عنوان: تومور بدخیم بیضه

تومور بدخیم بیضه (testis) که ممکن است یک یا هر دو بیضه را درگیر کند، در اغلب موارد (95%) منشاء سلول‌های زایا (germ cell) دارد و ممکن است به عنوان سرطان اولیه یا متاستاتیک تشخیص داده شود. علائم شایع شامل تورم بدون درد، توده قابل لمس یا بزرگ شدن بیضه، درد بیضه (orchidalgia)، خستگی و ناباروری است. علائم دیگر ممکن است شامل درد پهلو و احساس سنگینی یا درد مبهم در ناحیه شکم باشد. بیمارانی که بیماری متاستاتیک دارند، بسته به محل متاستاز، ممکن است علائمی مانند علائم گوارشی (GI) شامل تهوع، استفراغ، خونریزی گوارشی، بی‌اشتهایی، ادم اندام‌ها، درد استخوان، درد پشت، ناهنجاری‌های سیستم عصبی مرکزی، سرفه، تنگی نفس یا توده گردنی داشته باشند. بیمارانی که کریپتورکیدیسم (cryptorchidism) دارند، در معرض خطر بیشتری برای سرطان بیضه هستند.

تومورهای غیرسمینومایی (nonseminomatous) بیشتر در بیماران بین 15 تا 35 سال رخ می‌دهند، در حالی که تومورهای سمینومایی (seminomatous) مردان دهه‌ای بزرگتر را هدف قرار می‌دهند. بدخیمی‌های سلول زایای بیضه معمولاً با یک ناهنجاری سیتوژنتیکی خاص (il2p) مرتبط هستند. تومورهای غیر سلول زایا ممکن است در سلول‌های لایدیگ (Leydig) یا سرتولی (Sertoli) و یا لنفوم‌ها رخ دهند، به‌ویژه لنفوم غیر هوچکین (non-Hodgkin lymphoma) که در مردان بالای 60 سال شایع‌تر است.

درمان به مرحله‌بندی بالینی بستگی دارد و شامل پایش، شیمی‌درمانی، برداشتن غدد لنفاوی (برداشتن غدد لنفاوی خلف صفاقی با حفظ اعصاب یا RPLND)، شیمی‌درمانی کمکی، اورککتومی (orchiectomy) و پرتودرمانی است.