بیماری های مشابه

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis) که به دلیل شکل ظاهری آن به عنوان کرم حلقوی پا نیز شناخته می شود، یک عفونت قارچی لایه های سطحی پوست پا است. تینه آ پدیس، شایع ترین بیماری قارچی در انسان، ممکن است از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده، حیوانات آلوده، اشیاء آلوده (مانند حوله یا کف اتاق رختکن) یا خاک به انسان منتقل شود. راه های تشخیص پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis)، راه های درمان پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis)، راه های خودمراقبتی پای ورزشکار (Athlete’s foot) یا تینه آ پدیس (tinea pedis)

کچلی مانوس (که به شکل جمع به عنوان tinea manuum شناخته می شود) یک عفونت درماتوفیت سطحی است که یک یا هر دو دست را درگیر می کند. در بیشتر موارد، یک دست درگیر است. هنگامی که هر دو دست تحت تاثیر قرار می گیرند، درگیری به طور کلی نامتقارن است. کچلی مانوس ممکن است با سندرم دو پا یک دست همراه باشد که در آن محل درگیری عفونی با نام آن مطابقت دارد. عفونت‌های کچلی بعد از بلوغ شایع‌تر است و مردان بیشتر از زنان مبتلا می‌شوند. وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین نیز یک عامل خطر است. به نظر نمی رسد که تفاوتی در شیوع بین قومیت ها وجود داشته باشد.

اگزمای دیشیدروتیک (درماتیت دیشیدروتیک) یک بثورات خارش دار است که روی دست ها (معمولاً کف دست ها و کناره های انگشتان) و یا پاها ایجاد می شود. اگزمای دیشیدروتیک به صورت تاول های کوچک، خارش دار و پر از مایع ظاهر می شود. راه های مراقبت درماتیت دیشیدروتیک، راه های درمان درماتیت دیشیدروتیک

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

پیتریازیس روبرا ​​پیلاریس (PRP) نامی است که به گروهی از اختلالات پوستی نادر که با لکه های پوسته پوسته شدن قرمز مایل به نارنجی با مرزهای کاملا مشخص تظاهر می کنند داده شده است. آنها ممکن است کل بدن یا فقط قسمت هایی از بدن مانند آرنج و زانو، کف دست و پا را بپوشانند. اغلب مناطقی از پوست درگیر، به ویژه در تنه و اندام ها وجود دارد که به عنوان جزایر پرهیز از آن یاد می شود. کف دست ها و پاها معمولاً درگیر می شوند و به طور منتشر ضخیم و زرد می شوند (کراتودرمی پالموپلانتار). PRP اغلب در ابتدا با یک بیماری پوستی دیگر، معمولا پسوریازیس اشتباه گرفته می شود.

آرتریت واکنشی (که قبلاً به عنوان بیماری یا سندرم رایتر شناخته می‌شد) نوعی اسپوندیلوآرتروپاتی (spondyloarthropathy) است که پس از عفونت‌های دستگاه گوارش یا دستگاه تناسلی-ادراری رخ می‌دهد. همانند دیگر اسپوندیلوآرتروپاتی‌ها، آرتریت واکنشی با آنتی‌ژن لوکوسیت انسانی (HLA)-B27 مرتبط است.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

