تب لاسا به عفونت سیستمیک با ویروس لاسا از جنس آرناویروس (Arenavirus) از خانواده آرناویریده (Arenaviridae) اشاره دارد. این جنس بر اساس محل مخزن جوندگان به دو گروه تقسیم می‌شود: دنیای قدیم (نیم‌کره شرقی) و دنیای جدید (نیم‌کره غربی). همه این بیماری‌ها ویژگی مشترکی دارند که از طریق تماس با ادرار یا مدفوع جوندگان بومی به انسان منتقل می‌شوند.

آرناویریده دنیای قدیم شامل ویروس لاسا (از غرب آفریقا) و ویروس مننژیت لنفوسیتی (Lymphocytic choriomeningitis) (یافت شده در اروپا، آسیا و آمریکا) و همچنین ویروس تازه کشف شده لوجو (Lujo) (جدا شده در آفریقای جنوبی؛ بیماران پس از استنشاق گرد و غبار حاوی ویروس، مصرف غذاهای آلوده یا تزریق مواد بدنی آلوده، به تب هموراژیک مرتبط با لوجو مبتلا می‌شوند که نرخ مرگ و میر بالایی [80%] دارد) می‌باشد. ویروس لاسا به‌صورت انزووتیک در موش چندپستاندار آفریقای غربی Mastomys natalensis وجود دارد. شیوع این ویروس در چندین کشور آفریقای غربی گزارش شده است.

علائم بالینی تب لاسا می‌تواند به‌طور گسترده‌ای متنوع باشد. بیشتر عفونت‌ها بدون علامت هستند و موارد خفیف علامت‌دار ممکن است از عفونت‌های شایع تنفسی یا گوارشی تمایز نیابند. دوره نهفتگی 7 تا 14 روز است و علائم اولیه شامل سردرد، دردهای بدنی، سرفه، تهوع، گلودرد و تب است. تب معمولاً بالا و ممکن است متناوب یا مداوم باشد. پنج روز پس از شروع تب، پدیده‌های هموراژیک ممکن است مشاهده شود که با کم‌آبی بدن، شوک و نارسایی قلبی عروقی همراه است. ورم صورت و گردن شایع است که می‌تواند منجر به استریدور، تنگی نفس و سیانوز مرکزی شود. آنسفالوپاتی و تشنج شایع است.

نرخ مرگ و میر در بیماران بستری 15% است و از دست دادن جنین در بیماران باردار مبتلا شایع است. ریزش مو و از دست دادن هماهنگی در دوران بهبودی مشاهده می‌شود. ناشنوایی در 25% از بازماندگان دیده می‌شود.

واکسن‌هایی در حال توسعه هستند، اما هنوز به‌طور گسترده در دسترس نیستند.