بیماری های مشابه

مایکوباکتریوم مارینوم (Mycobacterium marinum)، عامل ایجاد کننده گرانولومای آکواریوم یا استخر شنا، یک عفونت پوستی غیرمعمول ناشی از مایکوباکتریوم است که اغلب از آکواریوم‌های آلوده، استخرهای شنا، و آب‌های اقیانوس و دریاچه‌ها منتقل می‌شود. این باکتری در محیط‌های آب شیرین و آب شور یافت می‌شود. آسیب‌های جزئی پوستی یک عامل مستعد کننده برای این عفونت است. علاقه‌مندان به آکواریوم و کارگران بازار ماهی و غذاهای دریایی معمولاً از خطر ابتلا به این عفونت آگاهی ندارند. به دلیل خطرات شغلی (مانند ماهیگیری)، مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

مایکوباکتریوم اویوم و اینتراسلولاره (Mycobacterium avium and intracellulare) یک کمپلکس مایکوباکتریوم غیرمعمول و اسید‌مقاوم است که به طور گسترده در محیط وجود دارد. شایع‌ترین محل ابتلا به این عفونت، دستگاه تنفسی است که معمولاً بدون علامت است. بیشتر بیمارانی که به بیماری بالینی مبتلا می‌شوند، دارای نقص سیستم ایمنی هستند، به‌ویژه افراد مبتلا به بیماری HIV، اگرچه بیماران پیوندی، لوسمی و لنفوم نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند. عفونت MAI به صورت بالینی در ۱۸٪ تا ۲۷٪ بیماران مبتلا به ایدز رخ می‌دهد و در نتایج کالبدشکافی، درصد بیشتری مشاهده می‌شود.

باکتری‌های گونه نوکاردیا (Nocardia spp.)، باکتری‌های گرم‌مثبت، رشته‌ای و شاخه‌دار هستند که به‌طور گسترده‌ای در خاک وجود دارند. شایع‌ترین شکل بروز عفونت نوکاردیوزیس (nocardiosis)، نوع ریوی آن است که معمولاً در بیمارانی با بیماری‌های ساختاری ریه، بدخیمی یا نقص ایمنی دیده می‌شود.

فولیکولیت سودوموناس که به عنوان فولیکولیت وان داغ یا بثورات وان داغ نیز شناخته می شود، عفونت فولیکول مو با باکتری سودوموناس است. بیشتر در افرادی که در آبگرم، استخر یا جکوزی آلوده که سطح کلر آنها کافی نیست حمام می کنند، دیده می شود. بثورات وان آب گرم معمولاً بدون درمان در عرض 2 هفته از بین می رود. راه های مراقبت از فولیکولیت سودوموناس (فولیکولیت وان داغ)، راه های درمان فولیکولیت سودوموناس (فولیکولیت وان داغ)، راه های نشخیص فولیکولیت سودوموناس (فولیکولیت وان داغ)

سیفلیس اولیه (Primary Syphilis) یک عفونت مقاربتی (STI) است که زمانی ایجاد می شود که یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم به پوست آسیب پذیر مانند روی اندام تناسلی یا غشای مخاطی دهان یا مقعد نفوذ کند. سیفلیس اولیه معمولاً از طریق تماس جنسی به دیگران منتقل می شود، اما می تواند از یک فرد باردار آلوده به جنین متولد نشده خود نیز منتقل شود. 3 مرحله عفونت وجود دارد: سیفلیس اولیه، سیفلیس ثانویه و سیفلیس سوم. درمان عفونت در مرحله اولیه مهم است، در غیر این صورت عفونت پیشرفت می کند و ممکن است به سیستم عصبی و قلب آسیب برساند و منجر به مرگ زودرس شود. سیفلیس در صورت درمان به موقع قابل درمان است. عفونت التیام یافته احتمال ابتلای دوباره شما را از بین نمی برد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

لیشمانیوز جلدی (Cutaneous Leishmaniasis یا CL) شایع‌ترین نوع لیشمانیوز است که توسط انگل‌های تک‌سلولی لیشمانیا (بیش از ۲۰ گونه مختلف) منتقل می‌شود. ناقل اصلی این انگل‌ها ۹۰ گونه پشه خاکی (Phlebotomine sandfly) است. این بیماری در مناطقی که ناقل و مخازن حیوانی مناسب وجود دارند، شیوع دارد و سالانه حدود ۱ میلیون مورد جدید گزارش می‌شود.

