فیلاریاز لنفاوی (Lymphatic filariasis) یک عفونت ناشی از انتقال گونه‌های نماتود (nematode) از جمله ووشرریا بانکروفی (Wuchereria bancrofti)، بروژیا مالایی (Brugia malayi)، و بروژیا تیموری (Brugia timori) به انسان توسط پشه‌ها است. برآورد می‌شود که ۱۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به فیلاریاز لنفاوی مبتلا هستند یا با لنف‌ادم (lymphedema) مزمن به دلیل عفونت قبلی زندگی می‌کنند. این بیماری در بسیاری از مناطق آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی و مرکزی و جزایر اقیانوس آرام بومی است. بیش از دو سوم افراد مبتلا در آسیا، عمدتاً در هند، زندگی می‌کنند. عوامل خطر شامل قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض پشه‌ها در مناطق بومی، به‌ویژه در نزدیکی آب‌های راکد است.
تقریباً ۵۰٪ از عفونت‌ها بدون علامت هستند. باقی عفونت‌ها شامل التهاب حاد لنفاوی یا انسداد مزمن لنفاوی هستند که منجر به هیدروسل (hydrocele) یا لنف‌ادم اندام‌ها می‌شود.
ویژگی‌های بالینی
فیلاریاز حاد با آدنولنفانژیت (adenolymphangitis) حاد، لنفادنیت (lymphadenitis) و تب اپیزودیک ("تب فیلاریا" یا "filarial fever") مشخص می‌شود. به دلیل التهاب و زخم مزمن عروق لنفاوی، عفونت مزمن در نهایت منجر به تورم نامتقارن اولیه اندام‌ها، اندام تناسلی مردان (مانند هیدروسل)، و سینه‌ها در زنان می‌شود. بیماری لنفاوی مزمن در کودکان زیر ۱۰ سال نادر است، اما خطر با افزایش سن افزایش می‌یابد.
بیماران از مناطق بومی ممکن است گاهی اوقات دچار کایلوریا (chyluria) شوند (ادرار شیری) به دلیل انسداد لنفاوی‌های کلیوی. علاوه بر این، عفونت حاد و مزمن ممکن است با ائوزینوفیلی ریوی استوایی (tropical pulmonary eosinophilia) و ائوزینوفیلی محیطی مرتبط باشد.
پیش‌آگهی
سیر بیماری می‌تواند در طول سال‌ها تا دهه‌ها طول بکشد.