بیماری های مشابه

• بیمارانی که در محیط خارج از بیمارستان مشکوک به آپاندیسیت حاد هستند باید به‌سرعت به بخش اورژانس (ED) ارجاع داده شوند تا تحت ارزیابی قرار گیرند، زیرا تصویربرداری فوری، آزمایش‌های آزمایشگاهی و ارزیابی توسط جراح برای تشخیص زودهنگام و مداخله حیاتی است.

سل ریوی دستگاه گوارش (که به عنوان انتریت سلی نیز شناخته می‌شود) ناشی از عفونت با ارگانیسم مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis) است و می‌تواند با یا بدون سل ریوی همراه باشد.

واسکولیت IgA (Immunoglobulin A vasculitis) که قبلاً به نام پورپورای هنوخ-شونلاین شناخته می‌شد، نوعی واسکولیت تخریبی عروق کوچک با اتیولوژی نامعلوم است که عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد اما می‌تواند در بزرگسالان نیز مشاهده شود. این بیماری با تشکیل کمپلکس ایمنی IgA و رسوب C3 و فیبرین در عروق کوچک، به ویژه مویرگ‌ها، ونول‌های پس از مویرگی و گاهی شریانچه‌ها در اعضای آسیب‌دیده مشخص می‌شود. بروز سالانه این بیماری در کودکان ۳ تا ۲۶ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است، در حالی که در بزرگسالان این میزان به‌طور قابل توجهی کمتر و حدود ۰٫۱ تا ۱٫۸ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است. این بیماری بیشتر در مردان، افراد سفیدپوست و کسانی که از تبار آسیایی هستند مشاهده می‌شود.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

چرخش غیرطبیعی روده (malrotation) همراه با پیچ‌خوردگی (volvulus) در نوزاد می‌تواند با علائمی همچون استفراغ صفراوی، اتساع و/یا درد شکمی، و شوک هیپوولمیک و/یا سپتیک خود را نشان دهد.

پرفیریای متناوب حاد (Acute intermittent porphyria - AIP) شایع‌ترین نوع از پرفیریای حاد است و بیشتر در زنان دیده می‌شود. این بیماری یک اختلال ژنتیکی اتوزومال غالب است که با کمبود سطح آنزیم پورفوبیلینوژن دآمیناز (porphobilinogen deaminase) مشخص می‌شود. AIP ناشی از یک جهش در ژن HMBS است که می‌تواند منجر به تجمع پورفیرین شود.

در هم‌روی (Intussusception) به معنای فرو رفتن یا تلکسوپی بخشی از روده به درون حفره بخش مجاور آن است. هم‌روی می‌تواند با شدت‌های مختلفی بروز کند. ممکن است با ایسکمی روده (bowel ischemia) و سوراخ شدن آن نیاز به مداخله فوری جراحی داشته باشد، یا به صورت درد شکمی متناوب و آرام‌شونده با علت نامشخص و بدون علائم بیماری سیستمیک ظاهر شود. انواع هم‌روی شامل ژژونوژژونال (jejunojejunal)، ژژونوایلئال (jejunoileal)، ایلئوایلئال (ileoileal)، ایلئوکولونیک (ileocolonic) و کولوکولونیک (colocolonic) می‌باشند که اکثریت آنها روده کوچک را درگیر می‌کنند.

بیماری التهابی لگن (Pelvic Inflammatory Disease یا PID) یک سندرم بالینی است که با التهاب دستگاه تناسلی فوقانی در زنان مشخص می‌شود. این بیماری در اثر عفونت توسط میکروارگانیسم‌هایی ایجاد می‌شود که از اندوسرویکس (endocervix) گسترش می‌یابند. بسیاری از موارد به دلیل عفونت با Neisseria gonorrhoeae یا Chlamydia trachomatis رخ می‌دهد؛ ۱۰ تا ۲۰ درصد از زنانی که مبتلا به سوزاک (gonorrhea) یا کلامیدیا (chlamydia) درمان‌نشده هستند، به PID مبتلا خواهند شد.

برای بیمارانی که مشکوک به عفونت ادراری (UTI) و سپسیس (urosepsis) هستند، باید فوراً پروتکل‌های مربوط به سپسیس فعال شود. برای اطلاعات بیشتر به مدیریت سپسیس باکتریایی (bacterial sepsis) مراجعه کنید.