بیماری یوز (Yaws)، که به نام‌های فرامبوزیا (framboesia)، پیان (pian)، بوبا (buba)، پارانگی (parangi) و پارو (paru) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت اندمیک ناشی از باکتری اسپایروکت (spirochete) به نام ترپونما پالیدوم زیرگونه پرتنیو (Treponema pallidum ssp pertenue) است. این بیماری در مناطق روستایی آمریکای مرکزی و جنوبی، آفریقای استوایی، کارائیب و جزایر استوایی جنوب شرق آسیا از جمله پاپوآ گینه نو یافت می‌شود. این بیماری عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد و بیشترین بروز آن بین سنین ۲ تا ۱۰ سالگی است. یوز از طریق تماس فرد به فرد منتقل می‌شود و عوامل خطر آن شامل پوست شکسته، ازدحام جمعیت و بهداشت نامناسب است.

تب مالت که با نام‌های تب خرگوش، بیماری شکارچی و تب گوزن نیز شناخته می‌شود، توسط باکتری Francisella tularensis ایجاد می‌شود. این باکتری یک کوکوباسیلوس (coccobacillus) گرم-منفی هوازی و پلی‌مورفیک است که به‌طور معمول طیف وسیعی از حیوانات را آلوده می‌کند. انسان‌ها معمولاً پس از تماس مستقیم با مایعات بدن حامل‌های حیوانی، از طریق ناقلان حشرات (مانند کنه‌ها) یا از طریق غذا و آب آلوده، به این عفونت مبتلا می‌شوند. افرادی که به‌طور نزدیک با حیوانات کار می‌کنند، مانند دامپزشکان، محافظان پارک و تاکسیدرمیست‌ها، در معرض بیشترین خطر ابتلا هستند. روش‌های نادر انتقال شامل گزش گربه یا عفونت دهانی-حلقی از برداشت و فرآوری انگورهای آلوده برای شراب است. عفونت با تب مالت همچنین به‌عنوان پیامد پیوند عضو (عفونت ناشی از دهنده) توصیف شده است. انتقال از فرد به فرد گزارش نشده است؛ بنابراین، ایزولاسیون برای بیماران مبتلا به تب مالت توصیه نمی‌شود، اما به دلیل خطر انتقال ثانویه توسط بندپایان، کنترل کنه‌ها، کک‌ها، شپش‌ها و پشه‌ها ضروری است.

بیماری بارتونلوزیس آمریکای جنوبی، که به نام‌های تب اورویا (Oroya fever)، بیماری کاریون (Carrion disease)، وروگا پروآنا (verruga peruana)، زگیل پرویی (Peruvian wart)، زگیل آندیکولا (Andicola wart)، و تب گوایتارا (Guaytara fever) نیز شناخته می‌شود، به مجموعه‌ای از بیماری‌ها اطلاق می‌شود که ناشی از عفونت با باکتری بارتونلا باسیلیفورمیس (Bartonella bacilliformis) است. این باکتری، یک باسیل گرم منفی و چندشکلی است. بیماری معمولاً بین ۳ تا ۱۴ هفته پس از گزش توسط پشه خاکی آلوده که در نواحی ساحلی پرو، اکوادور و کلمبیا و در ارتفاعات بین ۵۰۰ تا ۳۲۰۰ متر یافت می‌شود، رخ می‌دهد.

زرد زخم یک عفونت باکتریایی پوستی شایع و مسری است. معمولاً فقط یک مشکل جزئی است، اما گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهد که نیاز به درمان دارد. زرد زخم اغلب براثر بریدگی یا خراش در پوست شروع می شود که به باکتری اجازه ورود می دهد. زرد زخم معمولاً توسط باکتری استافیلوکوک یا استرپتوکوک ایجاد می‌شود. زرد زخم را می توان به 2 نوع تقسیم کرد: بلوس(تاولی) و غیر بولوس(غیر تاولی). 

اکتیما (Ecthyma) یک عفونت پوستی زخمی باکتریایی است که توسط استرپتوکوک‌های گروه A بتا-همولیتیک (group A beta-hemolytic streptococci) ایجاد می‌شود و اغلب به طور ثانویه با استافیلوکوک‌ها (staphylococci) همراه است. از آنجا که اکتیما معمولاً به صورت سطحی آغاز شده و به سمت درم (dermis) گسترش می‌یابد، اغلب به عنوان یک شکل عمیق‌تر از زرد زخم (impetigo) شناخته می‌شود. برخلاف زرد زخم که تنها لایه شاخی پوست (stratum corneum) را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اکتیما به درم نفوذ کرده و منجر به ایجاد زخم می‌شود.

