سیستیت باکتریایی (Bacterial cystitis) به التهاب مثانه ناشی از یک عامل بیماری‌زای باکتریایی اطلاق می‌شود. در اکثر موارد سیستیت، یک عامل باکتریایی از مجرای ادراری به سمت مثانه صعود کرده و باعث عفونت می‌شود. با این حال، سیستیت ممکن است به علت عفونت‌های ویروسی یا به‌عنوان عارضه‌ای از مصرف داروهای شیمی‌درمانی نیز رخ دهد.

علائم بالینی

علائم معمول شامل دیسوریا (dysuria، سوزش ادرار)، تکرر ادرار (urinary frequency)، و فوریت ادرار (urinary urgency) است. برخی بیماران ممکن است درد بالای عانه (suprapubic pain)، بی‌اختیاری ادرار (urinary incontinence) یا هماچوری (hematuria، خون در ادرار) نیز داشته باشند. در کودکان بزرگ‌تر که قادر به گزارش علائم خود هستند، این علائم مشابه بزرگسالان است. اما در نوزادان، علائم ممکن است غیر اختصاصی باشد و شامل عدم رشد کافی (failure to thrive) یا استفراغ باشد.

تمایز با پیلونفریت

پیلونفریت (Pyelonephritis) به عفونت کلیه اشاره دارد و یک وضعیت بالینی متفاوت است. اگر بیمار درد پهلو (flank pain) یا تب (fever) داشته باشد، پزشک باید احتمال پیلونفریت را مدنظر قرار دهد.

عفونت ادراری پیچیده

اصطلاح "عفونت ادراری پیچیده" (complicated urinary tract infection) زمانی به کار می‌رود که عواملی در بیمار وجود داشته باشد که درمان عفونت ادراری را دشوار کند. برخی از این عوامل خطر شامل مواجهه زیاد با خدمات بهداشتی (که خطر کلونیزاسیون با ارگانیسم‌های مقاوم را افزایش می‌دهد)، جنس مذکر، بارداری، سرکوب ایمنی (immunosuppression)، مصرف اخیر آنتی‌بیوتیک، وجود کاتتر ادراری، اجسام خارجی یا ناهنجاری در دستگاه ادراری است.

نکته مهم

پیوری (Pyuria، وجود گلبول سفید در ادرار) یا حتی یک کشت ادرار مثبت، در غیاب علائم ادراری سازگار، نباید به‌عنوان شواهدی از عفونت در نظر گرفته شود. باکتریوری بدون علامت (asymptomatic bacteriuria) در برخی گروه‌های بیماران (از جمله سالمندان) شایع است و تنها در شرایط خاص، مانند قبل از انجام برخی از پروسیجرهای اورولوژیک، نیاز به درمان دارد.