپاکس (parapox virus) ایجاد می‌شود. در انسان، این ویروس باعث ایجاد ضایعاتی بر روی مناطقی از پوست می‌شود که به طور مستقیم با گاو در تماس هستند، به طور کلاسیک دست‌ها، مچ‌ها و بازوها.