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد سیفلیس به میزان ۸۰ درصد افزایش یافته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، تعیین مرحله و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او مطرح است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح می‌باشد، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

Inflammatory linear verrucous epidermal nevus (ILVEN) is a blaschkoid dermatosis that presents with erythematous, hyperkeratotic plaques following Blaschko lines. It occurs most often on the buttocks, perineal area, and lower extremities, particularly in girls, and often on the left side of the body.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

زگیل ها نتیجه رشد پوست و غشاهای مخاطی (داخل دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل های معمولی (verruca vulgaris) معمولاً در مناطقی از بدن که مستعد ضربه هستند، مانند آرنج، زانو و دست ها دیده می شود. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. آنها معمولاً بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل معمولی، راه های مراقبت زگیل معمولی، راه های تشخیص زگیل معمولی

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

اسپوروتریکوزیس توسط قارچ دوشکلی اسپوروتریکس شنکی (Sporothrix schenckii) ایجاد می‌شود که در سراسر جهان یافت می‌شود، اما بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری شایع است. این ارگانیسم در گیاهان و خاک در حال فساد زندگی می‌کند. عفونت پوستی معمولاً در اثر تلقیح تروماتیک رخ می‌دهد. اسپوروتریکوزیس رایج‌ترین و کم‌خطرترین عفونت‌های عمقی قارچی (mycoses) است.

باکتری‌های جنس اکتینومایسس (Actinomyces spp) که بی‌هوازی و میکروآئروفیلیک، گرم مثبت و غیر اسید فست هستند، می‌توانند باعث بیماری‌های درونی و بیرونی شوند. به‌طور کلی، اکتینومایکوزیس به شکل درونی اشاره دارد، در حالی که شکل بیرونی که معمولاً اندام‌های تحتانی را درگیر می‌کند، به‌عنوان میستوم (mycetoma) شناخته می‌شود.

مایستوم (Mycetoma) که به عنوان "پای مادورا" (Madura foot) نیز شناخته می‌شود، یک عفونت مزمن و به آرامی پیش‌رونده در پوست و بافت زیرجلدی است که معمولاً به دلیل تلقیح تصادفی گروه‌های مختلفی از میکروارگانیسم‌ها رخ می‌دهد. عوامل ایجاد کننده این بیماری در مناطق دارای آب و هوای گرم و مرطوب در خاک، گیاهان، چوب‌ها و مواد گیاهی در حال پوسیدگی یافت می‌شوند و به جنس‌های مختلف قارچ (یومایستوم - eumycetoma) یا باکتری (اکتینومایستوم - actinomycetoma) تعلق دارند. بیش از ۵۵ میکروارگانیسم به عنوان عوامل ایجاد کننده شناسایی شده‌اند که گونه‌های مادورلا مایستوماتیس (Madurella mycetomatis)، آکرومونیوم (Acremonium)، فوزاریوم (Fusarium) و آسپرژیلوس (Aspergillus) از شایع‌ترین عوامل ایجاد کننده یومایستوم و گونه‌های استرپتومایسس سومالی‌ینسیس (Streptomyces somaliensis) و نوکاردیا برازیلینسیس (Nocardia brasiliensis) از شایع‌ترین عوامل ایجاد کننده اکتینومایستوم هستند. توزیع جغرافیایی عوامل ایجاد کننده متفاوت است، به طوری که یومایستوم در آفریقا و هند شایع‌تر است و اکتینومایستوم در آمریکای لاتین بیشتر دیده می‌شود.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. لنفوگرانولوما ونروم یک عفونت مقاربتی (STI) است که آنچنان شایع نیست و در اثر عفونت با باکتری کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود.این بیماری از طریق داشتن رابطه جنسی محافظت نشده واژینال، دهانی یا مقعدی منتقل می شود. لنفوگرانولوم ونروم باعث ایجاد غدد لنفاوی دردناک و متورم می شود که سپس می تواند به زخم های بزرگ (زخم های باز) تبدیل شود. این بیماری برای پیشرفت خود از 3 مرحله مجزا عبور می کند. 2 مرحله اول لنفوگرانولوم ونروم ممکن است جزئی باشد و حتی ممکن است تا زمانی که به مرحله 3 نرسیده اید، از هیچ علامتی آگاه نباشید که به آن سندرم ژنیتو آنورکتال می گویند. راه های درمان لنفوگرانولوم ونروم (ال جی وی)، راه های مراقبت از لنفوگرانولوم ونروم (ال جی وی)

