بیماری های مشابه

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. سرخک که به عنوان سرخجه نیز شناخته می شود، عفونت دستگاه تنفسی است که توسط ویروس سرخک ایجاد می شود. سرخک بسیار مسری است و زمانی که فرد مبتلا سرفه یا عطسه می‌کند پخش می‌شود. بهتر است با واکسیناسیون از آن جلوگیری شود. راه های تشخیص سرخک (سرخچه)، راه های درمان سرخک (سرخچه)، راه های مراقبت سرخک (سرخچه)

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. سرخجه که گاهی سرخک آلمانی نیز نامیده می شود، توسط ویروس سرخجه ایجاد می شود و از طریق تماس با مایعات دستگاه تنفسی مانند هنگام سرفه و عطسه پخش می شود. پس از عفونت، 14 تا 21 روز طول می کشد تا اولین علائم ظاهر شوند، از جمله علائم تنفسی، سردرد، تب و احساس تحریک پذیری و خستگی. بعد از 1-7 روز بثورات ظاهر می شود. راه های تشخیص سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های درمان سرخجه (سرخک آلمانی)، راه های مراقبت سرخجه (سرخک آلمانی)

Influenza (flu) is a universally common epidemic illness caused by several subtypes of type A or by type B influenza virus. (Type C influenza virus exists and produces a mild respiratory illness but is not believed to cause epidemics.) The most common subtypes of influenza A are H1N1 and H3N2. A swine-origin influenza A (H1N1) virus outbreak in 2009 reinforced that interspecies transmission of human and animal influenza A viruses and subsequent reassortment are possible and occur, resulting in new viruses that may spread to humans and even easily between humans. Human infections with variant influenza viruses most commonly happen in people with exposure to infected pigs. A subtype of avian influenza A that emerged in Asia (H5N1) historically produced infrequent but often fatal human illness. In 2024, human cases of H5N1 have been linked to outbreaks among US dairy cows and poultry.

لپتوسپیروز یک عفونت باکتریایی زئونوز (zoonotic) است که توسط هر یک از سرووار (serovar) های اسپیروکت‌ها (spirochetes) از گونه لپتوسپیرا اینتروگانس (Leptospira interrogans) ایجاد می‌شود. پراکندگی جغرافیایی این بیماری در سراسر جهان است، اما در مناطق گرمسیری بومی و در مناطق معتدل به صورت پراکنده رخ می‌دهد و در تابستان و پس از سیل‌ها (مانند پس از طوفان) شایع‌تر است. این بیماری عمدتاً توسط دوزیستان، خزندگان و برخی پستانداران (جوندگان منبع اصلی هستند) حمل می‌شود و ممکن است از طریق تماس مستقیم یا استنشاق آئروسل ادرار یا مایعات بدن آلوده به انسان منتقل شود.

اصطلاح "اگزانتهم" (exanthem) از کلمه یونانی "exanthema" گرفته شده است که به معنای "بیرون زدن" است و برای توصیف ضایعات پوستی که به طور ناگهانی و در چندین سطح پوستی به وجود می‌آیند، استفاده می‌شود. در مقابل، "انانتهم" (enanthem) به درگیری غشاهای مخاطی اشاره دارد. چندین عفونت ویروسی با اگزانتهم‌های ویروسی و/یا انانتهم‌ها مرتبط هستند. بسیاری از یافته‌های پوستی و مخاطی این عفونت‌ها ذاتاً غیر اختصاصی هستند، اما جنبه‌های کلیدی تاریخچه بالینی و ارائه می‌تواند به اتیولوژی‌های خاصی اشاره کند.

