تیروئیدیت

تیروئیدیت به التهاب غده تیروئید اشاره دارد که به‌وسیله چندین اختلال مختلف ایجاد می‌شود.

تیروئیدیت باکتریایی (Bacterial thyroiditis) (حاد یا مزمن)

این نوع نادر است و به دلیل عفونت چرکی غده تیروئید همراه با آبسه رخ می‌دهد. بیشتر در کودکان و جوانان با وجود سینوس پیریفورم شایع است. بیماران دچار نقص ایمنی که مستعد باکتریمی هستند نیز در معرض خطر قرار دارند. در افراد مسن، گواتر طولانی‌مدت یک عامل خطر محسوب می‌شود. بیماران با درد یک‌طرفه گردن همراه با تب و لرز مراجعه می‌کنند. معاینه فیزیکی ممکن است توده‌ای متغیر در گردن را نشان دهد. آزمایش‌های آزمایشگاهی افزایش تعداد گلبول‌های سفید (WBC) با جابجایی به چپ و پروتئین واکنشی C (CRP) و تیروتروپین طبیعی را نشان می‌دهند. عفونت‌های مزمن با درد کمتر تیروئید و احتمال بروز هیپوتیروئیدیسم همراه هستند. سونوگرافی آبسه را نشان می‌دهد و آسپیراسیون با سوزن نازک (FNA) می‌تواند گرانولوم‌ها با باکتری‌ها را نشان دهد. درمان شامل آنتی‌بیوتیک‌های وریدی و تخلیه آبسه است. در بیمارانی که به درمان اولیه پاسخ نمی‌دهند ممکن است نیاز به تخلیه جراحی باشد.

تیروئیدیت تحت‌حاد یا دوکروین (Subacute or de Quervain thyroiditis)

اغلب به دنبال یک بیماری ویروسی رخ می‌دهد و ممکن است با فارنژیت ویروسی اشتباه گرفته شود. ویروس‌های معمول شامل اوریون، سرخک، سرخجه، آنفلوآنزا، SARS-CoV-2، کوکساکی، آدنوویروس‌ها و اکوویروس‌ها هستند. بیشترین بروز در سنین ۳۰ تا ۵۰ سال است و زنان بیشتر از مردان تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند. این بیماری همچنین با HLA-B35 مرتبط است. بیماران معمولاً با درد یا احساس تورم در گردن مراجعه می‌کنند؛ درد ممکن است به فک، گلو، قفسه سینه و/یا گوش‌ها منتشر شود. این بیماری ممکن است با یک بیماری حاد تنفسی فوقانی با تب آغاز شود. تیروئید معمولاً به‌صورت منتشر بزرگ و حساس به لمس است. در طول بیماری، تغییراتی در عملکرد تیروئید رخ می‌دهد، ابتدا با هیپرتیروئیدیسم و افزایش T3 و T4 و کاهش تیروتروپین برای چندین هفته، سپس هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی با کاهش T3 و T4 و افزایش تیروتروپین برای چندین هفته، و در نهایت بازگشت به وضعیت یوتیروئید هم‌زمان با کاهش بیماری. به‌علاوه، نرخ رسوب گلبول قرمز (ESR) ممکن است افزایش یابد. سونوگرافی تیروئید یک تیروئید طبیعی تا بزرگ‌شده را نشان خواهد داد. تشخیص بر اساس علائم بالینی است و درمان بر تسکین درد و کنترل علائم هیپرتیروئیدیسم متمرکز است.

تیروئیدیت خاموش (Silent thyroiditis) (تیروئیدیت بدون درد، تیروئیدیت لنفوسیتی تحت‌حاد)

این نوع به‌عنوان یک نوع از تیروئیدیت خودایمنی (تیروئیدیت هاشیموتو) در نظر گرفته می‌شود و به‌صورت مشابه با تیروئیدیت تحت‌حاد با فاز هیپرتیروئیدی، به‌دنبال آن فاز هیپوتیروئیدی و در نهایت بازگشت به وضعیت یوتیروئید ظاهر می‌شود. این حالت در زنان شایع‌تر است و اغلب با دیابت نوع ۱ و بارداری همراه است. مقادیر ESR معمولاً طبیعی است و آنتی‌بادی‌های پراکسیداز تیروئید (TPO) حضور دارند.

تیروئیدیت ناشی از پرتو (Radiation thyroiditis)

در بیمارانی که به دلیل بیماری گریوز تحت درمان با ید رادیواکتیو قرار گرفته‌اند، رخ می‌دهد. درد تیروئید چند روز بعد به دلیل آسیب و نکروز ناشی از پرتو به سلول‌های فولیکولی تیروئید رخ می‌دهد. این درد معمولاً در چند روز برطرف می‌شود.

تیروئیدیت ناشی از دارو (Drug-induced thyroiditis)

تیروئیدیت بدون درد ممکن است در بیمارانی که اینترلوکین ۲ (IL-2)، اینترفرون آلفا، آمیودارون، لیتیوم، مهارکننده‌های تیروزین کیناز یا ایمنی‌درمانی مهارکننده ایست بازرسی دریافت می‌کنند، دیده شود.

تیروئیدیت پس از زایمان (Postpartum thyroiditis)

از نظر بالینی مشابه با تیروئیدیت خاموش است. تا یک سال پس از زایمان رخ می‌دهد و می‌تواند با افزایش آنتی‌بادی‌های سرمی ضدتیروئید همراه باشد. ممکن است با هیپوتیروئیدیسم گذرا، هیپرتیروئیدیسم یا هر دو ظاهر شود.

موضوعات مرتبط

• تیروئیدیت هاشیموتو (Hashimoto thyroiditis)
• تیروئیدیت ریدل (Riedel thyroiditis)