آکروکراتوزیس پارانئوپلاستیکا (Acrokeratosis paraneoplastica)، که به نام‌های آکروکراتوزیس پارانئوپلاستیکای بازکس (acrokeratosis paraneoplastica of Bazex) یا سندرم بازکس (Bazex syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری پوستی پارانئوپلاستیک است که با پلاک‌های پوسته‌دار و اریتماتوز (erythematous) در کف دست‌ها و پاها و همچنین نواحی انتهایی دیگر از جمله گوش‌ها، بینی و گونه‌ها مشخص می‌شود. این بیماری با چندین بدخیمی داخلی مرتبط است، اما بیشتر در ارتباط با کارسینومای سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) در دستگاه تنفسی و گوارشی فوقانی و لنفادنوپاتی گردنی ناشی از بیماری متاستاتیک دیده می‌شود. سایر بدخیمی‌هایی که با آکروکراتوزیس پارانئوپلاستیکا مرتبط هستند شامل لنفوم‌ها (lymphomas)، میلومای چندگانه (multiple myeloma)، تومورهای نورواندوکرین (neuroendocrine tumors)، سرطان ریه سلول کوچک (small cell lung cancer)، آدنوکارسینومای ریه (adenocarcinoma of the lung)، کارسینومای هپاتوسلولار (hepatocellular carcinoma)، سرطان تیموس (thymus cancer)، کارسینومای سلول سنگفرشی پوستی (cutaneous squamous cell carcinoma)، آدنوکارسینومای معده یا مری (gastric or esophageal adenocarcinoma)، و سرطان‌های دستگاه تناسلی و ادراری (genitourinary cancers) می‌باشند. آکروکراتوزیس پارانئوپلاستیکا ممکن است قبل از تشخیص بدخیمی زمینه‌ای ظاهر شود.

آکانتوزیس نیگریکانس (Acanthosis nigricans - AN) یک اختلال پوستی موضعی است که معمولاً با پلاک‌های مخملی و هیپرپیگمانته به‌طور متقارن در چین‌های پوستی مشخص می‌شود. این وضعیت به دلیل تحریک بیش‌ازحد فیبروبلاست‌ها و کراتینوسیت‌ها از طریق گیرنده‌های فاکتور رشد مشابه انسولین و گیرنده‌های تیروزین کیناز ایجاد می‌شود. AN اغلب با چاقی مرتبط است و نشانه‌ای از مقاومت به انسولین به شمار می‌آید. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۷ نشان داد که تا ۹۰٪ از جوانان مبتلا به AN همچنین دارای تشخیص دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) هستند.

آکانتوزیس پالماریس یا پاچیدرماگلیفیا اکتسابی، که به‌طور معمول به عنوان کف دست‌های سیرابی شناخته می‌شود، یک سندرم نادر پارانئوپلاستیک پوستی است. این وضعیت با ضخیم‌شدگی چین‌دار کف دست‌ها ظاهر می‌شود که منجر به تشدید یا تغییر شکل برجستگی‌ها و شیارهای پوستی (درمانگلیفیک) می‌شود و به شکل سیرابی یا روده پخته گاو درمی‌آید.

ایکتیوز اکتسابی (AI) یک بیماری نادر است که در بزرگسالی آغاز می‌شود و معمولاً با بیماری‌های زمینه‌ای همراه است. این بیماری از نظر بالینی مشابه ایکتیوز ولگاریس (ichthyosis vulgaris) است که یک اختلال ارثی خوش‌خیم بوده و در دوران کودکی بروز می‌کند.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

لنف‌ادم (Lymphedema) به تورم موضعی بافت‌ها اشاره دارد که به دلیل تجمع بیش از حد مایع لنفاوی در فضاهای بینابینی ایجاد می‌شود.

میخچه نتیجه ضخیم شدن پوست هستند که از کراتین (نوعی پروتئین که در مو، پوست و ناخن تشکیل می شود) تشکیل شده است. آنها معمولاً روی انگشتان پا یافت می شوند که در اثر اصطکاک یا فشار مکرر به ناحیه درگیر ایجاد می شوند. راه های مراقبت میخچه (کلاووس)، راه های درمان میخچه (کلاووس)

کالوس یا پینه (Callus) ضخیم شدن پوست است که در پاسخ به نیروی زیاد و مکرر روی پوست، معمولاً به دلیل فشار مداوم، مالش یا اصطکاک ایجاد می‌شود. برخی از ناهنجاری های پا، مانند کج شدن انگشتان پا، ممکن است فرد را مستعد پینه کند. پینه ممکن است دردناک باشد. راه های تشخیص پینه یا میخچه، راه های درمان پینه یا میخچه، شرایط اورژانسی پینه و میخچه، چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم

زگیل ها رشد پوست و غشاهای مخاطی (دهان یا اندام تناسلی) هستند که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) ایجاد می شوند. این ویروس باعث ضخیم شدن لایه بالایی پوست می شود. زگیل کف پا در کف پا ایجاد می شود. آنها می توانند مانند پینه به نظر برسند و احساس شوند. زگیل های کف پا می توانند کوچک باشند، یا می توانند رشد کنند و قسمت عظیمی از کف پا را بپوشانند. آنها می توانند بدون درد باشند یا ممکن است حساس باشند. این زگیل ها ممکن است خود به خود از بین بروند، گاهی اوقات چند ماه یا تا چند سال طول می کشد تا برطرف شوند. راه های درمان زگیل کف پا، راه های مراقبت از زگیل کف پا، راه های تشخیص زگیل کف پا

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. ایکتیوز ولگاریس یک بیماری پوستی است که منجر به خشکی و پوسته پوسته شدن پوست به خصوص در بازوها و پاها می شود. نام آن از کلمه یونانی به معنای ماهی گرفته شده است و به ظاهر ماهی مانند و پوسته پوسته پوست اشاره دارد. ایکتیوز ولگاریس می تواند در خانواده ها ایجاد شود (ایکتیوز ولگاریس ارثی)، یا ممکن است در مراحل بعدی زندگی ایجاد شود (ایکتیوز ولگاریس اکتسابی). نوع ارثی که ایکتیوز ولگاریس مادرزادی نیز نامیده می شود، اولین بار در اوایل دوران کودکی ظاهر می شود و بیش از ۹۵ درصد موارد ایکتیوز ولگاریس را تشکیل می دهد. ایکتیوز ولگاریس ارثی بعد از بلوغ بهبود می یابد. نوع اکتسابی معمولاً در بزرگسالی ایجاد می شود و در نتیجه یک بیماری داخلی یا استفاده از برخی داروها ایجاد می شود. درمان ایکتیوز ولگاریس (فلس های ماهی)، راه های مراقبت ایکتیوز ولگاریس (فلس های ماهی)

ایکتیوز لاملار (Lamellar ichthyosis) یک اختلال ارثی است که عمدتاً به دلیل یک خطا در ژن کراتینوسیت ترانس‌گلوتامیناز I (keratinocyte transglutaminase I) رخ می‌دهد و منجر به نقص در تشکیل غلاف سلولی و شاخی شدن (cornification) می‌شود. این بیماری تقریباً همیشه به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نشانه بارز این بیماری وجود یک غشای کلوئیدی (collodion membrane) در زمان تولد است که به دنبال آن، پوسته‌های ضخیم و شبیه به صفحات در بیشتر سطح پوست ظاهر می‌شود. نوزادان کلوئیدی (collodion babies) تمایل به زودرس بودن دارند و با تمامی خطرات مرتبط با زایمان زودرس مواجه هستند.

ایکتیوزیفورم اریترودرمی غیرتاولی مادرزادی (nonbullous CIE) شامل اختلالات ژنتیکی است که معمولاً از بدو تولد به‌صورت نوزاد کولودیونی ظاهر می‌شود. این حالت با پوست قرمز عمومی که اغلب ترک خورده و دارای کاهش عملکرد سد محافظتی و افزایش از دست دادن آب است، همراه می‌باشد؛ بیماران در معرض خطر عفونت سیستمیک قرار دارند. در طول چند روز تا چند هفته، پوست پوسته‌پوسته می‌شود، که بیشتر به‌صورت پوسته‌های سفید کوچک است، و همچنان قرمز باقی می‌ماند. گاهی اوقات اکتروپیون (ectropion) نیز دیده می‌شود. این وضعیت در طول زندگی فرد باقی می‌ماند.