مالاریا یک عفونت انگلی گلبول‌های قرمز خون توسط گونه‌های پلاسمودیوم (Plasmodium) است. مسیر انتقال این عفونت از طریق نیش پشه آنوفل (Anopheles) ماده آلوده صورت می‌گیرد. به‌ندرت، مالاریا ممکن است از طریق انتقال خون یا انتقال عمودی نیز منتقل شود. در ایالات متحده، پزشکان با مالاریا به‌عنوان یکی از شایع‌ترین علل بیماری‌های تب‌دار حاد در مسافرانی که از مناطق بومی بازمی‌گردند، به‌ویژه آفریقای زیر صحرا و جنوب آسیا، روبرو می‌شوند. علاوه بر این، موارد مالاریا در ایالات متحده به طور فزاینده‌ای در پناهندگان مهاجرت‌کننده از آفریقای زیر صحرا به ایالات متحده شناسایی شده است. موارد وارداتی نیز در تازه‌واردان به ایالات متحده در ایالت‌های مرزی جنوبی (مانند آریزونا، کالیفرنیا، تگزاس) از جمله مهاجرانی که از مناطق بومی مالاریا عبور کرده‌اند، مستند شده است.

تب و شبه‌تیفویید (تب روده‌ای) ناشی از عفونت با باکتری Salmonella enterica سروتیپ تیفی و Salmonella enterica سروتیپ پاراتیفی A، B و C می‌باشد. این عفونت‌ها در بیشتر نقاط جهان یافت می‌شوند، اما در مناطق صنعتی مانند ایالات متحده، کانادا، اروپای غربی و ژاپن شیوع کمتری دارند. برخلاف سالمونلاهای غیرتیفوییدی، تیفویید و شبه‌تیفویید به طور خاص بیماری‌های انسانی هستند و از طریق انتقال مدفوعی-دهانی بین انسان‌ها منتقل می‌شوند. تیفویید و شبه‌تیفویید از نظر بالینی از یکدیگر قابل تفکیک نیستند و اصطلاح "تب روده‌ای" به عنوان یک اصطلاح جامع برای پوشش هر دو حالت استفاده می‌شود.

تب سنگر (Trench fever) ناشی از باکتری بارتونلا کوئینتانا (Bartonella quintana) است که از طریق شپش بدن انسان (Pediculus humanus) منتقل می‌شود. این بیماری برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول توصیف شد. اگرچه در سراسر جهان گزارش شده است، اما در محیط‌های شهری در اروپا و ایالات متحده دوباره ظهور کرده است. به عنوان مثال، در سال 2020، شیوع تب سنگر در میان افراد بی‌خانمان در کلرادو رخ داد.

تب زرد یک عفونت ویروسی است که توسط پشه‌ها منتقل می‌شود و به خانواده ویروس‌های فلاوی‌ویریده (Flaviviridae) تعلق دارد. این بیماری در مناطق استوایی آفریقا، آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی بومی است. میزان مرگ و میر ناشی از تب زرد به طور کلی ۸٪ است، اما در بیمارانی که به فرم شدید بیماری مبتلا می‌شوند، این میزان به ۲۰٪ تا ۵۰٪ افزایش می‌یابد.

تب دره ریفت (Rift Valley Fever یا RVF) یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان از جنس فلبوویروس (Phlebovirus) خانواده فنوویریده (Phenuiviridae) و راسته بونیاویریالز (Bunyavirales) است که در مناطق شرق و جنوب آفریقا، خاورمیانه و ماداگاسکار بومی می‌باشد. این بیماری به‌طور طبیعی از طریق نیش پشه‌ها، تماس با یا استنشاق مایعات بدن حیوانات آلوده (مانند گاو، گوسفند، بز، بوفالو، شتر) یا نوشیدن شیر خام از حیوانات آلوده به انسان منتقل می‌شود.

تیفوس اپیدمیک (Epidemic typhus) یا تیفوس ناشی از شپش (louse-borne typhus) ناشی از عفونت با باکتری Rickettsia prowazekii است که توسط شپش بدن که در لباس‌ها زندگی می‌کند و در شرایط بهداشتی ضعیف یافت می‌شود، به انسان منتقل می‌شود. شرایط جنگ، قحطی، تراکم بیش از حد و هوای سرد به تکثیر این ناقل شپش کمک می‌کنند. تغییرات نادر لباس و استحمام کم از عوامل تکثیر شپش به شمار می‌آیند. قرار گرفتن در معرض هوای آلوده ممکن است در محیط‌های داخلی که تراکم بالایی از مدفوع شپش به صورت آئروسل درآمده است، رخ دهد.

