بیماری های مشابه

شایع‌ترین علت سندرم نفروتیک در کودکان، این بیماری گلومرولی به واسطه ظاهر طبیعی گلومرول‌ها در میکروسکوپ نوری، عدم وجود کمپلکس‌های ایمنی در ایمونوفلورسانس و تخریب منتشر پایک‌های پودوسیت (podocyte foot process) در میکروسکوپ الکترونی مشخص می‌شود. بیماری تغییرات حداقل (Minimal change disease) می‌تواند در بزرگسالی نیز بروز کند و به‌طور کلاسیک به استروئیدها بسیار پاسخگو است. پاتوفیزیولوژی آن به وضوح مشخص نیست، اما اختلال عملکرد سلول‌های T (T-cell dysfunction) به‌عنوان یک عامل مهم در نظر گرفته می‌شود.

آمیلوئیدوز سیستمیک اولیه (AL) یک نوع آمیلوئیدوز اکتسابی است که تقریباً همیشه با اختلالات سلول‌های پلاسما همراه است. اگرچه عوامل خطر به‌طور دقیق مشخص نیستند، اما گاموپاتی مونوکلونال و میلوم قبلاً موجود، معمول هستند (۱۰٪ تا ۱۵٪ از بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما با آمیلوئیدوز AL تشخیص داده می‌شوند)، اما این بیماری همچنین با ماکروگلوبولینمی والدن‌اشتروم و سایر پاراپروتئینمی‌ها دیده می‌شود. این بیماری در بزرگسالان مسن‌تر شایع‌تر است و با افزایش سن، بروز آن بیشتر می‌شود. پیش‌آگهی این بیماری نامطلوب است.

آمیلوئیدوز AA (که پیش‌تر به‌عنوان آمیلوئیدوز ثانویه شناخته می‌شد) با رسوب خارج‌سلولی فیبریل‌های حاوی سرم آمیلوئید A مشخص می‌شود که در کبد سنتز می‌شود. سرم آمیلوئید A یک واکنشگر فاز حاد است و به‌طور قوی با بیماری‌های التهابی مزمن مانند آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis)، اسپوندیلیت آنکیلوزان (ankylosing spondylitis)، آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (juvenile idiopathic arthritis)، بیماری التهابی روده (inflammatory bowel disease)، آرتریت پسوریاتیک (psoriatic arthritis)، تب مدیترانه‌ای خانوادگی (familial Mediterranean fever)، بدخیمی‌ها، عفونت‌های مزمن و سوءمصرف داروهای تزریقی مرتبط است. در قرن گذشته، به دلیل بهبود در تشخیص و درمان بیماری‌های التهابی مزمن و عفونت‌ها، شیوع آمیلوئیدوز AA کاهش یافته است.

بیماری گلومرولونفریت (Glomerulonephritis) به التهاب مویرگ‌های گلومرولی ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی (مانند نفروپاتی ایمونوگلوبولین A [IgA])، فعال‌سازی خودایمنی یا عوامل التهابی ترشح شده توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها گفته می‌شود که منجر به آسیب سلول‌های گلومرولی می‌گردد. آسیب پیشرونده به بدتر شدن عملکرد کلیوی ناشی از نفریت بینابینی (interstitial nephritis)، فیبروز و آتروفی توبولی منجر می‌شود.

نفروپاتی دیابتی یک بیماری پیشرونده کلیوی است که به دلیل آسیب عروقی به مویرگ‌های گلومرولی و شریانچه‌ها (arterioles) به عنوان پیامد هیپرگلیسمی (hyperglycemia) طولانی‌مدت ایجاد می‌شود. به طور کلاسیک، این بیماری با پروتئینوری (proteinuria) پیشرونده مشخص می‌شود که به دنبال آن نارسایی کلیوی (renal insufficiency) رخ می‌دهد. در نهایت، این وضعیت می‌تواند به بیماری کلیوی مرحله نهایی (end-stage renal disease) منجر شود.

