بیماری های مشابه

تومور نادر تیموس از سلول‌های اپی‌تلیال تیموسی و لنفوسیت‌ها در مدیاستن قدامی (anterior mediastinum) منشأ می‌گیرد. این تومور عمدتاً خوش‌خیم است، اما می‌تواند به شکل بدخیم و متاستاتیک (metastatic) نیز بروز کند. ظهور آن معمولاً در دهه پنجم و ششم زندگی اتفاق می‌افتد و به ندرت در کودکان مشاهده می‌شود.

سرطان ریه، به‌عنوان اصلی‌ترین علت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در مردان و زنان در سراسر جهان شناخته می‌شود، اگرچه نرخ مرگ‌ومیر آن شروع به کاهش کرده است که احتمالاً بازتابی از کاهش مصرف سیگار است. در ایالات متحده، بروز سرطان ریه در مردان بیشتر از زنان و در جمعیت‌های سفیدپوست غیرهیسپانیک بیشتر از جمعیت‌های هیسپانیک است.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

سندرم لوفرن (Löfgren syndrome) مجموعه‌ای از علائم است که تقریباً همیشه به سارکوئیدوز حاد اشاره دارد. علائم اصلی شامل اریتم ندوزوم (erythema nodosum) و لنفادنوپاتی هیلار (hilar lymphadenopathy) هستند. آرتریت (arthritis)، یووئیت (uveitis) و تب نیز به‌طور مکرر رخ می‌دهند. در موارد نادر، سل اولیه (primary tuberculosis) می‌تواند با لنفادنوپاتی هیلار و اریتم ندوزوم ظاهر شود. با این حال، حضور همزمان همه ویژگی‌های معمول سندرم لوفرن، به شدت نشان‌دهنده سارکوئیدوز است.

آمفیزم ریوی (Pulmonary Emphysema) نوعی بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD) است که با از دست دادن ساختارهای دیواره آلوئولی فردی مشخص می‌شود و منجر به تشکیل آلوئول‌های بزرگ‌تر و کم‌بازده‌تر همراه با گیر افتادن هوا می‌گردد. تنگی نفس به تدریج آغاز می‌شود و ممکن است سال‌ها طول بکشد تا بیماران مبتلا به دنبال درمان باشند. دیگر علائم شامل خس‌خس سینه، سرفه، درد قفسه سینه، سیانوز (Cyanosis) و افزایش ضربان قلب است.

سرطان تیروئید در مقایسه با اکثر سرطان‌ها نسبتاً نادر است، اما شایع‌ترین نئوپلاسم (neoplasm) سیستم غدد درون‌ریز است. بروز سرطان تیروئید با افزایش سن افزایش می‌یابد. اگرچه سرطان تیروئید در زنان دو برابر مردان شایع‌تر است، اما معمولاً مردان پیش‌آگهی بدتری دارند. عوامل خطر برای ابتلا به سرطان تیروئید شامل سابقه پرتودرمانی سر یا گردن در دوران کودکی، ندول‌های بزرگ‌تر از ۴ سانتی‌متر، علائم بالینی نگران‌کننده از نظر شواهد تثبیت موضعی تومور و انتشار به غدد لنفاوی، و وجود متاستازهای دور (distant metastases) است.

تیروئیدیت به التهاب غده تیروئید اشاره دارد که به‌وسیله چندین اختلال مختلف ایجاد می‌شود.

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

کیست‌های مجرای تیروگلوسال (TGDCs) بقایای جنینی هستند که پس از نزول غده تیروئید در جنین، از بین نمی‌روند. این کیست‌ها شایع‌ترین ناهنجاری‌های گردنی در کودکان به شمار می‌روند. کیست‌های مجرای تیروگلوسال معمولاً در دوران کودکی ظاهر می‌شوند و میانگین سن بروز آن‌ها ۵.۶ سال است. این کیست‌ها به صورت توده‌های مرکزی، بدون درد و نرم دیده می‌شوند. هیچ گونه غلبه جنسی در بروز این کیست‌ها وجود ندارد. حداقل نیمی از موارد کودکان زمانی بروز می‌کنند که کیست مجرای تیروگلوسال با عفونت پیچیده شده باشد که در این صورت، کیست‌ها ممکن است دردناک شوند. در موارد نادر، این کیست‌ها می‌توانند باعث انسداد راه هوایی و خطر جدی برای زندگی شوند.

