بیماری های مشابه

ملانوم زیر ناخن (Subungual Melanoma) یک زیرگروه نادر از ملانوم لنتیگینوز آکرال (acral lentiginous melanoma) است که در واحد ناخن به علت هیپرپلازی بدخیم ملانوسیتی در دستگاه ناخن به وجود می‌آید. ملانوم دستگاه ناخن در پوست‌های تیره‌تر مانند افراد آفریقایی (۱۵٪-۲۰٪ از تمام ملانوماها)، بومیان آمریکایی (۳۳٪)، هیسپانیک و آسیایی (۱۰٪-۳۰٪) نسبت به افراد با تبار شمال اروپا (۱٪-۳٪) بیشتر دیده می‌شود. تشخیص این بیماری چالش‌برانگیز و اغلب با تأخیر است (میانگین عمق در زمان تشخیص ۳.۵-۴.۷ میلی‌متر است)، بنابراین می‌تواند مرگ‌ومیر و عوارض قابل‌توجهی به همراه داشته باشد.

ملانوما لنتیژینوس اکرال (Acral lentiginous melanoma یا ALM) یک زیرگروه از ملانوما است که در نواحی اکرال (سطوح انتهایی بدن) رخ می‌دهد. این نوع ملانوما به صورت ضایعات رنگدانه‌ای غیرمعمول در انتهای دیستال اندام‌ها، شامل کف دست‌ها، کف پاها و نواحی زیر ناخن بروز می‌کند. مانند سایر نقاط، ALM ممکن است در این نواحی نیز آملانوتیک (بدون رنگدانه) باشد، که در این صورت به صورت ماکول (لکه)، پلاک یا ندول (گره) قرمز، صورتی یا هم‌رنگ پوست مشاهده می‌شود. زخم شدن (اولسرسیون) ممکن است رخ دهد و در تومورهای کهنه یا به سرعت در حال رشد، یافته اصلی باشد. شایع‌ترین محل بروز ALM در اندام‌های تحتانی (حدود ۷۸.۳٪) است و اغلب در انگشت شست پا (هالوکس) و شست دست رخ می‌دهد. میزان بروز ALM در مردان و زنان مشابه است و معمولاً در سنین ۵۰ تا ۶۰ سالگی دیده می‌شود. ALM کمتر از ۵٪ کل ملانوماها را تشکیل می‌دهد.

ملانوم بی‌رنگ (Amelanotic melanoma) یک زیرگروه بالینی از ملانوم پوستی است که در معاینه بصری، رنگدانه کمی دارد یا فاقد رنگدانه است. ملانوم‌های بی‌رنگ تنها بخش کوچکی از تمام ملانوم‌ها را تشکیل می‌دهند که بین ۲٪ تا ۸٪ از کل موارد را شامل می‌شوند. هر زیرگروهی از ملانوم می‌تواند به صورت بی‌رنگ ظاهر شود؛ با این حال، ملانوم‌های گره‌ای (nodular melanomas) و ملانوم‌های طبقه‌بندی‌نشده (مانند ملانوم‌های دسموپلاستیک و زیر ناخن) بیشترین گزارش‌ها را به خود اختصاص می‌دهند.

خال ملانوسیتی مادرزادی، خالی است که در بدو تولد یا مدت کوتاهی پس از آن وجود دارد. این یکی از انواع رایج خال مادرزادی است. این بیماری توسط مجموعه ای از سلول های تولید کننده رنگدانه در پوست و گاهی در بافت های عمیق تر ایجاد می شود. درمان خال ملانوسیتی مادرزادی، راه های مراقبت خال ملانوسیتی مادرزادی، راه های تشخیص خال ملانوسیتی مادرزادی