آکنه کونگلوباتا (Acne Conglobata) که کلمه "کونگلوباتا" از فعل لاتین به معنای "تشکیل به صورت توپ یا کره" گرفته شده است، در دسته بیماری‌های شدید آکنه قرار می‌گیرد. این بیماری با کومدون‌های (comedones) دردناک و بدشکل که به یکدیگر متصل می‌شوند (دوتایی یا سه‌تایی)، کیست‌ها، ندول‌های (nodules) التهابی، سینوس‌ها و آبسه‌ها (abscesses) بر روی صورت، گردن، سینه، پشت و شانه‌ها مشخص می‌شود. این بیماری مزمن می‌تواند منجر به ایجاد زخم‌های گسترده شده و تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بگذارد. آکنه کونگلوباتا می‌تواند به عنوان بخشی از چهارگانۀ انسداد فولیکولی (follicular occlusion tetrad) ظاهر شود که شامل سلولیت (cellulitis) تفکیک‌شده، بیماری پیلونیدال (pilonidal disease)، و هیدرادنیت چرکی (hidradenitis suppurativa) می‌باشد. چهارگانۀ انسداد فولیکولی می‌تواند نسبت به درمان مقاوم باشد. برخلاف آکنه کومدونال یا التهابی معمولی که اغلب با عوامل موضعی کنترل می‌شود، آکنه کونگلوباتا به دلیل شدت التهاب و تشکیل ندول‌ها و کیست‌های عمیق، نیاز به درمان تهاجمی دارد.

هیدرآدنیت چرکی یک وضعیت مزمن گرفتگی غدد عرق است که منجر به التهاب پوست در نواحی مانند کشاله ران، زیر بغل، زیر سینه ها و بین باسن می شود. معمولاً به صورت ندول‌های بزرگ متعدد (برجستگی‌های سفت)، آبسه‌ها (برجستگی‌های قرمز، متورم، گرم، حساس یا توده‌هایی با چرک داخل خود) و تونل‌ها(tunnels) (سوراخ‌هایی در پوست که ممکن است حاوی مایعی مانند چرک باشد) در این نواحی ظاهر می‌شود. ندول ها و آبسه ها به تدریج بزرگتر می شوند و چرک را تخلیه می کنند. پس از چندین دوره این چرخه شامل انسداد، بزرگ شدن و تخلیه چرک، ممکن است در زیر پوست تونل و سپس جای زخم ایجاد شود. درد شایع ترین علامت است، اما افراد مبتلا به هیدرآدنیت چرکی علائمی مانند خارش، بوی بد ناشی از تخلیه چرک، احساس خستگی و درد مفاصل نیز گزارش می دهند. در حالی که هیچ درمانی برای هیدرادنیت چرکی وجود ندارد، می توانید با پزشک خود برای درمان ضایعات موجود و جلوگیری از ضایعات جدید همکاری کنید. تشخیص هیدرآدنیت عفونی، راه های درمانی هیدرآدنیت عفونی، راه های مراقبت از هیدرآدنیت عفونی

آفت ها (Canker sores or aphthous ulcers) شایع ترین علت زخم های دوره ای (عود کننده) در داخل دهان و سطوح تناسلی (سطوح غشای مخاطی) هستند. علت آنها ناشناخته است، اما استرس، کمبود خواب، تروما، و شاید کمبود برخی ویتامین ها، خمیردندان ها و غذاها می توانند وضعیت را بدتر کنند. برخی از افراد مبتلا به کم خونی و سایر شرایط پزشکی که سیستم ایمنی را تضعیف می کنند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به آفت شوند. انواع افت دهان، راه های مراقبت از افت دهان، راه های درمانی آفت دهان

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. لنفوگرانولوما ونروم یک عفونت مقاربتی (STI) است که آنچنان شایع نیست و در اثر عفونت با باکتری کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود.این بیماری از طریق داشتن رابطه جنسی محافظت نشده واژینال، دهانی یا مقعدی منتقل می شود. لنفوگرانولوم ونروم باعث ایجاد غدد لنفاوی دردناک و متورم می شود که سپس می تواند به زخم های بزرگ (زخم های باز) تبدیل شود. این بیماری برای پیشرفت خود از 3 مرحله مجزا عبور می کند. 2 مرحله اول لنفوگرانولوم ونروم ممکن است جزئی باشد و حتی ممکن است تا زمانی که به مرحله 3 نرسیده اید، از هیچ علامتی آگاه نباشید که به آن سندرم ژنیتو آنورکتال می گویند. راه های درمان لنفوگرانولوم ونروم (ال جی وی)، راه های مراقبت از لنفوگرانولوم ونروم (ال جی وی)

