مراقبت اضطراری / تثبیت:
تمام داروهای مشکوک باید فوراً قطع شوند. مراقبت حمایتی را برای هرگونه اختلال عملکرد اندام خاص، مانند جایگزینی مایعات یا تعویض پانسمان، بهینه کنید. استفاده از کورتیکواستروئیدهای سیستمیک در بیمارانی که علائم درگیری اندام‌های داخلی را نشان می‌دهند، توصیه شده است. دوز استروئیدها به شدت واکنش بستگی دارد، اما دوز ۱-۲ میلی‌گرم بر کیلوگرم پردنیزون به صورت روزانه نقطه شروع خوبی است.
بررسی تشخیصی:
سندرم حساسیت دارویی القا شده (Drug-induced hypersensitivity syndrome یا DIHS) یک واکنش دارویی ایدیوپاتیک بالقوه شدید با تظاهرات سیستمیک از جمله تب، راش و درگیری اندام‌های داخلی است که اغلب شامل هپاتیت می‌شود. در سال ۱۹۹۶، واژه DRESS (واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک) به عنوان اصطلاحی خاص‌تر پیشنهاد شد. با این حال، چون تنها ۶۰%-۷۰% بیماران ائوزینوفیلی نشان می‌دهند، بسیاری پیشنهاد کرده‌اند که از DIHS برای جلوگیری از سردرگمی استفاده شود.
مکانیسم‌های خاص زیرین این وضعیت ناشناخته‌اند و احتمالاً بین بیماران و داروهای خاص متفاوت‌اند. نقص در سم‌زدایی از داروهای ضدتشنج و سولفونامیدها در بیماران مبتلا به DIHS و همچنین نوع آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)، که در گروه‌های نژادی و قومی مختلف شیوع متفاوتی دارد، نشان داده شده است. همچنین در بسیاری از این بیماران، فعال‌سازی مجدد ویروس‌های هرپس انسانی ۶ و ۷ (HHV-6 / HHV-7)، ویروس اپشتین-بار (EBV) و سایتومگالوویروس (CMV) مشاهده شده است، هرچند نقش بیماری‌زای این فعال‌سازی مجدد ویروسی، در صورت وجود، هنوز مشخص نشده است.
از نظر بالینی، علائم ۲-۸ هفته پس از شروع داروی مسئول ظاهر می‌شوند. اگر بیمار دوباره با دارو مواجه