بیماری های مشابه

برخورد غیرعادی استخوان ران و حفره استابولوم به دلیل تغییرات مورفولوژیکی در سندرم برخورد فمورواستابولار (Femoroacetabular Impingement یا FAI) باعث آسیب به لابروم و غضروف و در نهایت درد مفصل ران می‌شود. FAI می‌تواند ناشی از تغییرات مورفولوژیکی در مفصل سر استخوان ران و استابولوم (نوع کم) یا در سمت استابولوم (نوع پینسر) یا ترکیبی از هر دو باشد. به طور کلی، برخورد نوع کم بیشتر از نوع پینسر شایع است، اما هر دو به‌ندرت به‌صورت مجزا رخ می‌دهند. بیش از ۷۰٪ بیماران با علائم برخورد مفصل ران دارای نوع ترکیبی FAI با شواهدی از هر دو نوع کم و پینسر هستند.

نقص استئوکندرال (Osteochondral defect) یک وضعیت نادر است که با استئونکروز (Osteonecrosis) استخوان زیر غضروفی مشخص می‌شود. این وضعیت شامل یک قطعه استخوانی شل و غضروف مفصلی است که به‌صورت جزئی یا کامل از استخوان زیرین جدا شده است. مفاصل زانو، آرنج و مچ پا بیشتر درگیر این وضعیت می‌شوند. علائم شامل درد موضعی پس از آسیب ورزشی یا استفاده بیش از حد است و بیشتر در پسران نسبت به دختران مشاهده می‌شود. اگر قطعه شل شده در مفصل گیر کند، ممکن است بیمار افزایش درد، حساسیت، قفل شدن یا کریپیتوس (Crepitus) مفصل را تجربه کند. درمان به مرحله رشد بیمار مبتلا بستگی دارد. نوجوانانی که صفحات رشد باز دارند، ممکن است به‌صورت محافظه‌کارانه و بدون جراحی درمان شوند. بزرگسالانی که از نظر اسکلتی به بلوغ رسیده‌اند ممکن است تحت ترمیم آرتروسکوپیک (Arthroscopic repair) قرار گیرند.

شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران به طور کلی آسیب‌های نادری هستند. این شکستگی‌ها معمولاً بر اساس احتمال پیشرفت به شکستگی جابجا شده یا جوش نخوردن به دو دسته پرخطر و کم‌خطر تقسیم می‌شوند. شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران همواره پرخطر محسوب می‌شوند. بیشتر مطالعات بر روی ورزشکاران و سربازان تمرکز دارند، اما این شکستگی‌ها می‌توانند در جمعیت سالمند نیز رخ دهند. شکستگی‌های فشاری را می‌توان به دو دسته شکستگی‌های خستگی (استخوان نرمال که در معرض استرس مکرر قرار گرفته) یا شکستگی‌های ناکارآمدی (استرس نرمال بر روی استخوان غیرطبیعی اعمال می‌شود) تقسیم کرد. شکستگی‌های خستگی ناشی از استفاده بیش از حد بوده و عموماً در بیماران جوان و فعال که در ورزش یا فعالیت‌های نیازمند تحمل وزن مکرر شرکت می‌کنند (مانند دوندگان مسافت‌های طولانی) دیده می‌شود. شکستگی‌های ناکارآمدی عموماً در جمعیت سالمند رخ می‌دهند و می‌توانند ناشی از مکانیزم‌های کم‌انرژی مانند افتادن از سطح زمین یا حتی راه رفتن در برخی موارد باشند.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

علل / مکانیسم آسیب‌های متداول: سینوویت گذرای مفصل ران که به آن سینوویت سمی نیز می‌گویند، با درد حاد مفصل ران ظاهر می‌شود که اغلب پس از یک عفونت اخیر دستگاه تنفسی فوقانی (URI) یا بیماری ویروسی رخ می‌دهد.

نقص استئوکندرال (Osteochondral defect) یک وضعیت نادر است که با استئونکروز (Osteonecrosis) استخوان زیر غضروفی مشخص می‌شود. این وضعیت شامل یک قطعه استخوانی شل و غضروف مفصلی است که به‌صورت جزئی یا کامل از استخوان زیرین جدا شده است. مفاصل زانو، آرنج و مچ پا بیشتر درگیر این وضعیت می‌شوند. علائم شامل درد موضعی پس از آسیب ورزشی یا استفاده بیش از حد است و بیشتر در پسران نسبت به دختران مشاهده می‌شود. اگر قطعه شل شده در مفصل گیر کند، ممکن است بیمار افزایش درد، حساسیت، قفل شدن یا کریپیتوس (Crepitus) مفصل را تجربه کند. درمان به مرحله رشد بیمار مبتلا بستگی دارد. نوجوانانی که صفحات رشد باز دارند، ممکن است به‌صورت محافظه‌کارانه و بدون جراحی درمان شوند. بزرگسالانی که از نظر اسکلتی به بلوغ رسیده‌اند ممکن است تحت ترمیم آرتروسکوپیک (Arthroscopic repair) قرار گیرند.