اسکلروزیس گلومرولی سگمنتال فوکال (FSGS) توصیفی بافت‌شناسی از ضایعه گلومرولی است که با پروتئینوری قابل توجه و سندرم نفروتیک همراه است. این یافته پاتولوژیک می‌تواند نتیجه اختلالات سیستمیک (که به عنوان علل "ثانویه" FSGS شناخته می‌شوند) باشد یا ممکن است نمایانگر بیماری اولیه باشد.

گلومرولونفریت ممبران و پرولیفراتیو (Membranoproliferative glomerulonephritis یا MPGN) توصیفی پاتولوژیک از آسیب گلومرولی کلیه در بیوپسی کلیه است. این یک بیماری خاص نیست بلکه الگوی آسیب گلومرولی ناشی از بیماری‌های خاص است.

نفروپاتی ایمونوگلوبولین A (IgA nephropathy) یک بیماری کلیوی است که به دلیل رسوب مزانژیال (mesangial deposition) ایمونوگلوبولین A ایجاد می‌شود و یکی از علل شایع گلومرولونفریت (glomerulonephritis) اولیه به شمار می‌رود. بیشترین سن بروز این بیماری در دهه دوم و سوم زندگی است، اگرچه بیماران ممکن است در هر سنی به این بیماری مبتلا شوند. این بیماری در مردان نسبت به زنان شایع‌تر است و بیشترین فراوانی آن در افرادی با تبار شمال اروپا یا آسیایی مشاهده می‌شود. همچنین در بیماران مبتلا به بیماری سلیاک (celiac disease) خطر ابتلا به نفروپاتی IgA افزایش می‌یابد.

واسکولیت IgA (Immunoglobulin A vasculitis) که قبلاً به نام پورپورای هنوخ-شونلاین شناخته می‌شد، نوعی واسکولیت تخریبی عروق کوچک با اتیولوژی نامعلوم است که عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد اما می‌تواند در بزرگسالان نیز مشاهده شود. این بیماری با تشکیل کمپلکس ایمنی IgA و رسوب C3 و فیبرین در عروق کوچک، به ویژه مویرگ‌ها، ونول‌های پس از مویرگی و گاهی شریانچه‌ها در اعضای آسیب‌دیده مشخص می‌شود. بروز سالانه این بیماری در کودکان ۳ تا ۲۶ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است، در حالی که در بزرگسالان این میزان به‌طور قابل توجهی کمتر و حدود ۰٫۱ تا ۱٫۸ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است. این بیماری بیشتر در مردان، افراد سفیدپوست و کسانی که از تبار آسیایی هستند مشاهده می‌شود.

پره‌اکلامپسی یک عارضه بالقوه تهدیدکننده زندگی در دوران بارداری است که در حدود 4%-9% از بارداری‌ها رخ می‌دهد. پره‌اکلامپسی با ویژگی‌های شدید (Severe Features) در 1%-7% از بارداری‌ها دیده می‌شود. در میان زنان مبتلا به شدیدترین اشکال پره‌اکلامپسی، 10%-20% ممکن است در نهایت به سندروم HELLP (Hemolysis, Elevated Liver enzymes, and Low Platelets) دچار شوند.

بیماری رسوب زنجیره سبک (Light Chain Deposition Disease - LCDD) یک اختلال نادر است که به دلیل رسوب زنجیره‌های سبک کاپا (kappa) یا لامبدا (lambda) غیرآمیلوئیدی در بخش‌های مختلف بدن ایجاد می‌شود. در ۸۰ درصد موارد، زنجیره‌های سبک کاپا درگیر هستند. کلیه‌ها همیشه تحت تأثیر قرار می‌گیرند و قلب در ۸۰ درصد موارد آسیب می‌بیند. رسوب زنجیره سبک می‌تواند در سایر اندام‌ها از جمله کبد، طحال، دستگاه گوارش، اعصاب محیطی و مغز نیز رخ دهد.