سلول‌های بدخیم کلونال منشأ گرفته از پارانشیم غدد پاراتیروئید تحتانی هستند. به‌ندرت در مدیاستینوم مشاهده می‌شوند. شروع کارسینومای پاراتیروئید ممکن است به تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (PTH) مرتبط باشد که منجر به هیپرپاراتیروئیدی اولیه می‌شود. این بیماری با افزایش شدید هورمون پاراتیروئید و هیپرکلسمی متوسط تا شدید مشخص می‌شود. اغلب با توده‌ای در ناحیه گردن بروز می‌کند. علائم و نشانه‌های دیگر شامل درد استخوان، دیسفاژی (اختلال در بلع)، دیسفونی (اختلال در صدا)، ضعف عضلانی، تهوع و استفراغ است.

تومور خوش‌خیم نادری که از ترکیبی از سلول‌های زایای مختلط و مشتقات استرومای بند ناف جنسی (مشابه سلول‌های سرتولی و گرانولوزا) تشکیل شده است و معمولاً در غدد جنسی دیس‌ژنیک رخ می‌دهد. این تومورها در مردان و زنان فنوتیپی با کروموزوم Y مشاهده می‌شوند. تومورها ممکن است باعث تولید بیش از حد تستوسترون یا استروژن شوند و علائمی مانند ناهنجاری‌های تناسلی، آمنوره، ویریلیزاسیون و توده لگنی ایجاد کنند. ممکن است به صورت یک‌طرفه یا دوطرفه بروز کنند. اغلب قبل از دهه سوم زندگی تشخیص داده می‌شوند. اندازه ضایعه‌ها از ۱ میلی‌متر تا ۲۰ سانتی‌متر متغیر است و ممکن است کلسیفیه شوند. این تومورها با کاریوتایپ غیرطبیعی مرتبط هستند. بیماران در معرض خطر توسعه تومور زایای بدخیم هستند.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

تومور بدخیم بیضه (testis) که ممکن است یک یا هر دو بیضه را درگیر کند، در اغلب موارد (95%) منشاء سلول‌های زایا (germ cell) دارد و ممکن است به عنوان سرطان اولیه یا متاستاتیک تشخیص داده شود. علائم شایع شامل تورم بدون درد، توده قابل لمس یا بزرگ شدن بیضه، درد بیضه (orchidalgia)، خستگی و ناباروری است. علائم دیگر ممکن است شامل درد پهلو و احساس سنگینی یا درد مبهم در ناحیه شکم باشد. بیمارانی که بیماری متاستاتیک دارند، بسته به محل متاستاز، ممکن است علائمی مانند علائم گوارشی (GI) شامل تهوع، استفراغ، خونریزی گوارشی، بی‌اشتهایی، ادم اندام‌ها، درد استخوان، درد پشت، ناهنجاری‌های سیستم عصبی مرکزی، سرفه، تنگی نفس یا توده گردنی داشته باشند. بیمارانی که کریپتورکیدیسم (cryptorchidism) دارند، در معرض خطر بیشتری برای سرطان بیضه هستند.

اصطلاح اپیدیدیمو-ارکیت (Epididymo-Orchitis) به التهاب اپیدیدیم (Epididymis) و بیضه‌ها (Testicles) اشاره دارد. در حالی که ممکن است بیماران تنها به اپیدیدیمیت (Epididymitis) یا ارکیت (Orchitis) دچار شوند، معمولاً التهاب هر دو ساختار را درگیر می‌کند.