ایکتيوزیس وابسته به کروموزوم X، یک اختلال وابسته به کروموزوم X و مغلوب در کراتینیزاسیون غیرطبیعی است که ناشی از کمبود آنزیم استروئید سولفاتاز (steroid sulfatase) می‌باشد. این آنزیم برای فرایند طبیعی پوسته‌ریزی (desquamation) لایه شاخی پوست (stratum corneum) ضروری است. به‌طور کلاسیک، این بیماری با پوسته‌های کثیف‌نما در دو طرف گردن ("گردن کثیف") و ناحیه اطراف ناف مشخص می‌شود. سایر قسمت‌های تنه و اندام‌ها نیز درگیر هستند، در حالی که صورت، کف دست‌ها و پاها، و همچنین حفرات پشت زانو و آرنج معمولاً سالم می‌مانند.

اریتروکراتودرمیای متغیر (Erythrokeratodermia variabilis) که به عنوان سندرم مندس دا کوستا (Mendes da Costa syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ژنتیکی نادر پوستی در گروه ناهمگون اریتروکراتودرمی‌ها است. تاکنون بیش از ۲۰۰ مورد گزارش شده است که معمولاً الگوی وراثتی غالب اتوزومال دارد. این بیماری ناشی از جهش در ژن‌های GJB3، GJB4 و GJA1 است که به ترتیب کانکسین‌های 31، 30.3 و 43 را رمزگذاری می‌کنند. کانکسین‌ها اجزای کانال‌های بین سلولی موسوم به گپ جانکشن‌ها (gap junctions) هستند.

دیسپلازی اکتودرم هیپوهیدروتیک (Hypohidrotic ectodermal dysplasia یا HED)، که با نام‌های دیسپلازی اکتودرم آنهیدروتیک و سندرم کریست-زیمنس-تورین نیز شناخته می‌شود، یکی از بیش از ۲۰۰ نوع دیسپلازی اکتودرم است که با رشد غیرطبیعی بافت‌های اکتودرمی مشخص می‌شود. HED با ناهنجاری‌های پوستی، مو، ناخن، دندان، غدد اشکی و بزاقی و به ویژه غدد عرق اکرین شناخته می‌شود.

دیسکراتوزیس مادرزادی یک اختلال ژنتیکی نادر و چندسیستمی است که با کوتاه شدن تلومرها مرتبط است. این بیماری با هایپرپیگمانتاسیون شبکه‌ای در ناحیه گردن، صورت و تنه، هایپرکراتوز کف دست، لکوپلاکیای پیش‌سرطانی، و ناهنجاری‌های ناخن مشخص می‌شود. شایع‌ترین ناهنجاری‌های ناخن شامل شیارهای طولی، پتریژیوم، یا ناخن‌های آتروفیک/غایب هستند.

بیماری داریر، که با نام‌های کراتوز فولیکولاریس (keratosis follicularis) یا بیماری داریر-وایت (Darier-White disease) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ارثی اتوزومال غالب است که به دلیل جهش در ژن ATP2A2 ایجاد می‌شود. این ژن مسئول کدگذاری پمپ کلسیم-ATPase در شبکه سارکوپلاسمی/اندوپلاسمی (SERCA2) است. با اینکه نفوذپذیری (penetrance) بیماری بالاست، بروز آن متغیر است و ممکن است جهش‌های پراکنده نیز رخ دهد. این بیماری به جنس خاصی تمایل ندارد.

