بیماری های مشابه

سیستیت باکتریایی (Bacterial cystitis) به التهاب مثانه ناشی از یک عامل بیماری‌زای باکتریایی اطلاق می‌شود. در اکثر موارد سیستیت، یک عامل باکتریایی از مجرای ادراری به سمت مثانه صعود کرده و باعث عفونت می‌شود. با این حال، سیستیت ممکن است به علت عفونت‌های ویروسی یا به‌عنوان عارضه‌ای از مصرف داروهای شیمی‌درمانی نیز رخ دهد.

شایع‌ترین علت سندرم نفروتیک در کودکان، این بیماری گلومرولی به واسطه ظاهر طبیعی گلومرول‌ها در میکروسکوپ نوری، عدم وجود کمپلکس‌های ایمنی در ایمونوفلورسانس و تخریب منتشر پایک‌های پودوسیت (podocyte foot process) در میکروسکوپ الکترونی مشخص می‌شود. بیماری تغییرات حداقل (Minimal change disease) می‌تواند در بزرگسالی نیز بروز کند و به‌طور کلاسیک به استروئیدها بسیار پاسخگو است. پاتوفیزیولوژی آن به وضوح مشخص نیست، اما اختلال عملکرد سلول‌های T (T-cell dysfunction) به‌عنوان یک عامل مهم در نظر گرفته می‌شود.

اسکلروزیس گلومرولی سگمنتال فوکال (FSGS) توصیفی بافت‌شناسی از ضایعه گلومرولی است که با پروتئینوری قابل توجه و سندرم نفروتیک همراه است. این یافته پاتولوژیک می‌تواند نتیجه اختلالات سیستمیک (که به عنوان علل "ثانویه" FSGS شناخته می‌شوند) باشد یا ممکن است نمایانگر بیماری اولیه باشد.

گلومرولونفریت ممبران و پرولیفراتیو (Membranoproliferative glomerulonephritis یا MPGN) توصیفی پاتولوژیک از آسیب گلومرولی کلیه در بیوپسی کلیه است. این یک بیماری خاص نیست بلکه الگوی آسیب گلومرولی ناشی از بیماری‌های خاص است.

آمیلوئیدوز سیستمیک اولیه (AL) یک نوع آمیلوئیدوز اکتسابی است که تقریباً همیشه با اختلالات سلول‌های پلاسما همراه است. اگرچه عوامل خطر به‌طور دقیق مشخص نیستند، اما گاموپاتی مونوکلونال و میلوم قبلاً موجود، معمول هستند (۱۰٪ تا ۱۵٪ از بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما با آمیلوئیدوز AL تشخیص داده می‌شوند)، اما این بیماری همچنین با ماکروگلوبولینمی والدن‌اشتروم و سایر پاراپروتئینمی‌ها دیده می‌شود. این بیماری در بزرگسالان مسن‌تر شایع‌تر است و با افزایش سن، بروز آن بیشتر می‌شود. پیش‌آگهی این بیماری نامطلوب است.

بیماری گلومرولونفریت (Glomerulonephritis) به التهاب مویرگ‌های گلومرولی ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی (مانند نفروپاتی ایمونوگلوبولین A [IgA])، فعال‌سازی خودایمنی یا عوامل التهابی ترشح شده توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها گفته می‌شود که منجر به آسیب سلول‌های گلومرولی می‌گردد. آسیب پیشرونده به بدتر شدن عملکرد کلیوی ناشی از نفریت بینابینی (interstitial nephritis)، فیبروز و آتروفی توبولی منجر می‌شود.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

سندرم شوگرن (Sjögren syndrome یا SS) یک بیماری خودایمنی است که غدد برون‌ریز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به نفوذ التهابی در غدد اشکی و بزاقی می‌شود. این اختلال عملکرد غدد، باعث خشکی چشم‌ها (xerophthalmia) و کراتوکنژنکتیویت سیکا (keratoconjunctivitis sicca) در چشم‌ها و خشکی دهان (xerostomia) می‌گردد.

اریتم مولتی‌فرم (Erythema multiforme یا EM) واکنش حساسیت بیش‌ازحد خودمحدودکننده‌ای در پوست و غشاهای مخاطی است که با شروع حاد ضایعات ثابتی از تغییر رنگ‌های متحدالمرکز (ضایعات هدف‌دار) مشخص می‌شود. این بیماری به دو زیرگروه تقسیم می‌شود: EM ماژور و EM مینور. تفاوت‌های اصلی بین این زیرگروه‌ها شامل درگیری مخاطی و علائم سیستمیک مانند تب، آرترالژیاس (درد مفاصل) و آستنیا (خستگی) است که در زیرگروه ماژور مشاهده می‌شود. گاهی اوقات علائم پیش‌درآمدی نیز ممکن است وجود داشته باشد.

