ویروس ماربورگ یک ویروس RNA از خانواده فیلوویریده (Filoviridae) است که باعث شدیدترین تب خونریزی‌دهنده ویروسی بومی آفریقا می‌شود. از سال ۱۹۷۵، شیوع‌هایی در کنیا، آفریقای جنوبی، زیمبابوه، غنا، اوگاندا، آنگولا و جمهوری دموکراتیک کنگو گزارش شده است. در سال ۲۰۲۳، شیوع‌هایی در گینه استوایی و تانزانیا اعلام شد. در سپتامبر ۲۰۲۴، رواندا اولین شیوع بیماری ویروس ماربورگ خود را گزارش کرد. نرخ مرگ و میر ماربورگ بسته به سویه ویروسی عفونی حدود ۲۵٪ تا ۹۰٪ است.

علائم اولیه

علائم اولیه ماربورگ شامل شروع ناگهانی تب به مدت ۴ تا ۵ روز، لرز، سردرد، ضعف، میالژی (myalgia)، بثورات، درد قفسه سینه، سرفه، گلودرد، بی‌حالی و التهاب ملتحمه (conjunctivitis) است. بیماری ممکن است به تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، زردی (jaundice)، پانکراتیت (pancreatitis)، بی‌اشتهایی، فوتوفوبیا (photophobia)، هذیان، شوک، نارسایی کبد، خونریزی و اختلال چند سیستمی پیشرفت کند. لازم به ذکر است که در یک سری موارد در سال ۲۰۲۳ از بیماران مبتلا به بیماری ویروس ماربورگ در گینه استوایی، بیماران استفراغ یا اسهال نداشتند و علائم خونریزی‌دهنده تنها در مرحله نهایی بیماری ظاهر شدند.

دوره کمون

دوره کمون (incubation period) ۲ تا ۱۴ روز است. میزبان ذخیره ویروس ماربورگ یک نوع خفاش میوه‌خوار بومی آفریقا به نام خفاش روزت مصری (Rousettus aegyptiacus) است. انسان‌ها و پریمات‌های غیرانسانی می‌توانند آلوده شوند. انتقال از فرد به فرد مستند شده و ممکن است از طریق تماس با مایعات بدن، از جمله مایعات بدن متوفی، رخ دهد. واکسنی موجود نیست، اما پلاسمای انسانی بهبود یافته ممکن است مفید باشد.

گروه‌های در معرض خطر

نگهبانان باغ‌وحش، گردشگران، صاحبان حیوانات خانگی عجیب و دامپزشکان در معرض خطر ابتلا به ماربورگ هستند.

اولین مورد تایید شده در ایالات متحده

در ژانویه ۲۰۰۹، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) اولین مورد شناخته‌شده تب خونریزی‌دهنده ماربورگ در ایالات متحده را تایید کردند. بیمار در حالی که به اوگاندا سفر کرده بود، به ویروس مبتلا شده بود.