بیماری بارتونلوزیس آمریکای جنوبی، که به نام‌های تب اورویا (Oroya fever)، بیماری کاریون (Carrion disease)، وروگا پروآنا (verruga peruana)، زگیل پرویی (Peruvian wart)، زگیل آندیکولا (Andicola wart)، و تب گوایتارا (Guaytara fever) نیز شناخته می‌شود، به مجموعه‌ای از بیماری‌ها اطلاق می‌شود که ناشی از عفونت با باکتری بارتونلا باسیلیفورمیس (Bartonella bacilliformis) است. این باکتری، یک باسیل گرم منفی و چندشکلی است. بیماری معمولاً بین ۳ تا ۱۴ هفته پس از گزش توسط پشه خاکی آلوده که در نواحی ساحلی پرو، اکوادور و کلمبیا و در ارتفاعات بین ۵۰۰ تا ۳۲۰۰ متر یافت می‌شود، رخ می‌دهد.

فاز اولیه: تب اورویا

عفونت اولیه که از طریق گزش پشه خاکی منتقل می‌شود، منجر به بروز کم‌خونی همولیتیک تب‌دار (febrile hemolytic anemia) می‌شود و به نام تب اورویا شناخته می‌شود.

فاز دوم: وروگا پروآنا

بیماری پس از آن باعث بروز آنژیوماتوزیس پوستی مزمن می‌شود که به نام وروگا پروآنا شناخته می‌شود. فاز اولیه ممکن است ۱ تا ۶ هفته به طول بیانجامد و فاز دوم و وروکی ۲ تا ۲۰ هفته پس از بهبودی از تب آغاز می‌شود.

اپیدمیولوژی

هیچ تمایز نژادی، سنی یا جنسی در ابتلا به این بیماری وجود ندارد. از زمان توصیف اولیه بارتونلوزیس، ۱۳ گونه دیگر به خانواده بارتونلاسه‌آ (Bartonellaceae) افزوده شده‌اند که موجب بیماری‌های دیگری مانند بیماری خراش گربه (cat-scratch disease) و تب خندق (trench fever) می‌شوند. معمولاً بارتونلوزیس به عفونت با بارتونلا باسیلیفورمیس اشاره دارد، اما گونه‌های دیگری نیز در حال شناسایی هستند.