پیلونفریت (Pyelonephritis) نوعی عفونت کلیه است. بیشتر موارد پیلونفریت به دلیل صعود عوامل باکتریایی (معمولاً باسیل‌های گرم منفی اما گاهی ارگانیسم‌های گرم مثبت مانند گونه‌های انتروکوک Enterococcus species) از مثانه به کلیه ایجاد می‌شوند.

بیمارانی که دچار ناهنجاری‌های دستگاه ادراری هستند (از جمله کودکان مبتلا به رفلاکس وزیکو-یورتری Vesicoureteral reflux) در معرض خطر بیشتری برای این عفونت قرار دارند. بارداری و پیوند کلیه نیز خطر ابتلا به پیلونفریت را افزایش می‌دهند.

بیمارانی که به عفونت جریان خون (bloodstream infection) با عوامل خاصی مانند استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) یا گونه‌های کاندیدا (Candida species) مبتلا هستند، در معرض خطر گسترش خونی (hematogenous seeding) به کلیه‌ها می‌باشند.

بیماران معمولاً با درد پهلو و تب مراجعه می‌کنند. علائم ادراری مانند دیسوریا (سوزش ادرار، dysuria)، فوریت ادراری (urgency) یا افزایش دفعات ادرار (frequency) نیز اغلب وجود دارند. گاهی ممکن است هماچوری آشکار (وجود خون در ادرار، gross hematuria) مشاهده شود. بیمارانی که دچار آسیب نخاعی یا دمانس هستند، ممکن است علائم غیرمعمولی نشان دهند، اما انتظار می‌رود که تب در موارد پیلونفریت وجود داشته باشد. معاینه بیمار حساسیت زاویه دنده‌ای-مهره‌ای (costovertebral angle tenderness) را نشان می‌دهد.

عوارض نادر پیلونفریت شامل نکروز پاپیلاری (papillary necrosis)، آبسه کلیوی (renal abscess) و آبسه اطراف کلیه (perinephric abscess) است.