بیماری های مشابه

انسفالیت به معنای التهاب مستقیم بافت مغزی است. بیماران مبتلا به انسفالیت ممکن است با ناهنجاری‌هایی در عملکرد مغز، تغییرات در وضعیت ذهنی، تغییرات شخصیتی، تغییرات رفتاری، نقص‌های حسی، نقص‌های حرکتی و اختلالات گفتاری روبرو شوند. دیگر علائم شامل همی‌پارزی (hemiparesis)، فلج شل (flaccid paralysis)، تشنج (seizures) و پارستزی (paresthesias) است.

مننژیت با پلئوسیتوز مایع مغزی نخاعی (CSF) و مجموعه‌ای از علائم بالینی شامل تب، سردرد، و مننژیسم مشخص می‌شود. این بیماری عفونت چرکی حاد فضای زیر عنکبوتیه است و علل مختلفی از جمله باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها، انگل‌ها و عوامل غیرعفونی می‌توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. علاوه بر عفونت‌های اکتسابی از جامعه، مننژیت باکتریایی بیمارستانی باید در بیمارانی با اقدامات تهاجمی، تروماهای پیچیده سر یا باکتریمی سیستمیک مدنظر قرار گیرد.

مننژیت قارچی (Fungal Meningitis) معمولاً ماهیتی تحت‌حاد (subacute) دارد و می‌تواند در افراد با سیستم ایمنی سالم (immunocompetent) و دچار نقص ایمنی (immunocompromised) رخ دهد. عفونت‌های قارچی ابتدا از طریق استنشاق اسپورهای قارچی ایجاد می‌شوند و به دنبال آن عفونت ریوی شکل می‌گیرد. در برخی موارد، این عفونت اولیه بدون علامت و خودمحدودشونده است، اما عفونت نهفته (dormant infection) همراه با نقص ایمنی سلولی (cell-mediated immunity) ممکن است منجر به فعال شدن مجدد قارچ و گسترش آن به سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

انسفالومیلیت حاد منتشر (ADEM) یک بیماری خودایمنی التهابی و زوال میلین سریع پیش‌رونده در سیستم عصبی مرکزی است که ممکن است توسط عفونت‌ها یا واکسیناسیون‌ها تحریک شود. این بیماری نادر است و در کودکان بیشتر از بزرگسالان مشاهده می‌شود. بیماران معمولاً با شروع سریع علائم عصبی پس از یک دوره نهفتگی از چند روز تا ۲ ماه مراجعه می‌کنند که با وخامت وضعیت، نیاز به بستری شدن پیدا می‌کنند. علائم شایع شامل سردرد، تب، تهوع، استفراغ، تغییر وضعیت روانی از سردرگمی و تحریک‌پذیری تا کما، نقایص حرکتی (پاراپارزیس یا تتراپارزیس) و نقایص حسی است. بیماران اغلب درگیر ساقه مغز با دیس‌آرتریا، دیسفاژی، نیستاگموس و نقایص حرکت چشمی هستند. افزایش فشار داخل جمجمه و تشنج نیز ممکن است رخ دهد.

بیماری لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیشرونده (Progressive multifocal leukoencephalopathy یا PML) نوعی بیماری دمیلینه‌کننده است که به‌دلیل فعال‌سازی مجدد ویروس جان کانینگهام (John Cunningham یا JC) ایجاد می‌شود و منجر به تخریب الیگودندروسیت‌ها می‌گردد. این بیماری معمولاً با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و ایدز مرتبط است و غالباً در بیمارانی که تعداد سلول‌های CD4 آنها کمتر از ۲۰۰ است، مشاهده می‌شود. همچنین، ممکن است پس از شروع درمان‌های ضدویروسی بسیار فعال (Highly Active Antiretroviral Therapy) نیز رخ دهد. علاوه بر این، این بیماری پس از درمان با روش‌های تعدیل‌کننده ایمنی مانند ناتالیزوماب (Natalizumab) نیز دیده می‌شود.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.