هیدروسل به تجمع مایع سروزی بین لایه‌های احشایی و جداری تونیکا واژینالیس (tunica vaginalis) اطلاق می‌شود که بیضه‌ها و طناب اسپرماتیک را پوشش می‌دهد. هیدروسل‌ها ممکن است به دو نوع ارتباطی (communicating) و غیرارتباطی (noncommunicating) تقسیم شوند. هیدروسل ارتباطی ناشی از عدم بسته شدن تونیکا واژینالیس و باقی‌ماندن فرآیند باز است. این نوع بیشتر در نوزادان دیده می‌شود و مایع آن اغلب قابل کاهش است. هیدروسل‌های غیرارتباطی به حفره صفاقی ارتباطی ندارند و قابل کاهش نیستند.

An inguinal hernia is a protrusion of an intraabdominal organ, often the small bowel, through an opening in the inguinal area of the abdominal wall. Inguinal hernias are very common, occurring in approximately 5% of the general population. Risk factors include a personal / family history of hernias, history of prior hernia or hernia repair, advanced age, male sex, smoking, prior abdominal wall injury, chronic constipation, and chronic cough. Inguinal hernias can be congenital or acquired. They are caused by a weakening or failed closure of fibromuscular groin tissue.

ویروس اوریون، که به طور جهانی بومی است، عضوی از جنس روبولاویروس (Rubulavirus) در خانواده پارامیکسوویریده (Paramyxoviridae) است. این ویروس از طریق تماس مستقیم با ترشحات تنفسی و بزاق انتقال می‌یابد. همچنین می‌تواند از طریق فومیت‌ها (fomites) منتقل شود. دوره نهفتگی (incubation period) معمولاً ۱ تا ۲ هفته است. حدود ۳۵٪ از موارد، بدون علائم بالینی (subclinical) هستند. یک دوره پیش‌درآمد غیراختصاصی شامل تب، سردرد، کسالت و درد عضلانی (myalgia) به‌ویژه در ناحیه گردن ممکن است مشاهده شود. علامت مشخصه اوریون (mumps)، شروع التهاب غده پاروتید (parotitis) است که می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد و غدد در طی ۴۸ تا ۷۲ ساعت به حداکثر اندازه خود می‌رسند. تورم معمولاً بیشتر از یک هفته ادامه ندارد. این ناحیه حساس و دردناک است و درد می‌تواند با خوردن یا نوشیدن مواد ترش مانند لیمو افزایش یابد.

اسپرماتوسل (Spermatocele) یک کیست اپیدیدیم نرم، متغیر و قابل نوردهی است که حاوی اسپرم غیرقابل حیات در مایعی شیری‌رنگ بوده و در کنار بیضه قرار دارد. معمولاً قطر آن بیش از ۲ سانتی‌متر است. این وضعیت به عنوان یک حالت خوش‌خیم و عموماً بدون درد شناخته می‌شود که بر باروری تأثیری نمی‌گذارد. اسپرماتوسل‌ها ممکن است در صورتی که بسیار بزرگ باشند یا باعث درد مزمن شوند، برداشته شوند، اما به طور کلی نیازی به درمان ندارند.

پیچ‌خوردگی بیضه (Testicular torsion) یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که منجر به پیچ‌خوردگی طناب اسپرماتیک (spermatic cord) و کاهش جریان خون به بیضه‌ها می‌شود و می‌تواند در کمتر از ۶ ساعت باعث آسیب غیرقابل‌برگشت شود. پیچ‌خوردگی طناب اسپرماتیک ابتدا باعث انسداد لنفاوی می‌شود و سپس به افزایش فشار وریدی، احتقان وریدی و در نهایت کاهش جریان شریانی منجر می‌شود که به ایسکمی (ischemia) و نکروز (necrosis) بیضه منجر می‌گردد.

