اِرلیشیوز و آنپلاسموز انسانی به عفونت‌هایی اشاره دارند که ناشی از باکتری‌های متعلق به خانواده آناپلاسماسه‌ (Anaplasmataceae) هستند. گونه‌های مسئول عمده عفونت‌های انسانی شامل آناپلاسما فاگوسیتوفیلوم (Anaplasma phagocytophilum) است که باعث آنپلاسموز گرانولوسیتی انسانی (human granulocytotropic anaplasmosis) می‌شود؛ اِرلیشیا چافینسیس (Ehrlichia chaffeensis) که موجب اِرلیشیوز مونوسیتی انسانی (HME) می‌گردد؛ اِرلیشیا اوینگئی (Ehrlichia ewingii)؛ و اِرلیشیا موریس اوکلرنس (Ehrlichia muris eauclairensis) می‌باشند. اِرلیشیا کنیس (Ehrlichia canis) نیز به‌ندرت می‌تواند باعث بیماری انسانی شود. این خلاصه به‌طور خاص بر اِرلیشیوز تمرکز دارد.

چرخه زئونوتیک و ناقلان کنه

چرخه طبیعی زئونوتیک برای باکتری‌های اِرلیشیوز انسانی شامل ناقلان کنه و میزبان‌های خاص پستانداران (مانند گوزن، سگ، موش و گاو) است. عفونت پس از نیش کنه‌های آلوده منتقل می‌شود: کنه ستاره‌تنها (Amblyomma americanum) و کنه پا سیاه (Ixodes scapularis). در ایالات متحده، عفونت‌های HME و E. ewingii عمدتاً در ایالت‌های جنوب‌شرقی، جنوب‌مرکزی و میانه-آتلانتیک گزارش می‌شوند. مشابه دیگر بیماری‌های منتقل‌شونده توسط کنه، اکثر بیماری‌ها در ماه‌های گرم بهار و تابستان رخ می‌دهند و بیشتر در مردان مشاهده می‌شوند.

تب سنستو

تب سنستو یک عفونت نادر است و دیگر به‌عنوان اِرلیشیوز در نظر گرفته نمی‌شود. این بیماری توسط نئوریکتسیا سنستو (Neorickettsia sennetsu) که قبلاً اِرلیشیا سنستو (Ehrlichia sennetsu) نامیده می‌شد، ایجاد می‌شود و ممکن است توسط ترماتودها در ماهی منتقل شود. این بیماری علایمی شبیه مونو با تب، لنفادنوپاتی، میالژی و سردرد ایجاد می‌کند و ممکن است برای ساکنان و مسافران به ژاپن و مالزی خطرناک باشد. مواردی از اروپا نیز گزارش شده است.

علایم و نشانه‌های اِرلیشیوز

اِرلیشیوز می‌تواند از عفونت بدون علامت تا عفونت حاد شدید متغیر باشد. تب، سردرد، لرز، بی‌حالی، میالژی، بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد شکم، آرتراژیا، سرفه غیرمولد و گیجی ممکن است پس از یک دوره نهفتگی ۷ تا ۱۰ روز (بین ۷ تا ۲۱ روز) پس از نیش کنه رخ دهند. اگرچه دوره‌های خفیف یا متوسط معمول هستند، اما موارد تحت‌بالینی و مرگبار نیز گزارش شده‌اند، به‌ویژه در بیماران مسن و دارای نقص ایمنی که بیماری شدیدتری دارند. برخی از بیماران درمان‌نشده ممکن است بیماری تب‌دار طولانی‌مدتی داشته باشند. اگزانتوم در حدود ۳۰٪ از بیماران بزرگسال و تا ۶۰٪ از بیماران کودکان (به‌ویژه با E. chaffeensis) گزارش شده است که معمولاً حدود ۵ روز پس از شروع تب ظاهر می‌شود، اما معمولاً اریتمای عمومی کمرنگ و قابل‌برگشت (اریتمای سمی) وجود دارد. هپاتواسپلنومگالی در حدود نیمی از بیماران رخ می‌دهد. ادم اطراف چشمی، التهاب ملتحمه و تغییرات وضعیت ذهنی ممکن است در معاینه وجود داشته باشند. لنفادنوپاتی بیشتر به‌صورت موضعی دیده می‌شود. اریتمای گسترده، نارسایی چندارگانی، کما، نارسایی کلیوی و افت فشار خون ممکن است شبیه سندرم شوک سمی باشند. علایم عصبی در حدود ۱ از ۵ مورد دیده می‌شود، شامل تغییرات وضعیت ذهنی، منینگسیموس، کلونوس و علایم مننگوانسفالیت.

نرخ مرگ‌ومیر

نرخ مرگ‌ومیر کلی برای اِرلیشیوز مونوسیتی انسانی حدود ۳٪ است؛ اِرلیشیوز گرانولوسیتی انسانی به‌طور کلی ملایم‌تر است، اما چند مورد مرگ‌ومیر گزارش شده، به‌ویژه در افراد دارای نقص ایمنی.