بیماری اینکونتیننتیا پیگمنتی (Incontinentia pigmenti) یا سندرم بلاخ-سولزبرگر (Bloch-Sulzberger syndrome)، یک بیماری وابسته به کروموزوم X و غالب است که عمدتاً در زنان دیده می‌شود و در مردان کشنده است. این بیماری ناشی از جهش در ژن IKBKG است. علائم بیماری در هنگام تولد یا در چند هفته اول زندگی آشکار می‌شوند. بیماری معمولاً در چهار مرحله پیشرفت می‌کند: وزیکولی (vesicular)، وریکوسی (verrucous)، هیپرپیگمانتاسیون (hyperpigmentation)، و هیپوپیگمانتاسیون / آتروفی (hypopigmentation/atrophy). اکثر موارد با ناهنجاری‌های رشدی در پوست، مو، ناخن، دندان‌ها، چشم‌ها و سیستم عصبی مرکزی همراه هستند. ناتوانی ذهنی و صرع نیز ممکن است مشاهده شود. یافته‌های چشمی، در صورت وجود، شامل ناهنجاری‌های شبکیه‌ای و غیرشبکیه‌ای هستند که معمولاً به انسداد عروقی مربوط می‌شوند.

اپیدرمولیز بولوزا (EB) به گروهی از بیماری‌های ژنتیکی اطلاق می‌شود که با تاول‌زدن پوست در پاسخ به تروماهای خفیف مشخص می‌گردند. این بیماری بر اساس عمق تاول‌های پوستی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شود: (1) EB سیمپلکس (جدایش داخل اپیدرمی پوست)، (2) EB جانکشنال (جدایش پوست درون لامینا لوسیدا)، و (3) EB دیستروفیک (جدایش پوست زیر لامینا دنسا). نوع چهارمی که به تازگی پیشنهاد شده، شامل سندرم کیندلر است، زیرا این ژنودرماتوز با سایر سه نوع اصلی EB در داشتن پوست شکننده از نظر مکانیکی و تاول‌هایی که بر خلاف سایر انواع EB، معمولاً دارای سطوح جدایش در چندین سطح از منطقه غشای پایه هستند، مشترک است. اگرچه، به طور کلی، زیرگونه‌های مختلف EB در شدت بالینی کلی خود از دوران کودکی میانی یا اوایل بزرگسالی متفاوت‌اند، هر یک ممکن است در دوره نوزادی ویژگی‌های بالینی مشابهی نشان دهند. بنابراین، طبقه‌بندی دقیق‌تر ممکن است تا اواخر نوزادی یا کودکی، زمانی که ویژگی‌های فنوتیپی مشخص‌تر می‌شوند، ممکن نباشد.

سندرم کیندلر (Kindler syndrome) نوع نادری از اپیدرمولیز بولوزا (epidermolysis bullosa) ارثی است که به گروهی از اختلالات مکانوبولوز تعلق دارد و با نقص در ناحیه غشای پایه (basement membrane zone) مشخص می‌شود. ناپایداری این ناحیه به صورت بالینی با شکنندگی پوست و تشکیل بول‌ها در محل‌های تروما ظاهر می‌شود.

سندرم فرانچسکتی-جاداسون، که همچنین به عنوان سندرم ناگلی-فرانچسکتی-جاداسون شناخته می‌شود، یک دیسپلازی اکتودرمال (ectodermal dysplasia) نادر با وراثت اتوزومال غالب (autosomal dominant) است که با هیپرپیگمانتاسیون شبکه‌ای (reticulate hyperpigmentation)، هیپوهیدروز (hypohidrosis)، کراتودرما (keratoderma) و عدم وجود درماتوگلیفیک‌ها (dermatoglyphics) مشخص می‌شود.

سندرم شوپف-شولتز-پاسارج (Schöpf-Schulz-Passarge syndrome یا SSPS) یک نوع نادر از دیسپلازی اکتودرمی (ectodermal dysplasia) است که با چندین هیدروسیستوم آپوکرین پلک (apocrine hidrocystomas)، هیپودنتیا (hypodontia)، کراتودرمی کف دست و پا (palmoplantar keratoderma یا PPK)، هیپوتریکوزیس (hypotrichosis) و اونیکودیستروفی (onychodystrophy) مشخص می‌شود.