سرطان تخمدان

سرطان تخمدان عمدتاً به نوعی سرطان اشاره دارد که از لایه اپیتلیال تخمدان منشأ می‌گیرد، اگرچه بدخیمی‌های استرومایی یا سلول‌های زایای تخمدان نیز ممکن است رخ دهد. سرطان اپیتلیال تخمدان ارتباط نزدیکی با سرطان‌های لوله فالوپ و صفاق اولیه دارد، هم از نظر نحوه توسعه و هم از نظر رفتار.

در ایالات متحده، سرطان تخمدان مرگبارترین بدخیمی زنانگی است و منجر به مرگ و میر بیشتری نسبت به سرطان‌های رحم و دهانه رحم به صورت ترکیبی می‌شود. این سرطان دومین بدخیمی شایع زنانگی است.

سرطان تخمدان می‌تواند در هر سنی بروز کند، اما بیشتر در زنان پس از یائسگی شایع است، به‌طوری‌که میانگین سن تشخیص در اواسط ۶۰ سالگی است. زنان از تبار اروپای شمالی بیشتر مستعد ابتلا به سرطان تخمدان هستند، در حالی که زنان از تبار آفریقایی بیشتر احتمال دارد بر اثر این بیماری فوت کنند. پیش‌آگهی برای زنانی که به سرطان تخمدان موسینی (mucinous ovarian cancer) در مرحله III یا IV مبتلا هستند، که یک زیرگونه نادر از سرطان تخمدان است، نسبت به زنانی با سایر زیرگونه‌ها ضعیف‌تر است.

عوامل خطر برای سرطان تخمدان معمولاً به فراوانی و مدت زمان تخمک‌گذاری مرتبط است. شروع زودهنگام قاعدگی، یائسگی دیرهنگام و نداشتن زایمان با افزایش خطر سرطان تخمدان مرتبط هستند. عواملی که خطر سرطان تخمدان را کاهش می‌دهند، عواملی هستند که در تخمک‌گذاری پیوسته وقفه ایجاد می‌کنند، مانند بارداری، شیردهی و استفاده از قرص‌های ضدبارداری.

بیماران ممکن است به‌صورت ژنتیکی مستعد ابتلا به سرطان تخمدان باشند. به عنوان مثال، بیمارانی که دارای جهش در ژن BRCA1 هستند، تا ۴۶٪ خطر ابتلا به سرطان تخمدان تا سن ۷۰ سالگی دارند، در حالی که کسانی که دارای جهش در ژن BRCA2 هستند، تا ۲۷٪ خطر دارند. سندرم لینچ (Lynch syndrome) که یک سندرم اتوزومال غالب است، علاوه بر اینکه با سرطان‌های آندومتر، کولورکتال، روده‌ای یا کلیوی مرتبط است، خطر سرطان تخمدان را نیز افزایش می‌دهد.

بیماران مبتلا به سرطان تخمدان معمولاً با بیماری پیشرفته تشخیص داده می‌شوند، زیرا علائم اغلب توسط بیمار و/یا ارائه‌دهنده خدمات نادیده گرفته می‌شوند یا مورد توجه قرار نمی‌گیرند.