تیفوس آندمیک (تیفوس موش‌سان) توسط باکتری ریکتزیا تیفی (Rickettsia typhi)، که یک باکتری گرم منفی است، از طریق نیش کک یا مدفوع کک به صورت آئروسل به انسان منتقل می‌شود.
این بیماری در مناطق مختلف جهان که دارای جمعیت زیادی از موش‌ها و کک‌ها هستند، یافت می‌شود. در بسیاری از مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری، این بیماری به‌طور قابل توجهی به‌عنوان یک علت مهم بیماری‌های تب‌دار انسانی نادیده گرفته می‌شود. شیوع فصلی عفونت‌های انسانی با دوره‌های افزایش تعداد کک‌ها هم‌زمان است که معمولاً در ماه‌های تابستان در ایالات متحده رخ می‌دهد.
بدون درمان، نرخ مرگ و میر ناشی از تیفوس آندمیک ۱٪ تا ۲٪ است که بیشتر در بیماران مسن مشاهده می‌شود. بسیاری از موارد بدون علائم بالینی هستند و بدون نیاز به درمان برطرف می‌شوند.
پس از نیش کک، یک دوره نهفتگی ۷ تا ۱۴ روزه وجود دارد. سپس به سرعت علائم شبیه آنفولانزا (تب در تقریباً همه موارد، لرز، تهوع، سردرد شدید و میالژی) بروز می‌کند که حدود ۲ هفته ادامه می‌یابد. در ۵۰٪ موارد، یک بثورات ماکولر، پاپولر و/یا پتشیال عمومی ظاهر می‌شود. این بثورات ممکن است تا ۱۰ روز ادامه یابد یا به سرعت پس از ۲ تا ۳ روز محو شود. تغییرات وضعیت روانی (مانند گیجی، هذیان، استوپور، بی‌تفاوتی، اضطراب، مننژیسموس یا کما) و نقص عملکرد کلیه می‌تواند در بیماران درمان‌نشده رخ دهد، اما به‌طور کلی تیفوس آندمیک با علائم غیرشدید همراه است.
یک عامل خطر برای عفونت، اشتغال در انبارهای غله یا کارخانه‌های آبجوسازی است. کارکنان بهداشت (جمع‌آوری‌کنندگان زباله) در معرض خطر بالایی قرار دارند. انتقال در محیط‌های خانگی در کشورهای در حال توسعه رخ می‌دهد.
واکسن برای تیفوس آندمیک وجود ندارد. انتقال از فرد به فرد ثبت نشده است، به‌جز از طریق ناقل کک.
در دهه گذشته، موارد تیفوس آندمیک در ایالات متحده افزایش یافته است؛ بیشتر موارد در کالیفرنیا (عمدتاً مناطق شهرستان‌های لس‌آنجلس و اورنج)، تگزاس (عمدتاً جنوب تگزاس، اگرچه مناطق جدیدی از بومی‌سازی ظاهر شده‌اند)، و هاوایی (عمدتاً شهرستان مائوئی، با موارد پراکنده در سایر جزایر) رخ می‌دهد.