مجموعه‌ای از ویژگی‌های بالینی و آزمایشگاهی بیماری کلیوی که با پروتئینوری شدید (heavy proteinuria)، رسوب ادراری بدون علامت (bland urinary sediment)، هیپوآلبومینمی (hypoalbuminemia) و ادم محیطی (peripheral edema) مشخص می‌شود. پروتئینوری شدید به صورت دفع پروتئین بیش از 3.5 گرم در 24 ساعت تعریف می‌شود و هیپوآلبومینمی به عنوان سطح آلبومین کمتر از 3 گرم در دسی‌لیتر در نظر گرفته می‌شود. بیماران اغلب دارای هیپرلیپیدمی (hyperlipidemia) و بیماری‌های ترومبوتیک (thrombotic disease) مرتبط هستند. بیمارانی که دارای جهش‌های از دست‌دهنده عملکرد در آنزیم سفینگوزین-1-فسفات لیاز (sphingosine-1-phosphate lyase) هستند، ممکن است نفروز (nephrosis) همراه با ایکتیوز (ichthyosis) و نارسایی آدرنال (adrenal insufficiency) داشته باشند.

پره‌اکلامپسی یک عارضه بالقوه تهدیدکننده زندگی در دوران بارداری است که در حدود 4%-9% از بارداری‌ها رخ می‌دهد. پره‌اکلامپسی با ویژگی‌های شدید (Severe Features) در 1%-7% از بارداری‌ها دیده می‌شود. در میان زنان مبتلا به شدیدترین اشکال پره‌اکلامپسی، 10%-20% ممکن است در نهایت به سندروم HELLP (Hemolysis, Elevated Liver enzymes, and Low Platelets) دچار شوند.

سندرم HELLP: عارضه‌ای نادر و بالقوه تهدیدکننده زندگی در بارداری

سرطان سلول کلیوی (Renal Cell Carcinoma یا RCC) بخش عمده‌ای از نئوپلاسم‌های بدخیم ناشی از کلیه را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان اغلب تا مراحل پیشرفته بیماری بدون علامت است و در زمان تشخیص، از هر چهار بیمار، یک نفر دارای بیماری پیشرفته موضعی یا متاستاز دوردست است. بیشترین بروز این بیماری در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی و نسبت مرد به زن ۲ به ۱ است. عوامل خطر برای توسعه RCC شامل مصرف سیگار، بیماری کیستیک اکتسابی کلیه، فشار خون بالا، چاقی، مواجهه شغلی (آزبست، کادمیوم، سرب، پتروشیمی) و سندرم فون هیپل-لینداو می‌باشد.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

مولتیپل میلوما (Multiple Myeloma یا MM) به‌عنوان تکثیر نئوپلاستیک سلول‌های پلاسما مشخص می‌شود که منجر به گاموپاتی مونکلونال می‌گردد. سلول‌های پلاسما در مغز استخوان تکثیر یافته و ممکن است باعث ایجاد ضایعات استئولیتیک شوند که در برخی موارد با شکستگی‌های پاتولوژیک پیچیده می‌شود.

- ملاحظات اولیه در زمینه آندوکاردیت تفاوتی با روش‌های دیگر تثبیت همودینامیک اورژانسی ندارد.

جذام، که به نام بیماری هانسن نیز شناخته می‌شود، یک عفونت مزمن است که توسط مایکوباکتریوم لپره (Hansen's bacillus)، یک مایکوباکتریوم مقاوم به اسید ایجاد می‌شود. جذام به عنوان یک بیماری نادیده‌گرفته شده گرمسیری (NTD) شناخته می‌شود و همچنان در حدود 120 کشور در سراسر جهان گزارش می‌شود، با بیش از 200,000 مورد گزارش سالانه. برزیل، هند و اندونزی بیشترین تعداد موارد جدید (بیش از 10,000 در سال) را گزارش می‌دهند، و به دنبال آنها 13 کشور از جمله بنگلادش، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، ماداگاسکار، موزامبیک، میانمار، نپال، نیجریه، فیلیپین، سومالی، سودان جنوبی، سریلانکا و تانزانیا به طور جمعی 1000-10,000 مورد سالانه گزارش می‌دهند. موارد جذام در گردشگران یا مسافران برگشتی بسیار نادر است. موارد پراکنده در جنوب ایالات متحده، اسپانیا و پرتغال گزارش شده است.

سیفلیس اولیه (Primary Syphilis) یک عفونت مقاربتی (STI) است که زمانی ایجاد می شود که یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم به پوست آسیب پذیر مانند روی اندام تناسلی یا غشای مخاطی دهان یا مقعد نفوذ کند. سیفلیس اولیه معمولاً از طریق تماس جنسی به دیگران منتقل می شود، اما می تواند از یک فرد باردار آلوده به جنین متولد نشده خود نیز منتقل شود. 3 مرحله عفونت وجود دارد: سیفلیس اولیه، سیفلیس ثانویه و سیفلیس سوم. درمان عفونت در مرحله اولیه مهم است، در غیر این صورت عفونت پیشرفت می کند و ممکن است به سیستم عصبی و قلب آسیب برساند و منجر به مرگ زودرس شود. سیفلیس در صورت درمان به موقع قابل درمان است. عفونت التیام یافته احتمال ابتلای دوباره شما را از بین نمی برد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