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نووس (Nevus) اصطلاح پزشکی برای خال است. خال ها، غیر سرطانی (خوش خیم) هستند و می توانند در بدو تولد (مادرزادی) یا پس از تولد (اکتسابی) ایجاد شوند. برخی از خال ها برجسته و برخی صاف هستند. خال ها می توانند از رنگ پوست گرفته تا صورتی، قهوه ای، مشکی یا حتی آبی متغیر باشند. صرف نظر از این تفاوت ها، همه خال ها از مجموعه سلول های تولید کننده رنگدانه پوست (ملانوسیت ها) تشکیل شده اند. راه های تشخیص خال، راه های مراقبت خال

لنتیگو سیمپلکس یک لکه قهوه ای مسطح روی پوست است که شبیه یک لکه خورشیدی (لنتیگو خورشیدی) است، اما در اثر نور خورشید ایجاد نمی شود. هم در لنتیگو سیمپلکس و هم در لنتیگو خورشیدی، تعداد بیشتری از سلول های تولید کننده رنگدانه به نام ملانوسیت وجود دارد. لنتیگو سیمپلکس می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، از جمله مناطقی که در معرض نور خورشید نیستند. ضایعات منفرد اغلب روی لب ها یا روی لثه ایجاد می شوند. لنتیگوهای متعددی ممکن است رخ دهد و گاهی اوقات با برخی از سندرم های ارثی نادر همراه است. راه های مراقبت لنتیگو سیمپلکس، راه های درمان لنتیگو سیمپلکس، راه های تشخیص لنتیگو سیمپلکس

اونیکوپاپیلوما (Onychopapilloma) تومور خوش‌خیم و نادری است که بدون علائم بالینی در ماتریکس ناخن و بستر ناخن ایجاد می‌شود. پاتوژنز اونیکوپاپیلوما ناشناخته است. این عارضه معمولاً در یک انگشت بروز می‌کند و بیشترین شیوع آن در انگشت شست است، سپس در انگشت دوم دیده می‌شود. تشخیص اونیکوپاپیلوما می‌تواند چالش‌برانگیز باشد زیرا معمولاً با اریترونیشیای طولی (longitudinal erythronychia) همراه است که می‌تواند از نظر بالینی شبیه به نئوپلاسم‌ها و سایر اختلالات التهابی باشد.

اونیکوماتریکوما (Onychomatricoma) یک تومور خوش‌خیم و نادر در ماتریکس ناخن است که برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ توصیف شد. این بیماری در هر دو جنس زن و مرد مشاهده می‌شود و در افرادی که از نژاد شمال اروپا هستند، شایع‌تر است. این تومور هم در ناخن‌های دست و هم در ناخن‌های پا دیده می‌شود، اما در ناخن‌های دست کمی شایع‌تر است.

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

سرطان سلول پایه‌ای (Basal Cell Carcinoma یا BCC) شایع‌ترین نوع سرطان در انسان و شایع‌ترین سرطان پوست است. هر ساله دو میلیون نفر در ایالات متحده به BCC مبتلا می‌شوند. این بیماری نوعی نئوپلاسم از کراتینوسیت‌های پایه‌ای است که در مردان بیشتر از زنان یافت می‌شود. میزان ابتلا به BCC در دهه‌های اخیر افزایش یافته است، به ویژه در زنان جوان. BCC می‌تواند در تقریباً هر سنی دیده شود، اما شیوع آن در افراد مسن بیشتر است و میانگین سنی تشخیص ۶۸ سال است.

سندرم تونل کارپ (Carpal tunnel syndrome) با بی‌حسی، گزگز و اغلب درد هنگام حرکت مچ و دست مبتلا مشخص می‌شود. علت آن تحریک و گیر افتادن عصب مدین (median nerve) در مچ دست است. این اختلال شایع می‌تواند در یک یا هر دو دست به‌طور هم‌زمان رخ دهد و بالغین در هر سنی و هر دو جنس را تحت تأثیر قرار دهد. به‌ندرت ممکن است در کودکان نیز مشاهده شود.