عفونت مفصل به طور معمول توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود، اگرچه قارچ‌ها، انگل‌ها و مایکوباکتری‌ها نیز به ندرت می‌توانند عامل این عفونت باشند.

کشیدگی عضله نزدیک‌کننده (Adductor strain)، یا کشیدگی کشاله ران (pulled groin)، یک آسیب رایج در میان ورزشکاران امروزی است. کشیدگی عضله زمانی رخ می‌دهد که عضله به‌طور اجباری و در حالی که به‌صورت متمرکز منقبض شده است، کشیده شود.

استئیتیس پوبیس (Osteitis pubis) به التهاب سمفیز پوبیس (pubic symphysis) و اتصالات مجاور آن گفته می‌شود که به دلیل ضربات مکرر ناشی از استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود. این بیماری در ورزشکاران شایع است و معمولاً در ورزش‌هایی که شامل دویدن، سرعت گرفتن و تغییرات سریع حرکت هستند، مانند هاکی، ورزش‌های راکتی، بسکتبال، فوتبال و فوتبال آمریکایی دیده می‌شود. علاوه بر فعالیت‌های ورزشی، استئیتیس پوبیس می‌تواند به عنوان یک عارضه ناشی از جراحی‌های لگنی (مانند جراحی‌های زنان و زایمان یا اورولوژی) نیز رخ دهد. زایمان و برخی اختلالات روماتولوژیک نیز می‌توانند عوامل مؤثری در بروز استئیتیس پوبیس باشند. این وضعیت می‌تواند هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار دهد.

سندرم لگن ضربانی (Snapping Hip Syndrome) که به نام کوکسا سالتانس (Coxa Saltans) نیز شناخته می‌شود، اصطلاحی است که شامل سه علت‌شناسی (اتیولوژی) مختلف است. این بیماری در جمعیت عمومی با شیوع ۵٪ تا ۱۰٪ رایج است و در افرادی که حرکات تکراری انجام می‌دهند (مانند رقصندگان) شیوع بیشتری دارد. بیشتر موارد سندرم لگن ضربانی بدون درد هستند.

ساکروایلیت (Sacroiliitis) به التهاب مفصل ساکروایلیاک (SI joint) اشاره دارد. التهاب مزمن این مفصل می‌تواند منجر به فیبروز (Fibrosis) و استخوانی شدن (Ossification) شود. این التهاب مزمن ممکن است ناشی از بیماری‌های روماتیسمی، بارداری، عفونت، تروما یا استفاده بیش از حد باشد.

علل / مکانیسم آسیب معمول: رادیکولوپاتی کمری (Lumbar Radiculopathy یا LR) ناشی از تحریک عصبی است که از ستون فقرات کمری منشاء می‌گیرد و شامل ریشه‌های عصبی L1-L5 و ریشه‌های عصبی بالای ساکرال S1-S3 می‌شود. شایع‌ترین علت LR اسپوندیلوآرتروپاتی دژنراتیو (degenerative spondyloarthropathy) است که شامل فتق دیسک (disk herniation)، هیپرتروفی فاست (facet hypertrophy) و اسپوندیلولیستزیس (spondylolisthesis) می‌باشد. فرآیندهای التهابی مانند بدخیمی‌ها و عفونت‌ها ممکن است منجر به علائم مشابه شوند.

پیچ‌خوردگی تخمدان (Ovarian torsion) یک وضعیت حاد است که می‌تواند به عنوان یک فوریت پزشکی زنان شناخته شود. این حالت زمانی رخ می‌دهد که تخمدان به دور رباط لوله‌پشتی (infundibulopelvic ligament) پیچیده و موجب قطع جریان خون به تخمدان می‌شود، که به نوعی یک تورنیکه ایجاد می‌کند. پیچ‌خوردگی تخمدان ۲.۷٪ از تمامی فوریت‌های پزشکی زنان را تشکیل می‌دهد. این عارضه در زنان ۲۰ تا ۳۰ ساله شایع‌تر است، اما می‌تواند در هر سنی، از اوایل کودکی (به ندرت) تا پس از یائسگی، رخ دهد. پیچ‌خوردگی تخمدان در سمت راست بیشتر رخ می‌دهد.

