بیماری تب زرد: یک عفونت ویروسی منتقله از طریق پشه

معرفی بیماری تب زرد

تب زرد یک عفونت ویروسی است که توسط پشه‌ها منتقل می‌شود و به خانواده ویروس‌های فلاوی‌ویریده (Flaviviridae) تعلق دارد. این بیماری در مناطق استوایی آفریقا، آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی بومی است. میزان مرگ و میر ناشی از تب زرد به طور کلی ۸٪ است، اما در بیمارانی که به فرم شدید بیماری مبتلا می‌شوند، این میزان به ۲۰٪ تا ۵۰٪ افزایش می‌یابد.

دوره کمون و علائم اولیه

دوره کمون بیماری تب زرد ۳ تا ۶ روز است و بسیاری از موارد آن خفیف یا بدون علامت هستند. بیمارانی که علائم دارند، ناگهان دچار تب، لرز، درد عضلانی (میالژیا)، سردرد، سرخی صورت، درد شدید پایین کمر، قرمزی ملتحمه، بی‌اشتهایی و تهوع/استفراغ می‌شوند که این علائم به مدت ۳ تا ۴ روز ادامه دارد. پس از این مرحله، یک دوره بهبودی با رفع علائم به مدت ۴۸ ساعت رخ می‌دهد و تقریباً ۸۵٪ از بیماران در این مرحله از عفونت بهبود می‌یابند.

بیماری شدید و عوارض آن

۱۵٪ باقی‌مانده از بیماران به بیماری هموراژیک (تب زرد بدخیم) مبتلا می‌شوند که شامل هپاتیت، زردی (یرقان)، درد شکمی، استفراغ خونی (هماتمز)، مدفوع سیاه (ملنا)، پتشی و خونریزی از دهان، بینی و چشم‌ها است. تب دوباره با برادی‌کاردی نسبی بازمی‌گردد. نارسایی کلیوی اغلب رخ می‌دهد که به آنوری منجر می‌شود. اختلال انعقاد منتشر درون‌عروقی (DIC)، میوکاردیت، تشنج و کما نیز ممکن است اتفاق بیفتد. میزان مرگ و میر بر اساس سطح مراقبت‌های حمایتی دریافتی متفاوت است: تا ۵۰٪ از بیماران در این مرحله طی دو هفته جان خود را از دست می‌دهند.

نحوه انتقال بیماری

انتقال بیماری از فرد به فرد ممکن نیست. پشه‌های آئدس (Aedes)، هموگوگوس (Haemagogus) و سابثس (Sabethes) ناقلان این بیماری هستند و میمون‌های جنگلی به عنوان مخزن بیماری عمل می‌کنند.