اگزمای ترک‌دار (Eczema craquelé) که به عنوان خارش زمستانی (winter itch)، اگزمای استئاتوتیک (asteatotic eczema)، اگزمای خشکی (xerotic eczema) و درماتیت خشکی‌زا (desiccation dermatitis) نیز شناخته می‌شود، نمایانگر انتهای طیف خشکی پوست (xerosis) است.

خشکی پوست (Xerosis)

خشکی پوست عامل مستعد کننده برای توسعه اگزمای ترک‌دار است. این وضعیت به پوستی با بافت زبر و خشک اشاره دارد که با پوسته‌ریزی ریز و گاهی ترک‌های ریز همراه است و اغلب خارش‌دار (pruritic) است. پاتوژنز آن شامل کاهش میزان لیپیدها در لایه شاخی (stratum corneum) و کمبود ظرفیت نگه‌داری آب در این لایه است. شایع‌ترین علت خشکی پوست افزایش سن است؛ با این حال، می‌تواند با تعدادی از عوامل محیطی و/یا بیماری‌ها مانند رطوبت کم، استحمام مکرر، صابون‌های خشن، ایکتیوزهای مادرزادی و اکتسابی، درماتیت آتوپیک، کم‌کاری تیروئید، سندرم داون، نارسایی کلیه، سوءتغذیه و شرایط سوءجذب، عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، لنفوم، بیماری‌های کبدی، سندرم شوگرن (Sjögren syndrome)، کارسینوماتوزیس و برخی داروها مرتبط باشد. درماتیت استئاتوتیک یک تظاهر نادر از کمبود روی است.

اگزمای ترک‌دار (Eczema craquelé)

اگزمای ترک‌دار با پوست خشک آغاز می‌شود که به سمت درماتیت سطحی ترک‌دار، ملتهب و گاهی با پوسته پیشرفت می‌کند. ممکن است درماتیت عمومی‌شده ایجاد شود. این وضعیت بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود. این ممکن است به دلیل کاهش فعالیت غدد چربی/عرقی و سنتز کراتین در افراد مسن و همچنین مجموعه‌ای از عوامل دیگر مانند سوءتغذیه، داروها و بیماری‌های زمینه‌ای باشد. این وضعیت با رطوبت کم و استحمام مکرر بدون مرطوب‌کننده تشدید می‌شود. خارش (pruritus) شایع است و در صورت عمق ترک‌ها ممکن است ضایعات دردناک رخ دهد.