پیلونفریت (Pyelonephritis) نوعی عفونت کلیه است. بیشتر موارد پیلونفریت به دلیل صعود عوامل باکتریایی (معمولاً باسیل‌های گرم منفی اما گاهی ارگانیسم‌های گرم مثبت مانند گونه‌های انتروکوک Enterococcus species) از مثانه به کلیه ایجاد می‌شوند.

کیست تخمدان تجمعی از مایع بر روی سطح تخمدان یا درون استرومای تخمدان است. اصطلاح "کیست‌های تخمدان" شامل مجموعه‌ای گسترده از تشخیص‌ها است که از فرآیندهای فیزیولوژیک خوش‌خیم تا بدخیمی تخمدان (Ovarian Malignancy) را در بر می‌گیرد. کیست‌های تخمدان می‌توانند در زنان در هر سنی (از جنین تا بعد از یائسگی) رخ دهند، اگرچه احتمال بروز آن‌ها در زنان در سنین باروری بیشتر است.

در شرایط پایداری همودینامیک با شک به بارداری خارج رحمی، اقدامات زیر را انجام دهید:

یبوست یکی از عوارض نه چندان نادر بسیاری از داروها است. یبوست ناشی از دارو با مدفوع سفت، دشواری در دفع و/یا کمتر از سه بار حرکت روده‌ای در هفته مشخص می‌شود.

سندرم انتروکولیت ناشی از پروتئین غذایی (Food protein-induced enterocolitis syndrome یا FPIES) یک واکنش غیرمعمول اما شدید حساسیت غذایی غیر وابسته به ایمونوگلوبولین E (IgE) در دستگاه گوارش است که عمدتاً در نوزادان رخ می‌دهد. FPIES می‌تواند به صورت حاد یا مزمن طبقه‌بندی شود.

مجموعه‌ای از چرک که درون حفره شکمی قرار دارد و در نتیجه ورود یک یا چند عامل بیماری‌زا به محلی که به‌طور طبیعی درون‌شکمی و استریل است، تشکیل می‌شود.

پانکراتیت می‌تواند یک پاسخ التهابی سیستمیک شدید را القا کند، بنابراین استفاده زودهنگام و تهاجمی از مایعات وریدی (IV)، کنترل درد (اغلب با داروهای مخدر وریدی)، ضد تهوع‌ها و استراحت اولیه روده‌ای، برای درمان اولیه حیاتی است.

دیورتیکول مکل (Meckel diverticulum) بقایای مجرای امفالومزنتر (omphalomesenteric duct) در بخش انتهایی ایلئوم (distal ileum) است. بیماران مبتلا به دیورتیکول مکل معمولاً با هماتوشزی بدون درد (painless hematochezia) و/یا انسداد روده (bowel obstruction) مراجعه می‌کنند. به‌علاوه، اگر توده‌ای در شکم تشخیص داده شود یا در مواردی از درد شکمی، اغلب در ربع تحتانی راست، با علت نامشخص، دیورتیکول مکل باید مورد توجه قرار گیرد.

بیماران به ندرت نیاز به مراقبت احیا دارند مگر اینکه بیماری پیشرفته‌ای مشکوک شود، مانند سوراخ شدگی واضح با پریتونیت (peritonitis) یا سپسیس (sepsis). در این موارد، دسترسی فوری وریدی (IV)، مایعات احیاکننده، آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف با تأکید بر پوشش روده‌ای، و مشاوره جراحی فوری باید مد نظر قرار گیرد.

گاستروانتریت (Gastroenteritis) به عنوان یک بیماری حاد تعریف می‌شود که با علائمی مانند تهوع (Nausea)، استفراغ (Emesis)، و اسهال (Diarrhea) مشخص می‌شود و ممکن است با بی‌حالی (Malaise)، تب (Fevers)، و بی‌اشتهایی (Anorexia) همراه باشد. این بیماری عموماً عفونی است و در بیشتر موارد توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شود (نگاه کنید به گاستروانتریت ویروسی). با این حال، برخی باکتری‌ها مانند سالمونلا (Salmonella)، کمپیلوباکتر (Campylobacter)، شیگلا (Shigella)، لیستریا (Listeria)، اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک (Enterotoxigenic Escherichia coli)، و کلستریدیوئیدس دیفیسیل (Clostridioides difficile) نیز می‌توانند موجب گاستروانتریت شوند.