خونریزی ساب‌آراکنوئید (Subarachnoid hemorrhage یا SAH) به معنای خونریزی مستقیم در مایع مغزی-نخاعی (Cerebrospinal fluid یا CSF) در فضای ساب‌آراکنوئید است که مغز را احاطه کرده است. این وضعیت معمولاً با سردرد شدید و ناگهانی بروز می‌کند که اغلب به عنوان بدترین سردرد زندگی بیمار توصیف می‌شود و ممکن است درد به ناحیه گردن و پشت انتشار یابد. شروع سردرد ممکن است با از دست دادن مختصر هوشیاری، تهوع، استفراغ و علائم مننژیت همراه باشد. شیوع SAH حدود ۱۰ نفر در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است. بروز آن با افزایش سن بیشتر می‌شود و در دهه ششم زندگی به اوج می‌رسد. عوامل خطر شامل جنسیت زن، سیگار کشیدن، مصرف الکل، سوءمصرف مواد مخدر، فشار خون بالا، استفاده از قرص‌های ضدبارداری، ناهنجاری‌های عروقی مغزی شناخته شده، بیماری‌های عروقی کلاژن و سابقه خانوادگی SAH می‌باشد. در ایالات متحده، افراد آفریقایی-آمریکایی در معرض خطر بیشتری هستند.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

بحران سیفلیس در ایالات متحده: موارد سیفلیس و سیفلیس مادرزادی در سراسر کشور به شدت افزایش یافته است، به طوری که بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ موارد سیفلیس به میزان ۸۰ درصد افزایش یافته است. آزمایش سرولوژیک (Serologic testing) اصلی‌ترین روش برای تشخیص، تعیین مرحله و مدیریت سیفلیس است. این آزمایش باید برای هر بیمار جنسی فعال که احتمال سیفلیس در او مطرح است یا دارای علائم جدید و غیرقابل توضیح می‌باشد، انجام شود. تشخیص و درمان به‌موقع سیفلیس می‌تواند از عوارض سیستمیک از جمله درگیری چشمی و نابینایی دائمی جلوگیری کند.

هیپوگلیسمی شرایطی است که در آن غلظت گلوکز خون کاهش یافته و به مقادیر زیر می‌رسد: کمتر از 3.9 mmol/L یا کمتر از 70 mg/dL (طبق انجمن دیابت آمریکا و انجمن غدد درون‌ریز).

دسترسی وریدی (IV) را برقرار کنید. اگر بیمار در حال تشنج است، یک بولوس 150 میلی‌لیتری محلول نمکی هیپرتونیک (3%) تجویز کنید.

مواد افیونی (Opiates) ترکیباتی هستند که به طور مستقیم از گیاه خشخاش (Papaver somniferum) استخراج می‌شوند، در حالی که اوپیوئیدها (Opioids) ترکیبات سنتزی و نیمه‌سنتزی با خواص بیوشیمیایی مشابه هستند. داروهای اوپیوئیدی شامل مورفین و کدئین (افیون‌های طبیعی)، هروئین، اکسی‌کودون، اکسی‌مورفون، هیدروکودون، هیدرومورفون و بوپرنورفین (اوپیوئیدهای نیمه‌سنتزی) و مپریدین (دمیرول)، فنتانیل و آنالوگ‌های فنتانیل مانند کارفنتانیل و متادون (اوپیوئیدهای سنتزی) می‌باشند. روش‌های متداول مصرف این داروها شامل خوراکی، استنشاقی (دود کردن)، بینی (کشیدن)، زیرجلدی (تزریق زیرپوستی) و وریدی (IV) است.

