هیپوگلیسمی شرایطی است که در آن غلظت گلوکز خون کاهش یافته و به مقادیر زیر می‌رسد:

• کمتر از 3.9 mmol/L یا کمتر از 70 mg/dL (طبق انجمن دیابت آمریکا و انجمن غدد درون‌ریز).

علل هیپوگلیسمی:

1. اختلالات اندوکرینی یا ژنتیکی:

• کمبودهای هورمونی.
• جهش‌های ژنتیکی.

1. بیماری‌های شدید:

• اختلالات ذخیره گلیکوژن.
• هیپوگلیسمی واکنشی پس از گاسترکتومی ساب‌توتال (Reactive Subtotal Gastrectomy).
• تومورهای غیر جزیره‌ای مانند سندرم دوگه-پاتر (Doege-Potter Syndrome) که با تومور فیبروزی خوش‌خیم یا بدخیم قفسه سینه مرتبط است.

1. هیپوگلیسمی دارویی:

• شایع‌ترین علت مرتبط با داروهاست:
• انسولین تراپی.
• مهارکننده‌های ACE.
• الکل.
• داروهای ضد دیابت (مانند سولفونیل‌اوره‌ها و گلینیدها).
• بتا بلوکرها.
• عامل‌های شبه انسولین (Insulin-Like Growth Factor 1).
• برخی آنتی‌بیوتیک‌ها (مانند کینولون‌ها)، داروهای ضدقارچ و ضد مالاریا.

1. هایپر انسولینیسم:

• مانند انسولینوما.

1. سایر عوامل:

• روزه‌داری طولانی‌مدت.
• سوءتغذیه یا سوءجذب.
• سندرم خودایمنی انسولین (Insulin Autoimmune Syndrome).

هیپوگلیسمی در دیابت نوع 1 شایع‌ترین و جدی‌ترین عارضه انسولین تراپی محسوب می‌شود.

عوامل خطر در بزرگسالان:

• آموزش ناکافی بیمار.
• تغییرات در مصرف کالری (خوراکی یا وریدی).
• زمان‌بندی نادرست انسولین نسبت به وعده‌های غذایی.
• کاهش عملکرد کلیوی یا کبدی.
• کاهش تدریجی استروئیدها.
• بیماری حاد.
• دمانس (Dementia).
• سن بالا (بالاتر از 65 سال).

عوامل خطر در نوزادان:

• کمبودهای هورمونی.
• وزن کم هنگام تولد