بثورات دارویی اگانتهماتیک (Exanthematous Drug Eruption; EDE) که به نام بثورات دارویی شبه‌سرخک (Morbilliform Drug Eruption) نیز شناخته می‌شود، رایج‌ترین نوع بثورات پوستی ناشی از مصرف داروها است. این بثورات شامل ماکول‌های قرمز و پاپول‌هایی هستند که اغلب در ناحیه تنه ظاهر شده و به صورت متقارن به اندام‌های نزدیک به تنه گسترش می‌یابند. در موارد شدید، ضایعات به هم می‌پیوندند و ممکن است به اریترودرما (Erythroderma) منجر شوند. کف دست‌ها، کف پاها و غشاهای مخاطی نیز ممکن است درگیر شوند. خارش (Pruritus) یک شکایت رایج است. در حالی که بیشتر بیماران بدون تب هستند، در واکنش‌های شدیدتر ممکن است تب خفیف ایجاد شود. شروع این بثورات معمولاً بین ۴ تا ۱۴ روز پس از آغاز مصرف یک دارو رخ می‌دهد. در صورتی که بیمار قبلاً به داروی تحریک‌کننده حساس شده باشد، زمان بروز بثورات ممکن است کوتاه‌تر باشد. این بثورات ممکن است حتی پس از قطع مصرف داروی مقصر نیز رخ دهند.

بثورات EDE بیشتر در مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها (پنی‌سیلین‌ها و سولفاها)، آلوپورینول (Allopurinol)، فنی‌توئین (Phenytoin)، باربیتورات‌ها (Barbiturates)، کلرپرومازین (Chlorpromazine)، کاربامازپین (Carbamazepine)، طلا (Gold)، دی‌پنی‌سیلامین (D-Penicillamine)، کاپتوپریل (Captopril)، ناپروکسن (Naproxen) و پیروکسیکام (Piroxicam) دیده می‌شود، اما بسیاری از داروهای دیگر نیز به عنوان عوامل مقصر گزارش شده‌اند، از جمله داروهای شیمی‌درمانی، بیولوژیک و ایمنی‌درمانی (Checkpoint Inhibitor).