تیفوس آندمیک (تیفوس موش‌سان) توسط باکتری ریکتزیا تیفی (Rickettsia typhi)، که یک باکتری گرم منفی است، از طریق نیش کک یا مدفوع کک به صورت آئروسل به انسان منتقل می‌شود.

ویروس نیل غربی (West Nile virus یا WNV) ناشی از عفونت با یک فلاوی‌ویروس (flavivirus) است. ناقل انتقال این ویروس، پشه‌های کولکس (Culex)، آئدس (Aedes) و منسونیا (Mansonia) به‌همراه برخی از کنه‌ها هستند که پرندگان به عنوان میزبان واسطه عمل می‌کنند.

عفونت با دیپلوکوک گرم-منفی نایسریا مننژیتیدیس (Neisseria meningitidis) مسئول مننگوکوکسمی حاد است، یک بیماری شدید که معمولاً در اپیدمی‌های کوچک رخ می‌دهد. نایسریا مننژیتیدیس از طریق قطرات تنفسی از فرد به فرد منتقل می‌شود و نازوفارنکس انسان تنها مخزن شناخته شده آن است.

سپسیس باکتریایی در کودکان یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در کودکان است و از سرطان‌های دوران کودکی پیشی گرفته است. ویژگی‌های بارز سپسیس شامل دمای غیرطبیعی بدن، شمارش غیرطبیعی لکوسیت‌ها، تاکی‌پنه (تنفس سریع) و تاکی‌کاردی (ضربان قلب سریع) است. ضایعات پوستی که می‌توانند سرنخی برای علت سپسیس فراهم کنند، ممکن است ناشی از تهاجم مستقیم عروقی و انسداد، واسکولیت ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی یا اثرات سموم باشند.

ویروس ماربورگ یک ویروس RNA از خانواده فیلوویریده (Filoviridae) است که باعث شدیدترین تب خونریزی‌دهنده ویروسی بومی آفریقا می‌شود. از سال ۱۹۷۵، شیوع‌هایی در کنیا، آفریقای جنوبی، زیمبابوه، غنا، اوگاندا، آنگولا و جمهوری دموکراتیک کنگو گزارش شده است. در سال ۲۰۲۳، شیوع‌هایی در گینه استوایی و تانزانیا اعلام شد. در سپتامبر ۲۰۲۴، رواندا اولین شیوع بیماری ویروس ماربورگ خود را گزارش کرد. نرخ مرگ و میر ماربورگ بسته به سویه ویروسی عفونی حدود ۲۵٪ تا ۹۰٪ است.

**توجه:** اگر به بیماری ابولا مشکوک هستید، با مقامات بهداشت عمومی تماس بگیرید. دستورالعمل‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) به طور خلاصه در زیر آورده شده است. پروتکل‌های بهداشتی دقیق برای غربالگری و مدیریت را می‌توانید در اینجا مشاهده کنید.

تب لاسا به عفونت سیستمیک با ویروس لاسا از جنس آرناویروس (Arenavirus) از خانواده آرناویریده (Arenaviridae) اشاره دارد. این جنس بر اساس محل مخزن جوندگان به دو گروه تقسیم می‌شود: دنیای قدیم (نیم‌کره شرقی) و دنیای جدید (نیم‌کره غربی). همه این بیماری‌ها ویژگی مشترکی دارند که از طریق تماس با ادرار یا مدفوع جوندگان بومی به انسان منتقل می‌شوند.

تب خونریزی‌دهنده با سندرم کلیوی (Hemorrhagic fever with renal syndrome یا HFRS) یک سندرم نادر و تهدیدکننده حیات است که توسط ارتوهانتاویروس (Orthohantavirus) از خانواده هانتاویریده (Hantaviridae) و راسته بونیاویرالس (Bunyavirales) ایجاد می‌شود. ویروس‌های خاص هانتا که به عنوان عامل ایجاد HFRS شناسایی شده‌اند شامل ویروس هانتان (Hantaan virus)، ویروس سئول (Seoul virus)، ویروس پوومالا (Puumala virus) و ویروس دوبراوا / بلگراد (Dobrava / Belgrade virus) هستند. هانتاویروس‌ها در مخازن جوندگان قرار دارند و از طریق ادرار و بزاق جوندگان دفع می‌شوند.