اسکلروما بینی (Rhinoscleroma) یا جذام اسلاوی، یک عفونت مزمن گرانولوماتوز مخاط بینی، اوروفارنکس و مجاری هوایی فوقانی است که توسط باکتری کلبسیلا پنومونیه زیرگونه رینواسکلروماتیس (Klebsiella pneumoniae ssp. rhinoscleromatis) ایجاد می‌شود. کانون‌های بومی این بیماری در مناطق مرکزی اروپا، آفریقا، آمریکای جنوبی و مرکزی وجود دارد و به‌طور معمول در بیماران مناطق کم‌درآمد و روستایی مشاهده می‌شود.

لیشمانیوز جلدی (Cutaneous Leishmaniasis یا CL) شایع‌ترین نوع لیشمانیوز است که توسط انگل‌های تک‌سلولی لیشمانیا (بیش از ۲۰ گونه مختلف) منتقل می‌شود. ناقل اصلی این انگل‌ها ۹۰ گونه پشه خاکی (Phlebotomine sandfly) است. این بیماری در مناطقی که ناقل و مخازن حیوانی مناسب وجود دارند، شیوع دارد و سالانه حدود ۱ میلیون مورد جدید گزارش می‌شود.

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد سیفلیس به میزان ۸۰ درصد افزایش یافته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، تعیین مرحله و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او مطرح است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح می‌باشد، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

لوپوس اریتماتوز در دوران کودکی می‌تواند به چند شکل مختلف ظاهر شود:

پسودولنفوم (هیپرپلازی لنفوئیدی پوستی) یک واکنش التهابی خوش‌خیم است که از نظر بافت‌شناسی و اغلب بالینی شبیه به لنفوم پوستی است. هر دو نوع سلول T و سلول B از پسودولنفوم ممکن است دیده شوند. پسودولنفوم با نفوذهای متراکم لنفوئیدی در پوست که ممکن است کانونی یا منتشر باشند، مشخص می‌شود.

جذام، که به نام بیماری هانسن نیز شناخته می‌شود، یک عفونت مزمن است که توسط مایکوباکتریوم لپره (Hansen's bacillus)، یک مایکوباکتریوم مقاوم به اسید ایجاد می‌شود. جذام به عنوان یک بیماری نادیده‌گرفته شده گرمسیری (NTD) شناخته می‌شود و همچنان در حدود 120 کشور در سراسر جهان گزارش می‌شود، با بیش از 200,000 مورد گزارش سالانه. برزیل، هند و اندونزی بیشترین تعداد موارد جدید (بیش از 10,000 در سال) را گزارش می‌دهند، و به دنبال آنها 13 کشور از جمله بنگلادش، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، ماداگاسکار، موزامبیک، میانمار، نپال، نیجریه، فیلیپین، سومالی، سودان جنوبی، سریلانکا و تانزانیا به طور جمعی 1000-10,000 مورد سالانه گزارش می‌دهند. موارد جذام در گردشگران یا مسافران برگشتی بسیار نادر است. موارد پراکنده در جنوب ایالات متحده، اسپانیا و پرتغال گزارش شده است.

پیوودرماتیتیس وگتانس (Pyodermatitis vegetans) یک اختلال التهابی نادر است که اغلب با بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD)، به ویژه کولیت اولسراتیو (Ulcerative Colitis)، و کمتر به ندرت با کلانژیت اسکلروزان اولیه (Primary Sclerosing Cholangitis) همراه است. این بیماری بیشتر در مردان نسبت به زنان دیده می‌شود و بیماران معمولاً در سنین ۲۰ تا ۶۰ سالگی تشخیص داده می‌شوند. شروع بیماری روده‌ای ممکن است سال‌ها قبل از این بیماری رخ دهد. پیوودرماتیتیس وگتانس ممکن است نشانگری از بیماری تحت بالینی نیز باشد. اکثر بیماران مبتلا به پیوودرماتیتیس وگتانس دچار ضایعات مخاطی نیز می‌شوند. اصطلاح پیوستوماتیتیس-پیوودرماتیتیس وگتانس (Pyostomatitis-Pyodermatitis Vegetans یا PSV-PDV) در موارد بیماری مخاطی-پوستی به کار می‌رود. پاتوژنز (Pathogenesis) پی‌اس‌وی و پی‌دی‌وی به خوبی شناخته نشده است.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