هپاتیت B یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می‌شود. HBV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و از طریق انتقال پری‌ناتال و همچنین تماس پوست‌پوشی یا مخاطی با مایعات بدن آلوده منتقل می‌شود. افرادی که در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری قرار دارند شامل کسانی هستند که شرکای جنسی متعدد دارند، کسانی که با یک شریک آلوده بدون محافظت رابطه جنسی برقرار می‌کنند، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، افرادی با سابقه عفونت‌های مقاربتی (STIs) و مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی. انتقال عمودی یا افقی روش غالب انتقال در برخی از نقاط جهان، به ویژه جنوب شرق آسیا و چین است. تماس جنسی و استفاده از مواد مخدر تزریقی مسئول بیشتر عفونت‌ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی هستند.

هپاتیت C یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C (HCV)، یک ویروس RNA مرتبط با فلاوی‌ویروس‌ها، ایجاد می‌شود. هفت ژنوتیپ از این ویروس شناسایی شده‌اند که در درمان اهمیت دارند. HCV می‌تواند باعث هپاتیت حاد یا مزمن شود و به ندرت هپاتیت برق‌آسا (fulminant hepatitis) را ایجاد کند. این ویروس از طریق تماس پوست‌خراش (percutaneous) یا مخاطی با مایعات بدنی عفونی منتقل می‌شود. استفاده از مواد مخدر تزریقی اصلی‌ترین روش انتقال در کشورهای توسعه‌یافته است. آسیب‌های ناشی از سوزن، خالکوبی، سوراخ کردن بدن و ختنه آیینی از عوامل خطر کمتر محسوب می‌شوند. انتقال جنسی و انتقال از مادر به فرزند گزارش شده‌اند، اما به نظر می‌رسد که کمتر از انتقال از راه خون (parenteral transmission) شایع باشند. انتقال از طریق انتقال خون زمانی علت اصلی انتقال HCV بود، اما از زمانی که غربالگری خون برای HCV در سال ۱۹۹۲ در دسترس قرار گرفت، این روش انتقال بسیار نادر شده است.

شیستوزومیازیس، که به نام بیلهارزیازیس نیز شناخته می‌شود، یک بیماری انگلی حاد و مزمن است که به‌واسطه عفونت با یک ترماتود از جنس شیستوزوما (Schistosoma) ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق پوست و در هنگام تماس با آب شیرین آلوده به سرکاریا (Cercariae) منتقل می‌شود؛ مانند هنگام راه رفتن یا شنا کردن در آب تازه در حوضچه‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها، یا هنگام شست‌وشوی لباس‌ها در آب آلوده.

مالاریا یک عفونت انگلی گلبول‌های قرمز خون توسط گونه‌های پلاسمودیوم (Plasmodium) است. مسیر انتقال این عفونت از طریق نیش پشه آنوفل (Anopheles) ماده آلوده صورت می‌گیرد. به‌ندرت، مالاریا ممکن است از طریق انتقال خون یا انتقال عمودی نیز منتقل شود. در ایالات متحده، پزشکان با مالاریا به‌عنوان یکی از شایع‌ترین علل بیماری‌های تب‌دار حاد در مسافرانی که از مناطق بومی بازمی‌گردند، به‌ویژه آفریقای زیر صحرا و جنوب آسیا، روبرو می‌شوند. علاوه بر این، موارد مالاریا در ایالات متحده به طور فزاینده‌ای در پناهندگان مهاجرت‌کننده از آفریقای زیر صحرا به ایالات متحده شناسایی شده است. موارد وارداتی نیز در تازه‌واردان به ایالات متحده در ایالت‌های مرزی جنوبی (مانند آریزونا، کالیفرنیا، تگزاس) از جمله مهاجرانی که از مناطق بومی مالاریا عبور کرده‌اند، مستند شده است.

سرطان ریه، به‌عنوان اصلی‌ترین علت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در مردان و زنان در سراسر جهان شناخته می‌شود، اگرچه نرخ مرگ‌ومیر آن شروع به کاهش کرده است که احتمالاً بازتابی از کاهش مصرف سیگار است. در ایالات متحده، بروز سرطان ریه در مردان بیشتر از زنان و در جمعیت‌های سفیدپوست غیرهیسپانیک بیشتر از جمعیت‌های هیسپانیک است.

