سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS)

سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) یک وضعیت بالقوه خطرناک برای زندگی است که از پیشرفت عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ناشی می‌شود. این سندرم با تخریب پیشرفته سیستم ایمنی سلولی مشخص می‌شود که به عفونت‌های ثانویه یا بدخیمی‌ها منجر می‌گردد. معمولاً ۸ تا ۱۰ سال پس از عفونت اولیه با HIV، که از طریق تماس جنسی، انتقال عمودی، استفاده مشترک از سوزن، یا انتقال خون به دست می‌آید، ایدز توسعه می‌یابد. یافته‌های بالینی غیر اختصاصی شامل تب، لنفادنوپاتی عمومی، کاهش وزن، بی‌اشتهایی و اسهال مزمن هستند. بیماران ممکن است دچار کم‌خونی شوند.

عفونت‌ها و بدخیمی‌های فرصت‌طلبی که در بیماران مبتلا به ایدز توسعه می‌یابند شامل عفونت‌های تنفسی با Pneumocystis jirovecii، سل، یا باکتری‌های دیگر؛ نئوپلاسم‌هایی مانند سارکوم کاپوزی و لنفوم غیرهوچکین؛ عفونت‌های قارچی منتشر یا موضعی مانند کریپتوکوکوزیس و کاندیدیازیس؛ عفونت‌های انگلی منتشر یا موضعی مانند توکسوپلاسموزیس، استرونژیلوئیدازیس و کریپتوسپوریدیوزیس؛ و سایر عفونت‌های ویروسی مانند سیتومگالوویروس و هرپس سیمپلکس هستند.

درمان شامل ادامه درمان ضدویروسی (که در چندین رژیم یک قرص روزانه و یک ترکیب دو تزریق ماهانه با کابوتگراویر و ریلپی‌ویرین [Cabenuva] موجود است) و اقدامات کنترل عفونت از جمله واکسیناسیون، اجتناب از رفتارهای پرخطر، رعایت بهداشت خوب و اجتناب از سایر منابع عفونت‌های فرصت‌طلب شامل خزندگان، مدفوع گربه و پرندگان، سفر به کشورهای در حال توسعه و مصرف غذای آلوده یا آب می‌باشد. برنامه‌های تبادل سوزن ممکن است مفید باشند.

موضوعات مرتبط: خارش مرتبط با HIV/AIDS، بیماری ریوی مرتبط با HIV، عفونت اولیه HIV، ضایعه خارش‌دار پاپولی HIV.