گاستروانتریت (Gastroenteritis) به عنوان یک بیماری حاد تعریف می‌شود که با علائمی مانند تهوع (Nausea)، استفراغ (Emesis)، و اسهال (Diarrhea) مشخص می‌شود و ممکن است با بی‌حالی (Malaise)، تب (Fevers)، و بی‌اشتهایی (Anorexia) همراه باشد. این بیماری عموماً عفونی است و در بیشتر موارد توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شود (نگاه کنید به گاستروانتریت ویروسی). با این حال، برخی باکتری‌ها مانند سالمونلا (Salmonella)، کمپیلوباکتر (Campylobacter)، شیگلا (Shigella)، لیستریا (Listeria)، اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک (Enterotoxigenic Escherichia coli)، و کلستریدیوئیدس دیفیسیل (Clostridioides difficile) نیز می‌توانند موجب گاستروانتریت شوند.

بیشتر موارد گاستروانتریت خودبه‌خودی و محدود به دوره‌ای ۲۴ تا ۴۸ ساعته هستند. شروع بیماری اغلب با تهوع و استفراغ است که با بهبود اسهال همراه می‌شود. تشخیص بین علل باکتریایی و ویروسی دشوار است؛ با این حال، علل باکتریایی معمولاً با اسهال خونی (Bloody Diarrhea) و تب بالا همراه هستند، هرچند برخی عوامل ویروسی نیز می‌توانند این علائم را ایجاد کنند.

گاستروانتریت می‌تواند افراد در تمام گروه‌های جمعیتی را تحت تأثیر قرار دهد و بسیاری از علل عفونی آن از طریق انتقال مدفوعی-دهانی (Fecal-Oral Transmission) منتشر می‌شوند. عوامل خطر شامل سفر اخیر، تماس با افراد آلوده، مصرف غذاهای مشکوک، و مصرف اخیر آنتی‌بیوتیک است. بیماران ایمنی سرکوب‌شده (Immunocompromised) نیز در معرض خطر بالاتر ابتلا به گاستروانتریت هستند و ممکن است به عفونت‌های جدی‌تری مبتلا شوند، چرا که پاکسازی عفونت در آن‌ها مختل است.