**تب لکه‌ای کوه‌های راکی (Rocky Mountain spotted fever - RMSF)**

کسب طبیعی آفلاتوکسیکوز (aflatoxicosis) در انسان‌ها در جوامع غربی بسیار نادر است. یک مورد منفرد ممکن است نشانگر یک رویداد تروریستی باشد. در سال 1995، عراق اعتراف کرد که آفلاتوکسین‌ها (aflatoxins) را به‌عنوان سلاح به‌کار گرفته است.

هپاتیت A یک ویروس از خانواده پیکورناویروس‌ها (picornavirus) است که معمولاً باعث ایجاد بیماری اسهالی محدود و هپاتیت حاد می‌شود. به‌ندرت، می‌تواند منجر به نارسایی کبدی حاد شود. انتقال هپاتیت A از طریق راه مدفوعی-دهانی، تماس شخصی در خانه یا روابط جنسی، یا مصرف غذاها یا مایعات آلوده صورت می‌گیرد. در ایالات متحده، شیوع‌های بزرگ و اپیدمی‌ها تقریباً هر ۱۰ سال یک‌بار رخ می‌دهند و بین اپیدمی‌ها، شیوع پایه‌ای پایدار است. در بین موارد گزارش‌شده به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند شامل مسافران بین‌المللی، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی که از مواد مخدر غیرقانونی استفاده می‌کنند، افرادی که در معرض خطر شغلی قرار دارند، افرادی که با فرزندخوانده بین‌المللی در تماس نزدیک هستند و افراد بی‌خانمان می‌باشند.

هپاتیت B یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می‌شود. HBV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و از طریق انتقال پری‌ناتال و همچنین تماس پوست‌پوشی یا مخاطی با مایعات بدن آلوده منتقل می‌شود. افرادی که در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری قرار دارند شامل کسانی هستند که شرکای جنسی متعدد دارند، کسانی که با یک شریک آلوده بدون محافظت رابطه جنسی برقرار می‌کنند، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی با سابقه عفونت‌های مقاربتی (STIs) و مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی. انتقال عمودی یا افقی روش غالب انتقال در برخی از نقاط جهان، به ویژه جنوب شرق آسیا و چین است. تماس جنسی و استفاده از مواد مخدر تزریقی مسئول بیشتر عفونت‌ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی هستند.

هپاتیت C یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C (HCV)، یک ویروس RNA مرتبط با فلاوی‌ویروس‌ها، ایجاد می‌شود. هفت ژنوتیپ از این ویروس شناسایی شده‌اند که در درمان اهمیت دارند. HCV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و به ندرت هپاتیت برق‌آسا (fulminant hepatitis) را ایجاد کند. این ویروس از طریق تماس پوست‌خراش (percutaneous) یا مخاطی با مایعات بدنی عفونی منتقل می‌شود. استفاده از مواد مخدر تزریقی اصلی‌ترین روش انتقال در کشورهای توسعه‌یافته است. آسیب‌های ناشی از سوزن، خالکوبی، سوراخ کردن بدن و ختنه آیینی از عوامل خطر کمتر محسوب می‌شوند. انتقال جنسی و انتقال از مادر به فرزند گزارش شده‌اند، اما به نظر می‌رسد که کمتر از انتقال از راه خون (parenteral transmission) شایع باشند. انتقال از طریق انتقال خون زمانی علت اصلی انتقال HCV بود، اما از زمانی که غربالگری خون برای HCV در سال ۱۹۹۲ در دسترس قرار گرفت، این روش انتقال بسیار نادر شده است.

بیماری جنگل کایسانور (KFD) نوعی تب خونریزی‌دهنده ویروسی است که توسط کنه‌ها منتقل می‌شود و متعلق به خانواده فَلاوی‌ویریده (Flaviviridae) است. این بیماری به صورت بومی در جنگل کایسانور در جنوب غربی هند و در ایالت کارناتاکا (که پیش‌تر به آن میسور گفته می‌شد) یافت می‌شود. به طور محلی، این بیماری به نام «بیماری میمون» شناخته می‌شود. در این منطقه، حدود 500 مورد در سال گزارش می‌شود.