انسفالومیلیت پارانئوپلاستیک (Paraneoplastic encephalomyelitis یا PEM) یک اختلال التهابی است که به عنوان پاسخی ایمنی‌واسطه به سرطان سیستمیک رخ می‌دهد. علائم این بیماری به طور مستقیم به عوارض سرطان یا درمان‌های خاص سرطان مرتبط نیستند. سیستم عصبی مرکزی و محیطی ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند. تقریباً تمام سرطان‌ها با PEM مرتبط هستند، اما سرطان ریه سلول کوچک (small cell lung cancer یا SCLC) در ۷۵٪ موارد شایع‌ترین است. تظاهرات بالینی بر اساس بخش آسیب‌دیده از سیستم عصبی متفاوت است و می‌توان آن‌ها را به صورت زیر طبقه‌بندی کرد:

**پاتوژن‌ها شامل Naegleria fowleri، گونه‌های Acanthamoeba و Balamuthia mandrillaris هستند.** این موجودات می‌توانند پس از شنا در آب‌های شیرین وارد سیستم عصبی مرکزی (CNS) شوند. بیماری CNS ناشی از N. fowleri شدید و تقریباً همیشه کشنده است.

اِرلیشیوز و آنپلاسموز انسانی به عفونت‌هایی اشاره دارند که ناشی از باکتری‌های متعلق به خانواده آناپلاسماسه‌ (Anaplasmataceae) هستند. گونه‌های مسئول عمده عفونت‌های انسانی شامل آناپلاسما فاگوسیتوفیلوم (Anaplasma phagocytophilum) است که باعث آنپلاسموز گرانولوسیتی انسانی (human granulocytotropic anaplasmosis) می‌شود؛ اِرلیشیا چافینسیس (Ehrlichia chaffeensis) که موجب اِرلیشیوز مونوسیتی انسانی (HME) می‌گردد؛ اِرلیشیا اوینگئی (Ehrlichia ewingii)؛ و اِرلیشیا موریس اوکلرنس (Ehrlichia muris eauclairensis) می‌باشند. اِرلیشیا کنیس (Ehrlichia canis) نیز به‌ندرت می‌تواند باعث بیماری انسانی شود. این خلاصه به‌طور خاص بر اِرلیشیوز تمرکز دارد.

مالاریا یک عفونت انگلی گلبول‌های قرمز خون توسط گونه‌های پلاسمودیوم (Plasmodium) است. مسیر انتقال این عفونت از طریق نیش پشه آنوفل (Anopheles) ماده آلوده صورت می‌گیرد. به‌ندرت، مالاریا ممکن است از طریق انتقال خون یا انتقال عمودی نیز منتقل شود. در ایالات متحده، پزشکان با مالاریا به‌عنوان یکی از شایع‌ترین علل بیماری‌های تب‌دار حاد در مسافرانی که از مناطق بومی بازمی‌گردند، به‌ویژه آفریقای زیر صحرا و جنوب آسیا، روبرو می‌شوند. علاوه بر این، موارد مالاریا در ایالات متحده به طور فزاینده‌ای در پناهندگان مهاجرت‌کننده از آفریقای زیر صحرا به ایالات متحده شناسایی شده است. موارد وارداتی نیز در تازه‌واردان به ایالات متحده در ایالت‌های مرزی جنوبی (مانند آریزونا، کالیفرنیا، تگزاس) از جمله مهاجرانی که از مناطق بومی مالاریا عبور کرده‌اند، مستند شده است.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

تشنج (Seizure) به‌عنوان یک رویداد پاروکسیسمال (Paroxysmal Event) به دلیل اختلال در عملکرد الکتریکی قشر مغز (Cerebral Cortex) تعریف می‌شود. این حالت با حرکات غیرارادی عضلانی-عصبی (Neuromuscular Movements)، تشنجات (Convulsions)، و/یا تغییر در سطح هوشیاری (Altered Sensorium) مشخص می‌شود و معمولاً فقط چند ثانیه یا دقیقه طول می‌کشد.

**تب لکه‌ای کوه‌های راکی (Rocky Mountain spotted fever - RMSF)**