واریکوسل معمولاً به‌عنوان یک تورم بدون درد در کیسه بیضه (اسکروتوم) شناخته می‌شود که شامل وریدهای منبسط‌شده‌ی اسپرماتیک (شبکه پامپینی‌فورم) است و یک توده نرم در کیسه بیضه ایجاد می‌کند که اغلب در سمت چپ مشاهده می‌شود. واریکوسل‌ها که تصور می‌شود ناشی از فشار وریدی هستند، معمولاً بدون علامت‌اند اما ممکن است با ناراحتی و سنگینی در کیسه بیضه همراه باشند. به‌طور کلاسیک، واریکوسل‌ها در معاینه به‌صورت «کیسه‌ای از کرم‌ها» توصیف می‌شوند.

کریپتورکیدیسم وضعیتی است که در آن یک یا هر دو بیضه (testes) قبل از تولد به‌طور کامل به کیسه بیضه (scrotum) نزول نمی‌کنند. این وضعیت شایع‌ترین اختلال در تمایز جنسی در مردان است و در حدود 3.7 درصد از تولدهای زنده رخ می‌دهد. با این حال، تا سن 3 ماهگی، بسیاری از بیضه‌های کریپتورکید نزول می‌کنند و شیوع آن بدون مداخله در 3 ماهگی حدود 1.0 درصد است.

رابدومیوسارکوما (Rhabdomyosarcoma) یک تومور بدخیم مزانشیمی است که از ماهیچه‌های اسکلتی منشأ می‌گیرد. این تومور شایع‌ترین سارکوم بافت نرم در کودکان و نوجوانان است، اما در بزرگسالان نادر می‌باشد. رابدومیوسارکوما اغلب در ناحیه سر و گردن، اندام‌ها، سیستم‌های گوارشی و ادراری-تناسلی و همچنین در نواحی خلف صفاقی و پارا مننژیال رخ می‌دهد.

سارکوم یوئینگ یک تومور کوچک، گرد و سلول آبی است که عمدتاً استخوان و بافت نرم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این تومور اغلب متاستاتیک بوده و در انواع مختلفی از اندام‌ها یافت شده است. معمولاً با درد در استخوان یا بافت نرم خود را نشان می‌دهد. این بیماری بیشتر در نوجوانان مذکر مشاهده می‌شود و به عنوان یک بدخیمی با تمایز ضعیف در طیف تومورهای نورواکتودرمال اولیه (PNET) شناخته می‌شود. به دلیل ظاهر بافت‌شناسی خاص خود، که آن را با دیگر انواع بدخیمی‌ها مشترک می‌سازد، به عنوان "تومور کوچک گرد سلول آبی" طبقه‌بندی می‌شود. سارکوم یوئینگ را می‌توان با مثبت بودن CD99، حضور رزت‌ها در میکروسکوپ، و جابه‌جایی ژنتیکی t(11;22) که تقریباً در همه موارد سارکوم یوئینگ وجود دارد، از سایر تومورها تمایز داد.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

تومورهای تخمدانی که هورمون‌ها، به ویژه هورمون‌های استروئیدی (steroid hormones)، ترشح می‌کنند، اغلب منشأ طناب جنسی-استرومال (sex cord-stromal origin) دارند. انواع دیگر شامل تومورهای سلول‌های زاینده (germ cell tumors) و تومورهای نورواندوکرین (neuroendocrine tumors) می‌باشند. تومورهای طناب جنسی-استرومال تخمدان با توده شکمی، درد شکمی و خونریزی با منشأ هورمونی یا استروئیدی مشخص می‌شوند. این تومورها بیشتر در دهه‌های هفتم و هشتم زندگی رخ می‌دهند و معمولاً یک‌طرفه، جامد و غیر بدخیم هستند.

سرطان تخمدان عمدتاً به نوعی سرطان اشاره دارد که از لایه اپیتلیال تخمدان منشأ می‌گیرد، اگرچه بدخیمی‌های استرومایی یا سلول‌های زایای تخمدان نیز ممکن است رخ دهد. سرطان اپیتلیال تخمدان ارتباط نزدیکی با سرطان‌های لوله فالوپ و صفاق اولیه دارد، هم از نظر نحوه توسعه و هم از نظر رفتار.