سرطان پروستات یک نئوپلاسم بدخیم است که به‌طور رایج به صورت آدنوکارسینوم (adenocarcinoma) مشاهده می‌شود؛ سارکوم‌ها (sarcomas) و سرطان‌های سلول کوچک (small cell cancers) به‌ندرت دیده می‌شوند. این بیماری شایع‌ترین سرطان غیرپوستی در مردان است که سالانه بیش از یک میلیون مورد جدید از آن تشخیص داده می‌شود. بروز سرطان پروستات با افزایش سن افزایش می‌یابد و تقریباً ۱۱٪ از مردان در ایالات متحده در طول زندگی خود به آن مبتلا می‌شوند. نرخ مرگ‌ومیر حدود ۲۰٪ است. بیماران مبتلا تا زمانی که بیماری به مرحله پیشرفته نرسیده است، بدون علائم هستند. غربالگری با آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) ناهنجاری‌هایی را در سرم نشان می‌دهد و در تشخیص زودهنگام کمک می‌کند.

لنفوم غیرهوچکین (Non-Hodgkin lymphoma - NHL) به گروه بسیار گسترده‌ای از بدخیمی‌ها در سیستم لنفاوی اشاره دارد. این نوع لنفوم شامل لنفوم هوچکین نمی‌شود که شیوع کمتری دارد.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis یا RA) یک بیماری سیستمیک است که در حدود ۱٪ از جمعیت بالغ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند در بزرگسالان در هر سنی رخ دهد، اما اوج شروع آن در سنین ۵۰ تا ۷۵ سالگی است و در زنان سه برابر شایع‌تر از مردان است. RA می‌تواند در کودکان نیز رخ دهد (همچنین به آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (juvenile idiopathic arthritis) مراجعه کنید). علت RA ناشناخته است، اما ژن‌های متعدد و عوامل محیطی در خطر ژنتیکی آن نقش دارند. سیگار کشیدن یک عامل خطر مهم است.

سندرم شوگرن (Sjögren syndrome یا SS) یک بیماری خودایمنی است که غدد برون‌ریز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به نفوذ التهابی در غدد اشکی و بزاقی می‌شود. این اختلال عملکرد غدد، باعث خشکی چشم‌ها (xerophthalmia) و کراتوکنژنکتیویت سیکا (keratoconjunctivitis sicca) در چشم‌ها و خشکی دهان (xerostomia) می‌گردد.

درماتومیوزیت (Dermatomyositis) یک بیماری خودایمنی بافت همبند چند سیستمی است که اغلب با میوپاتی التهابی پروگزیمال اکستانسور متقارن، بثورات پوستی بنفش رنگ و آنتی‌بادی‌های خودی بیماری‌زا در گردش خون شناخته می‌شود. درماتومیوزیت دارای بروز دوگانه است، به طوری که فرم بالغین آن بیشتر در افراد 45 تا 60 ساله و فرم جوانان در کودکان 10 تا 15 ساله دیده می‌شود. نسبت بروز در بالغین به صورت 2 به 1 به نفع زنان است.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD) به اختلال عملکرد چند ارگان ناشی از ورود لنفوسیت‌های ایمنی خارجی یا بافت مغز استخوان (پیوند) به میزبان دارای نقص ایمنی گفته می‌شود. بیشتر موارد GVHD در بیمارانی رخ می‌دهد که تحت پیوند مغز استخوان آلوژنیک قرار گرفته‌اند، اما ممکن است در گیرندگان پیوند اعضای جامد و دریافت‌کنندگان انتقال خون نیز رخ دهد. به ندرت، سندروم مشابه GVHD پس از پیوند سلول‌های بنیادی خونساز اتولوگ نیز ممکن است رخ دهد که احتمالاً به دلیل ناتوانی در برقراری تحمل خودی است. پوست، دستگاه گوارش (GI) و کبد، ارگان‌های اصلی درگیر در GVHD حاد هستند.