فیلاریاز لنفاوی (Lymphatic filariasis) یک عفونت ناشی از انتقال گونه‌های نماتود (nematode) از جمله ووشرریا بانکروفی (Wuchereria bancrofti)، بروژیا مالایی (Brugia malayi)، و بروژیا تیموری (Brugia timori) به انسان توسط پشه‌ها است. برآورد می‌شود که ۱۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به فیلاریاز لنفاوی مبتلا هستند یا با لنف‌ادم (lymphedema) مزمن به دلیل عفونت قبلی زندگی می‌کنند. این بیماری در بسیاری از مناطق آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی و مرکزی و جزایر اقیانوس آرام بومی است. بیش از دو سوم افراد مبتلا در آسیا، عمدتاً در هند، زندگی می‌کنند. عوامل خطر شامل قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض پشه‌ها در مناطق بومی، به‌ویژه در نزدیکی آب‌های راکد است.

مالاریا یک عفونت انگلی گلبول‌های قرمز خون توسط گونه‌های پلاسمودیوم (Plasmodium) است. مسیر انتقال این عفونت از طریق نیش پشه آنوفل (Anopheles) ماده آلوده صورت می‌گیرد. به‌ندرت، مالاریا ممکن است از طریق انتقال خون یا انتقال عمودی نیز منتقل شود. در ایالات متحده، پزشکان با مالاریا به‌عنوان یکی از شایع‌ترین علل بیماری‌های تب‌دار حاد در مسافرانی که از مناطق بومی بازمی‌گردند، به‌ویژه آفریقای زیر صحرا و جنوب آسیا، روبرو می‌شوند. علاوه بر این، موارد مالاریا در ایالات متحده به طور فزاینده‌ای در پناهندگان مهاجرت‌کننده از آفریقای زیر صحرا به ایالات متحده شناسایی شده است. موارد وارداتی نیز در تازه‌واردان به ایالات متحده در ایالت‌های مرزی جنوبی (مانند آریزونا، کالیفرنیا، تگزاس) از جمله مهاجرانی که از مناطق بومی مالاریا عبور کرده‌اند، مستند شده است.

شیستوزومیازیس، که به نام بیلهارزیازیس نیز شناخته می‌شود، یک بیماری انگلی حاد و مزمن است که به‌واسطه عفونت با یک ترماتود از جنس شیستوزوما (Schistosoma) ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق پوست و در هنگام تماس با آب شیرین آلوده به سرکاریا (Cercariae) منتقل می‌شود؛ مانند هنگام راه رفتن یا شنا کردن در آب تازه در حوضچه‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها، یا هنگام شست‌وشوی لباس‌ها در آب آلوده.

عفونت ناشی از ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus یا EBV)، که به عنوان ویروس هرپس انسانی ۴ نیز شناخته می‌شود، موجب بروز طیف وسیعی از سندرم‌های بالینی از جمله مونونوکلئوز عفونی (infectious mononucleosis) می‌گردد. بسیاری از افراد در دوران کودکی به EBV مبتلا می‌شوند و عفونت اولیه معمولاً به صورت یک بیماری تب‌دار غیرمتمایز بروز می‌کند. این ویروس سپس در لنفوسیت‌های B به حالت نهفته درمی‌آید.

هپاتیت B یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می‌شود. HBV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و از طریق انتقال پری‌ناتال و همچنین تماس پوست‌پوشی یا مخاطی با مایعات بدن آلوده منتقل می‌شود. افرادی که در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری قرار دارند شامل کسانی هستند که شرکای جنسی متعدد دارند، کسانی که با یک شریک آلوده بدون محافظت رابطه جنسی برقرار می‌کنند، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی با سابقه عفونت‌های مقاربتی (STIs) و مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی. انتقال عمودی یا افقی روش غالب انتقال در برخی از نقاط جهان، به ویژه جنوب شرق آسیا و چین است. تماس جنسی و استفاده از مواد مخدر تزریقی مسئول بیشتر عفونت‌ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی هستند.

هپاتیت C یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C (HCV)، یک ویروس RNA مرتبط با فلاوی‌ویروس‌ها، ایجاد می‌شود. هفت ژنوتیپ از این ویروس شناسایی شده‌اند که در درمان اهمیت دارند. HCV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و به ندرت هپاتیت برق‌آسا (fulminant hepatitis) را ایجاد کند. این ویروس از طریق تماس پوست‌خراش (percutaneous) یا مخاطی با مایعات بدنی عفونی منتقل می‌شود. استفاده از مواد مخدر تزریقی اصلی‌ترین روش انتقال در کشورهای توسعه‌یافته است. آسیب‌های ناشی از سوزن، خالکوبی، سوراخ کردن بدن و ختنه آیینی از عوامل خطر کمتر محسوب می‌شوند. انتقال جنسی و انتقال از مادر به فرزند گزارش شده‌اند، اما به نظر می‌رسد که کمتر از انتقال از راه خون (parenteral transmission) شایع باشند. انتقال از طریق انتقال خون زمانی علت اصلی انتقال HCV بود، اما از زمانی که غربالگری خون برای HCV در سال ۱۹۹۲ در دسترس قرار گرفت، این روش انتقال بسیار نادر شده است.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.