سرطان رحم یک بیماری بدخیم است که رحم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تقریباً ۹۰٪ از سرطان‌های رحم از نوع آندومتر (endometrial) هستند. شایع‌ترین نوع آن آدنوکارسینوم آندومتریوئید (endometrioid adenocarcinoma) است که بیش از ۷۵٪ از موارد را شامل می‌شود. انواع دیگر شامل کارسینوم سلول شفاف (clear cell carcinoma) و آدنوکارسینوم پاپیلاری سروزی (papillary serous adenocarcinoma) هستند که پیش‌آگهی بدتری دارند و خطر بالای بیماری تهاجمی یا متاستاتیک را به همراه دارند. سارکوم‌های رحمی (uterine sarcomas) تومورهای نادر مزانشیمی هستند که کمتر از ۱۰٪ از کل سرطان‌های رحم را تشکیل می‌دهند.

کیست تخمدان تجمعی از مایع بر روی سطح تخمدان یا درون استرومای تخمدان است. اصطلاح "کیست‌های تخمدان" شامل مجموعه‌ای گسترده از تشخیص‌ها است که از فرآیندهای فیزیولوژیک خوش‌خیم تا بدخیمی تخمدان (Ovarian Malignancy) را در بر می‌گیرد. کیست‌های تخمدان می‌توانند در زنان در هر سنی (از جنین تا بعد از یائسگی) رخ دهند، اگرچه احتمال بروز آن‌ها در زنان در سنین باروری بیشتر است.

در شرایط پایداری همودینامیک با شک به بارداری خارج رحمی، اقدامات زیر را انجام دهید:

پوشش داخلی رحم (endometrium) لایه‌ای است که درونی‌ترین بخش رحم را تشکیل می‌دهد. وظیفه آن پایداری و حمایت از بارداری در مراحل اولیه است. هنگامی که قطعاتی از پوشش آندومتر در خارج از حفره رحم یافت می‌شوند، به این وضعیت اندومتریوز (endometriosis) گفته می‌شود.

فیبروم‌های رحمی، یا لیومیوم‌ها (leiomyomas)، توده‌های خوش‌خیم (benign) هستند که می‌توانند در هر یک از لایه‌های رحم (اندومتر (endometrium)، میومتر (myometrium)، سروز (serosa)) ظاهر شوند. این توده‌ها تحت تأثیر هورمون‌ها قرار دارند و بنابراین در زنان در سنین باروری رخ می‌دهند. اندازه آن‌ها می‌تواند از کمتر از یک سانتی‌متر تا ۲۰ سانتی‌متر یا بیشتر متغیر باشد. اغلب، بیماران ممکن است به‌طور همزمان دارای چندین فیبروم باشند، اما این توده‌ها می‌توانند به‌صورت منفرد نیز ظاهر شوند.

کوریوکارسینومای بارداری (Gestational choriocarcinoma) وضعیتی ناشی از رشد غیرطبیعی بافت جفت است. این بیماری اغلب به‌عنوان نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) طبقه‌بندی می‌شود و به‌عنوان تهاجمی‌ترین شکل GTN شناخته می‌شود. این بیماری به‌طور معمول به ریه‌ها، واژن، کبد و مغز متاستاز می‌دهد و با افزایش سطح گنادوتروپین کوریونیک انسانی (human chorionic gonadotropin) همراه است. این بدخیمی‌ها از اجزای هر دو نوع سین‌سیتیو‌تروفوبلاست‌ها و سیتوتروفوبلاست‌ها تشکیل شده‌اند اما بدون پرزهای جفتی (chorionic villi) هستند.

