سرطان پروستات یک نئوپلاسم بدخیم است که به‌طور رایج به صورت آدنوکارسینوم (adenocarcinoma) مشاهده می‌شود؛ سارکوم‌ها (sarcomas) و سرطان‌های سلول کوچک (small cell cancers) به‌ندرت دیده می‌شوند. این بیماری شایع‌ترین سرطان غیرپوستی در مردان است که سالانه بیش از یک میلیون مورد جدید از آن تشخیص داده می‌شود. بروز سرطان پروستات با افزایش سن افزایش می‌یابد و تقریباً ۱۱٪ از مردان در ایالات متحده در طول زندگی خود به آن مبتلا می‌شوند. نرخ مرگ‌ومیر حدود ۲۰٪ است. بیماران مبتلا تا زمانی که بیماری به مرحله پیشرفته نرسیده است، بدون علائم هستند. غربالگری با آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) ناهنجاری‌هایی را در سرم نشان می‌دهد و در تشخیص زودهنگام کمک می‌کند.

بیشتر سرطان‌های پروستات در مرحله محلی از طریق غربالگری‌های سالانه شناسایی می‌شوند و در این مرحله بیشتر بیماران بدون علائم هستند. در مراحل بعدی، یافته‌های فیزیکی ممکن است شامل درد پرینه و تغییرات ادراری مانند تکرر ادرار، احتباس و شب‌ادراری باشد. تغییرات ادراری در مردان بیشتر به دلیل شرایط خوش‌خیم پروستات است که گاهی به‌عنوان بیماری‌های همزمان یافت می‌شود. معاینه فیزیکی ممکن است مناطق سفتی، عدم تقارن و/یا گره پروستات را نشان دهد. تشخیص از طریق بیوپسی پروستات تأیید می‌شود.

عوامل خطر شامل افزایش سن، سابقه خانوادگی، چاقی، رژیم غذایی نامناسب، سطح بالای انسولین و مصرف مکمل ویتامین E است. این بیماری در افراد با تبار آفریقایی شایع‌تر است. ژن‌های حساسیت فردی اکنون در حال شناسایی هستند. مردان با جهش‌های BRCA، به‌ویژه جهش‌های BRCA2، در معرض خطر بیشتری برای سرطان پروستات هستند. درمان به سطح خطر و سن بیمار بستگی دارد.

اگر سرطان گسترش یافته باشد، یافته‌های فیزیکی ممکن است شامل درد استخوان یا شکستگی پاتولوژیک باشد. به کارسینومای متاستاتیک پروستات مراجعه کنید.