اونیکوتیلومانیا (Onychotillomania) یا اختلال کندن ناخن، یک اختلال شایع و کمتر شناخته شده است که به عنوان آسیب خودایجاد به واحد ناخن تعریف می‌شود. این آسیب ممکن است به دلیل مالش مکرر چین ناخن (دفورمیتی تیک عادت) یا استفاده از ابزارهایی مانند قیچی، چاقو یا تیغ ایجاد شود. اونیکوتیلومانیا با تغییرات ظاهری خاص یا عجیب در صفحه ناخن و آسیب به بستر ناخن و پوست اطراف ناخن ظاهر می‌شود که بسته به نوع رفتارهای خودتخریبی به کار گرفته شده توسط بیمار، متفاوت است.

جویدن ناخن (Onychophagia) یک عادت عصبی است که ممکن است از دوران کودکی آغاز شود و تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. این عادت می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. جویدن ناخن تقریباً همیشه مربوط به ناخن‌های دست است، اما در برخی موارد ممکن است شامل ناخن‌های پا نیز شود.

تغییرات رنگدانه ناخن اغلب با درمان با داروهای سیستمیک مرتبط است. تغییر رنگدانه ناخن به‌دلیل داروها می‌تواند به رنگ‌های قهوه‌ای، سیاه، زرد، سفید یا آبی باشد. توزیع رنگدانه ممکن است طولی، پراکنده یا تنها ناحیه لونولا (lunula) را تحت تأثیر قرار دهد. رنگدانه ممکن است توسط نوارهایی از رنگ طبیعی صورتی جدا شود. ممکن است یک یا چند ناخن تحت تأثیر قرار بگیرند، اما معمولاً همه ناخن‌ها تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. داروهای علت‌زا عمدتاً عوامل شیمی‌درمانی (chemotherapeutic agents)، آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضد مالاریا (antimalarials) هستند.

اونیکومایکوزیس که معمولا به عنوان عفونت قارچی ناخن شناخته می شود، عفونت ناخن های دست و پا توسط انواع قارچ، کپک و مخمر است. عفونت های قارچی ناخن بسیار شایع هستند و تقریباً نیمی از اختلالات ناخن را تشکیل می دهند. در رایج‌ترین شکل عفونت‌های قارچی ناخن، قارچ در زیر ناخن رشد می‌کند و در امتداد بستر ناخن و شیارهای کناره‌های ناخن پخش می‌شود. راه های درمان عفونت قارچی ناخن، راه های مراقبت از عفونت قارچی ناخن، راه های تشخیص عفونت قارچی ناخن

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

مورفیا یک وضعیت اسکلروز کننده موضعی در درم (dermis) و گاهی اوقات در زیرپوست (subcutis) است. در گذشته به عنوان اسکلرودرمی موضعی شناخته می‌شد، اما اصطلاح مورفیا ترجیح داده می‌شود زیرا مورفیا از اسکلرودرمی منتشر (diffuse scleroderma) متمایز است.

بیماری آدیسون نامی است که به نارسایی اولیه غده فوق‌کلیوی (primary adrenal insufficiency) ناشی از اختلال عملکرد غدد فوق‌کلیوی داده شده است. این بیماری معمولاً افراد بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

سندرم کوشینگ به دلیل افزایش بیش از حد گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) در گردش خون طی یک دوره زمانی رخ می‌دهد. شایع‌ترین علت آن، علت یاتروژنیک (iatrogenic) است که شامل استفاده از گلوکوکورتیکوئیدهای موضعی و استنشاقی می‌شود. علل درونی سندرم کوشینگ به دو دسته وابسته به آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH-dependent) و غیر وابسته به ACTH (non-ACTH-dependent) تقسیم می‌شوند. بیماری وابسته به ACTH زمانی ایجاد می‌شود که ACTH از هیپوفیز (بیماری کوشینگ) یا از یک تومور تولیدکننده ACTH نابجا افزایش یابد. بیماری غیر وابسته به ACTH به دلیل آدنوم‌های آدرنال یا کارسینوم‌های آدرنال رخ می‌دهد.