بیماری التهابی لگن (Pelvic Inflammatory Disease یا PID) یک سندرم بالینی است که با التهاب دستگاه تناسلی فوقانی در زنان مشخص می‌شود. این بیماری در اثر عفونت توسط میکروارگانیسم‌هایی ایجاد می‌شود که از اندوسرویکس (endocervix) گسترش می‌یابند. بسیاری از موارد به دلیل عفونت با Neisseria gonorrhoeae یا Chlamydia trachomatis رخ می‌دهد؛ ۱۰ تا ۲۰ درصد از زنانی که مبتلا به سوزاک (gonorrhea) یا کلامیدیا (chlamydia) درمان‌نشده هستند، به PID مبتلا خواهند شد.

پیچ‌خوردگی تخمدان (Ovarian torsion) یک وضعیت حاد است که می‌تواند به عنوان یک فوریت پزشکی زنان شناخته شود. این حالت زمانی رخ می‌دهد که تخمدان به دور رباط لوله‌پشتی (infundibulopelvic ligament) پیچیده و موجب قطع جریان خون به تخمدان می‌شود، که به نوعی یک تورنیکه ایجاد می‌کند. پیچ‌خوردگی تخمدان ۲.۷٪ از تمامی فوریت‌های پزشکی زنان را تشکیل می‌دهد. این عارضه در زنان ۲۰ تا ۳۰ ساله شایع‌تر است، اما می‌تواند در هر سنی، از اوایل کودکی (به ندرت) تا پس از یائسگی، رخ دهد. پیچ‌خوردگی تخمدان در سمت راست بیشتر رخ می‌دهد.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

شایع‌ترین انواع سارکومای بافت نرم، لیپوسارکوما (Liposarcoma) است که توموری بدخیم و زیرجلدی است و از بافت چربی (ادپوسیتی) تشکیل شده و به طور معمول بدون درد و با رشد کند و پیش‌رونده همراه است. لیپوسارکوما بیشتر در بزرگسالان بین ۴۰ تا ۷۰ سال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند در تمام گروه‌های سنی رخ دهد. گاهی اوقات ممکن است به صورت غیر معمولی رشد کند و به سرعت بزرگ شده و زخم شود. به ندرت لیپوسارکوما از یک نئوپلاسم خوش‌خیم بافت نرم به یک تومور بدخیم تبدیل می‌شود.

رابدومیوسارکوما (Rhabdomyosarcoma) یک تومور بدخیم مزانشیمی است که از ماهیچه‌های اسکلتی منشأ می‌گیرد. این تومور شایع‌ترین سارکوم بافت نرم در کودکان و نوجوانان است، اما در بزرگسالان نادر می‌باشد. رابدومیوسارکوما اغلب در ناحیه سر و گردن، اندام‌ها، سیستم‌های گوارشی و ادراری-تناسلی و همچنین در نواحی خلف صفاقی و پارا مننژیال رخ می‌دهد.

سارکوم یوئینگ یک تومور کوچک، گرد و سلول آبی است که عمدتاً استخوان و بافت نرم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این تومور اغلب متاستاتیک بوده و در انواع مختلفی از اندام‌ها یافت شده است. معمولاً با درد در استخوان یا بافت نرم خود را نشان می‌دهد. این بیماری بیشتر در نوجوانان مذکر مشاهده می‌شود و به عنوان یک بدخیمی با تمایز ضعیف در طیف تومورهای نورواکتودرمال اولیه (PNET) شناخته می‌شود. به دلیل ظاهر بافت‌شناسی خاص خود، که آن را با دیگر انواع بدخیمی‌ها مشترک می‌سازد، به عنوان "تومور کوچک گرد سلول آبی" طبقه‌بندی می‌شود. سارکوم یوئینگ را می‌توان با مثبت بودن CD99، حضور رزت‌ها در میکروسکوپ، و جابه‌جایی ژنتیکی t(11;22) که تقریباً در همه موارد سارکوم یوئینگ وجود دارد، از سایر تومورها تمایز داد.