روزاسه که گاهی آکنه بزرگسالان نیز نامیده می شود، التهاب مزمن صورت با علت ناشناخته و بدون درمان دائمی است. چهار نوع مختلف روزاسه شرح داده شده است:

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

پیتیریازیس لیکنوئیدیس ات واریولفورمیس اکوتا (Pityriasis lichenoides et varioliformis acuta) یا بیماری موشا-هابرمن، یک اختلال لنفوپرولیفراتیو (T-cell lymphoproliferative disorder) است که با شروع حاد ضایعات قرمز یا قهوه‌ای، بدون علامت یا با خارش خفیف به اندازه ۲ تا ۳ میلی‌متر، که به سرعت به وزیکولاسیون و نکروز توسعه می‌یابند و گاهی خونریزی‌دهنده می‌شوند، مشخص می‌گردد. ضایعات زخمی و پوسته‌دار رایج هستند. این ضایعات معمولاً در طی هفته‌ها تا ماه‌ها مجدداً ظاهر می‌شوند و به طور خودبخودی بهبود می‌یابند و اغلب اسکارهای واریولفورمیس به جای می‌گذارند. پیتیریازیس لیکنوئیدیس بیشتر در کودکان مذکر و بزرگسالان جوان رخ می‌دهد، اما می‌تواند در هر دو جنس، در تمامی سنین و در تمامی نژادها ظاهر شود.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

پاپولوز لنفوماتوئید (Lymphomatoid papulosis یا LyP) یک بیماری پوستی عودکننده، مزمن و خودبهبود است که در پیوستاری با لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک پوستی اولیه (C-ALCL) قرار دارد. این دو نهاد و موارد تداخل آن‌ها، اختلالات لنفوپرولیفراتیو پوستی مثبت به CD30 را تشکیل می‌دهند که تقریباً ۲۵ درصد از لنفوم‌های سلول T پوستی را شامل می‌شوند. با وجود ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک بدخیم، LyP معمولاً یک سیر بالینی خوش‌خیم دارد. LyP و C-ALCL بسیاری از ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک را به اشتراک می‌گذارند؛ مورفولوژی و سیر بیماری عوامل مهم تمایز دهنده هستند.

این خلاصه به بررسی بیماری واریسلا (آبله‌مرغان) در کودکان می‌پردازد. واریسلای نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

لیکن نیتیدوس (Lichen nitidus) یک بیماری پوستی خوش‌خیم و مزمن است که با حضور پاپول‌های (papules) کوچک، مشخص، همگن و اغلب همرنگ پوست مشخص می‌شود که به صورت خوشه‌ای یا به شکل خطوط منظم ظاهر می‌شوند. این بیماری بیشتر در کودکان و جوانان دیده می‌شود، اگرچه می‌تواند در بیماران در هر سنی نیز مشاهده شود.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.

پلی‌آرتریت ندوزا (PAN) به واسکولیت نکروزان سیستمیک در شریان‌های با اندازه متوسط و گاهی کوچک اشاره دارد. علت دقیق آن ناشناخته است، اما احتمالاً شامل رسوب کمپلکس‌های ایمنی، آنتی‌بادی‌های خودایمنی، واسطه‌های التهابی و مولکول‌های چسبندگی می‌شود.

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد سیفلیس به میزان ۸۰ درصد افزایش یافته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، تعیین مرحله و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او مطرح است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح می‌باشد، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

واسکولیت ندولار (Nodular vasculitis) نوعی پانیکولیت لوبولار (lobular panniculitis) با علل متعدد است. این بیماری با ندول‌ها و/یا پلاک‌های دردناک اریتماتوز یا بنفش رنگ که معمولاً بر روی ساق پا ظاهر می‌شوند، تظاهر می‌کند. زخم و تخلیه ممکن است رخ دهد. ضایعات معمولاً با ایجاد اسکار بهبود می‌یابند و مستعد عود هستند. این بیماری بیشتر در زنان مشاهده می‌شود (۸۰٪-۹۰٪ از بیماران)، با اوج بروز در اوایل نوجوانی و حوالی یائسگی.