مننژیت قارچی (Fungal Meningitis) معمولاً ماهیتی تحت‌حاد (subacute) دارد و می‌تواند در افراد با سیستم ایمنی سالم (immunocompetent) و دچار نقص ایمنی (immunocompromised) رخ دهد. عفونت‌های قارچی ابتدا از طریق استنشاق اسپورهای قارچی ایجاد می‌شوند و به دنبال آن عفونت ریوی شکل می‌گیرد. در برخی موارد، این عفونت اولیه بدون علامت و خودمحدودشونده است، اما عفونت نهفته (dormant infection) همراه با نقص ایمنی سلولی (cell-mediated immunity) ممکن است منجر به فعال شدن مجدد قارچ و گسترش آن به سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود.
بیماران معمولاً با سردرد مداوم، سفتی گردن، تب خفیف (low-grade fever) و بی‌حالی که چندین روز تا چند هفته طول کشیده است مراجعه می‌کنند. علائم شایع دیگر شامل تعریق شبانه (night sweats) و اختلالات اعصاب کرانیال (cranial nerve abnormalities) هستند.
علل شایع مننژیت قارچی شامل موارد زیر است:
- کریپتوکوکوس نئوفورمانس (Cryptococcus neoformans): در خاک و مدفوع پرندگان در سراسر جهان یافت می‌شود. معمولاً بیماران دچار نقص ایمنی مانند افراد مبتلا به HIV، دریافت‌کنندگان پیوند اعضا، یا بیماران مبتلا به سرطان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
- هیستوپلاسما کپسولاتوم (Histoplasma capsulatum): در مناطق بومی دره‌های رودخانه اوهایو و می‌سی‌سی‌پی و بخش‌هایی از آمریکای مرکزی و جنوبی شایع است. بیشتر در افراد دچار نقص ایمنی دیده می‌شود.
- کوکسیدیوئیدس ایمیتیس (Coccidioides immitis): در مناطق بومی جنوب غربی بیابانی ایالات متحده، شمال مکزیک و آرژانتین شایع است. ممکن است به صورت یک عفونت خاموش (indolent infection) و عمدتاً با عفونت ریوی ظاهر شود.
- کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans): اغلب به دلیل گسترش سیستمیک عفونت ایجاد می‌شود و بیشتر در نوزادان دیده می‌شود.
در موارد نادر، مننژیت ممکن است بیش از 4 هفته ادامه یابد و به عنوان مننژیت مزمن (chronic meningitis) شناخته شود.