شرایط نادر ناشی از برداشتن هر دو غده فوق کلیوی به دلیل سندرم کوشینگ

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

آکرومگالی یک وضعیت نادر است که به دلیل تولید بیش از حد هورمون رشد (Growth Hormone - GH) توسط غده هیپوفیز رخ می‌دهد. این بیماری بر بزرگسالان پس از بسته شدن صفحات رشد استخوان‌های بلند تأثیر می‌گذارد. حضور افزایش یافته GH منجر به تحریک یک مشتق کبدی به نام فاکتور رشد شبه‌انسولینی ۱ (Insulin-like Growth Factor 1 - IGF-1) می‌شود که باعث بزرگ شدن بافت‌ها و اندام‌ها می‌گردد.

انجمن تغذیه وریدی و لوله‌ای آمریکا (ASPEN) و آکادمی پزشکی اطفال آمریکا (AAP) در دستورالعمل‌های خود، سوءتغذیه کودکان (کم‌غذایی) را به عنوان عدم تعادل بین نیازهای تغذیه‌ای و دریافت مواد مغذی تعریف می‌کنند که منجر به کمبود تجمعی انرژی، پروتئین یا ریزمغذی‌ها می‌شود و می‌تواند به طور منفی بر رشد، توسعه و یا سایر نتایج مرتبط تأثیر بگذارد. چاقی نیز شکلی از سوءتغذیه است، اما در این موضوع فقط به کم‌غذایی پرداخته می‌شود.

کمبود ویتامین D به شرایطی اطلاق می‌شود که با سطح سرمی پایین ویتامین D مشخص می‌شود. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که نقش مهمی در تنظیم تعادل کلسیم (calcium homeostasis) و سلامت استخوان‌ها دارد. این ویتامین جذب کلسیم و فسفر از روده کوچک را افزایش داده و به بلوغ استئوکلاست‌ها (osteoclasts) در استخوان کمک می‌کند.

بیماران مبتلا به کمبود ویتامین B12 به‌طور کلاسیک با آنمی مگالوبلاستیک (megaloblastic anemia)، گلوسیت آتروفیک (atrophic glossitis)، پیگمانتاسیون موضعی یا عمومی پوست، و تغییرات عصبی همراه با نوروپاتی متقارن اندام‌های تحتانی بیشتر از اندام‌های فوقانی و با پارستزی (paresthesia) و آتاکسی (ataxia) که ممکن است به ضعف، اسپاستیسیته (spasticity)، آتاکسی مخچه‌ای (cerebellar ataxia) و تغییرات شخصیتی پیشرفت کند، مراجعه می‌کنند.

هیپربیلی‌روبینمی به معنای افزایش بیش از حد بیلی‌روبین در خون تعریف می‌شود. بیماران ممکن است با افزایش بیلی‌روبین کونژوگه (conjugated) یا غیرکونژوگه (unconjugated) مواجه شوند.

اوکرونوزیس (Ochronosis) که به نام‌های اوکرونوزیس درونی (endogenous ochronosis) یا آلکاپتونوری (alkaptonuria) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی است که به علت نقص در متابولیسم اسید هموجنتیسیک (homogentisic acid) که محصول متابولیسم تیروزین است، ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از بدو تولد با ادراری که در اثر مواجهه طولانی‌مدت با هوا تیره می‌شود به دلیل افزایش دفع ادراری HGA و در مراحل بعدی با تغییر رنگ آبی-سیاه بافت‌های همبند به دلیل رسوب HGA پلیمر شده بروز می‌کند.

سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) یک وضعیت بالقوه خطرناک برای زندگی است که از پیشرفت عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ناشی می‌شود. این سندرم با تخریب پیشرفته سیستم ایمنی سلولی مشخص می‌شود که به عفونت‌های ثانویه یا بدخیمی‌ها منجر می‌گردد. معمولاً ۸ تا ۱۰ سال پس از عفونت اولیه با HIV، که از طریق تماس جنسی، انتقال عمودی، استفاده مشترک از سوزن، یا انتقال خون به دست می‌آید، ایدز توسعه می‌یابد. یافته‌های بالینی غیر اختصاصی شامل تب، لنفادنوپاتی عمومی، کاهش وزن، بی‌اشتهایی و اسهال مزمن هستند. بیماران ممکن است دچار کم‌خونی شوند.

وضعیت رشد جنینی یا جنین در رحم که همچنین به عنوان بارداری (gestation) شناخته می‌شود. به ندرت، مردان ترنسجندر می‌توانند باردار شوند. این وضعیت با علائمی مانند قطع قاعدگی، حساسیت سینه‌ها، تهوع، استفراغ، تکرر ادرار، افزایش وزن و حرکت جنین مشخص می‌شود. وجود هورمون گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) در خون و ادرار از نشانه‌های تشخیصی اولیه است. دیگر علائم و نشانه‌های رایج شامل خستگی، بزرگ شدن سینه‌ها، نفخ یا بزرگ شدن شکم، تغییرات خلقی، آنژیوماهای عنکبوتی، علامت چادویک (Chadwick sign)، توبروکل‌های مونتگومری (Montgomery's tubercles)، علامت هگار (Hegar's sign)، افزایش دمای پایه بدن و ترک‌های پوستی می‌باشند. مدت زمان بارداری در انسان حدود ۴۰ هفته است.

سندرم لاژیر-هانزیکر (Laugier-Hunziker syndrome) یک بیماری نادر و خوش‌خیم است که با هایپرپیگمانتاسیون (macular hyperpigmentation) سطوح مخاطی-پوستی و ناخن‌ها همراه است. اگرچه تعداد محدودی از موارد خانوادگی گزارش شده است، اما هیچ نقص ژنتیکی احتمالی شناسایی نشده و عموماً این وضعیت به عنوان یک بیماری اکتسابی در نظر گرفته می‌شود. کمتر از ۲۰۰ مورد در مقالات علمی گزارش شده است و بیشترین شیوع آن در بین افراد با تبار اروپای شمالی مشاهده می‌شود. زنان نیز بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند و نسبت زن به مرد ۲ به ۱ است. این اختلال معمولاً در بزرگسالان میانسال به صورت پیگمانتاسیون ماکولار تدریجی و پیشرونده در سطوح مخاطی-پوستی، اغلب شامل لب‌ها و مخاط دهانی و همچنین ناخن‌ها، بروز می‌کند.

سندرم پوتز-جگرز (Peutz-Jeghers syndrome یا PJS) یک سندرم نادر با وراثت اتوزومال غالب است که با رنگدانه‌گذاری مخاطی و پوستی و پلیپ‌های متعدد هامارتوماتوز روده‌ای همراه است. نقص ژنتیکی این سندرم به دلیل جهش در ژن سرین/ترئونین کیناز 11 (STK11) می‌باشد.

سندرم ناخن سبز (Green Nail Syndrome) یا کلرونیشیا (Chloronychia) با سه‌گانه بالینی زیر شناخته می‌شود:

هماتوم زیر ناخنی (Subungual Hematoma) به تجمع خون بین ماتریکس ناخن (Nail Matrix) یا بستر ناخن (Nail Bed) و صفحه ناخن (Nail Plate) گفته می‌شود. این حالت می‌تواند بسته به علت و محل هماتوم، تظاهرات بالینی متفاوتی داشته باشد. معمولاً به صورت تغییر رنگ صورتی، قرمز، بنفش، قهوه‌ای یا سیاه که از طریق صفحه ناخن دیده می‌شود، ظاهر می‌گردد. اگر این وضعیت برای چندین ماه باقی بماند، معمولاً به رنگ قهوه‌ای-سیاه در می‌آید که به دلیل تجزیه به هموسیدرین (Hemosiderin) است.