سلول‌های بدخیم کلونال منشأ گرفته از پارانشیم غدد پاراتیروئید تحتانی هستند. به‌ندرت در مدیاستینوم مشاهده می‌شوند. شروع کارسینومای پاراتیروئید ممکن است به تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (PTH) مرتبط باشد که منجر به هیپرپاراتیروئیدی اولیه می‌شود. این بیماری با افزایش شدید هورمون پاراتیروئید و هیپرکلسمی متوسط تا شدید مشخص می‌شود. اغلب با توده‌ای در ناحیه گردن بروز می‌کند. علائم و نشانه‌های دیگر شامل درد استخوان، دیسفاژی (اختلال در بلع)، دیسفونی (اختلال در صدا)، ضعف عضلانی، تهوع و استفراغ است.

تشخیص آسیب‌شناسی

تأیید آسیب‌شناسی از تهاجم به کپسول، اعصاب محیطی، یا عروق خونی ساختارهای مجاور پاراتیروئید یا متاستازهای دوردست می‌تواند بدخیمی را از آدنومای خوش‌خیم تمیز دهد. در صورت عدم درمان، کارسینومای غده پاراتیروئید پیش‌آگهی ضعیفی دارد. علت احتمالی مرگ به دلیل عوارض ناشی از هیپرکلسمی است.

مدیریت و درمان

مدیریت شامل برداشت جراحی "en bloc" لوب هم‌طرف و بافت درگیر است. بدخیمی شدیدتر نیاز به برداشت جامع‌تری دارد. درمان با اشعه نظرات متفاوتی را به خود جلب کرده است. شیمی‌درمانی نتایج مثبتی به دست نیاورده است؛ با این حال، درمان هیپرکلسمی با داروها می‌تواند تسکین موقتی از علائم ارائه دهد. مصرف کلسیمیمتیک‌ها (برای کاهش تولید PTH) ممکن است عوارض را کاهش داده و زمان بقا را افزایش دهد.