بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد سیفلیس به میزان ۸۰ درصد افزایش یافته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، تعیین مرحله و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او مطرح است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح می‌باشد، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.
سیفلیس یک بیماری سیستمیک مزمن با ارائه‌های بالینی متنوع است که توسط باکتری اسپیروکت ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می‌شود. این بیماری با ۳ مرحله فعال (ابتدایی، ثانویه و ثالث) که با دوره‌های نهان قطع می‌شوند، مشخص می‌شود. بیماری از طریق تماس نزدیک با ضایعات عفونی (معمولاً تماس جنسی)، انتقال خون یا انتقال ترانس‌پلاسانتال به جنین اکتساب می‌شود. پس از ظهور آنتی‌بیوتیک‌ها، عواقب طولانی‌مدت عفونت با ترپونم (مانند نوروسیفلیس، سیفلیس قلبی‌عروقی و گوم) نادر شده‌اند. در سیفلیس درمان‌نشده، ۱۵ درصد بیماران به سیفلیس دیررس خوش‌خیم با درگیری پوست (۷۰ درصد)، استخوان (۱۰ درصد) و/یا غشاهای مخاطی (۱۰ درصد) مبتلا می‌شوند. حدود ۱۶ درصد بیماران درمان‌نشده به نوروسیفلیس یا سیفلیس قلبی‌عروقی دچار می‌شوند.
گوم‌ها ضایعات مخرب موضعی در پوست، استخوان یا اعضای درگیر هستند که ممکن است به‌طور خود به خود با ایجاد زخم بهبود یابند اما اغلب عود می‌کنند. اصطلاح "گوم" از ظاهر بافت نکروتیک لزج مرکزی در زخم‌ها گرفته شده است. ضایعات پوستی معمولاً بدون علامت هستند. هنگامی که زبان با التهاب اولیه درگیر می‌شود، ممکن است در مصرف غذاهای داغ یا اسیدی ناراحتی ایجاد شود. ضایعات استخوانی دردناک هستند. علائم نوروسیفلیس ممکن است شامل سردرد، دردهای بدنی، خستگی، کاهش وزن، سرگیجه، فلج، تغییر رفتار، زوال عقل، آتاکسی، نابینایی، ناشنوایی، بی‌اختیاری و ناتوانی جنسی باشند.
علائم سیستمیک بیماری ثالث شامل سوفل قلبی، آئورتیس، فلج اعصاب جمجمه‌ای، ناهنجاری‌های مردمکی (مردمک آرگیل رابرتسون)، علائم تابس دورسالیس، زخم‌های پا و ایریت است. یوویت سیفلیسی یا دیگر تظاهرات چشمی سیفلیس (مانند نورورتینیت و نوریت اپتیک) می‌توانند در هر مرحله‌ای از سیفلیس رخ دهند و می‌توانند ناهنجاری‌های ایزوله یا همراه با نوروسیفلیس باشند.
سیفلیس ثالث، یا دیررس، پس از یک دوره نهان ۲ تا ۲۰ سال پس از عفونت رخ می‌دهد. آسیب به پوست، استخوان‌ها، و سیستم عصبی مرکزی (CNS) و قلبی‌عروقی به دلیل واکنش‌های حساسیتی تأخیری نوع میزبان به تعداد کمی از ارگانیسم‌ها است. سیر تسریع‌یافته و بیماری عصبی بیشتر در عفونت HIV مشاهده می‌شود، زمانی که بیماری به جای سال‌ها، در عرض ماه‌ها به مرحله ثالث پیشرفت می‌کند. ضایعات پوستی ماه‌ها تا سال‌ها بدون درمان باقی می‌مانند. اگر موجود باشد، نوروسیفلیس یا سیفلیس قلبی‌عروقی ممکن است منجر به مرگ شود. پیش‌آگهی به مدت و میزان بیماری بستگی دارد.
موضوعات مرتبط: سیفلیس چشمی، سیفلیس مادرزادی زودرس، سیفلیس مادرزادی دیررس.