کیست تخمدان تجمعی از مایع بر روی سطح تخمدان یا درون استرومای تخمدان است. اصطلاح "کیست‌های تخمدان" شامل مجموعه‌ای گسترده از تشخیص‌ها است که از فرآیندهای فیزیولوژیک خوش‌خیم تا بدخیمی تخمدان (Ovarian Malignancy) را در بر می‌گیرد. کیست‌های تخمدان می‌توانند در زنان در هر سنی (از جنین تا بعد از یائسگی) رخ دهند، اگرچه احتمال بروز آن‌ها در زنان در سنین باروری بیشتر است.

بیماری التهابی لگن (Pelvic Inflammatory Disease یا PID) یک سندرم بالینی است که با التهاب دستگاه تناسلی فوقانی در زنان مشخص می‌شود. این بیماری در اثر عفونت توسط میکروارگانیسم‌هایی ایجاد می‌شود که از اندوسرویکس (endocervix) گسترش می‌یابند. بسیاری از موارد به دلیل عفونت با Neisseria gonorrhoeae یا Chlamydia trachomatis رخ می‌دهد؛ ۱۰ تا ۲۰ درصد از زنانی که مبتلا به سوزاک (gonorrhea) یا کلامیدیا (chlamydia) درمان‌نشده هستند، به PID مبتلا خواهند شد.

برای بیمارانی که مشکوک به عفونت ادراری (UTI) و سپسیس (urosepsis) هستند، باید فوراً پروتکل‌های مربوط به سپسیس فعال شود. برای اطلاعات بیشتر به مدیریت سپسیس باکتریایی (bacterial sepsis) مراجعه کنید.

پوشش داخلی رحم (endometrium) لایه‌ای است که درونی‌ترین بخش رحم را تشکیل می‌دهد. وظیفه آن پایداری و حمایت از بارداری در مراحل اولیه است. هنگامی که قطعاتی از پوشش آندومتر در خارج از حفره رحم یافت می‌شوند، به این وضعیت اندومتریوز (endometriosis) گفته می‌شود.

نفرولیتیازیس (Nephrolithiasis) یا سنگ کلیه، یک مشکل شایع است که تقریباً 1% از بستری‌های بیمارستانی در ایالات متحده را تشکیل می‌دهد و سالانه 2 میلیارد دلار برای سیستم بهداشت و درمان هزینه دارد. خطر عمر برای بروز سنگ در مردان به حدود 11% و در زنان به 7% می‌رسد. اگرچه مردان همچنان در مقایسه با زنان در معرض خطر بیشتری قرار دارند (1.5 تا 2 برابر بیشتر در مردان)، اپیدمیولوژی تشکیل سنگ در ایالات متحده در حال تغییر است و شیوع آن در زنان با نرخ سریعتری نسبت به مردان در حال افزایش است. با در نظر گرفتن جمعیت به‌عنوان یک کل، میزان بروز سالانه بیماری سنگ تقریباً دو برابر شده است، از 54.2 در هر 100000 نفر در سال 1965 به 114.3 در هر 100000 نفر در سال 2005. نرخ بازگشت سنگ‌ها متفاوت است، اما تخمین زده می‌شود که تقریباً 10% از بیماران در طول 2 سال، 20% در 5 سال، 31% در 10 سال و 39% در 15 سال سنگ‌های علامت‌دار دیگری داشته باشند. بیماران با سابقه خانوادگی نفرولیتیازیس و سنگ‌های اسید اوریک به نظر می‌رسد در معرض خطر بیشتری برای بروز وقایع علامت‌دار بعدی باشند.

پروستاتیت حاد نوعی التهاب حاد پروستات ناشی از عفونت با باکتری‌های اوروپاتوژنیک (Uropathogenic Bacteria) است.

اصطلاح اپیدیدیمو-ارکیت (Epididymo-Orchitis) به التهاب اپیدیدیم (Epididymis) و بیضه‌ها (Testicles) اشاره دارد. در حالی که ممکن است بیماران تنها به اپیدیدیمیت (Epididymitis) یا ارکیت (Orchitis) دچار شوند، معمولاً التهاب هر دو ساختار را درگیر می‌کند.

اصطلاح اپیدیدیمو-ارکیت (Epididymo-Orchitis) به التهاب اپیدیدیم (Epididymis) و بیضه‌ها (Testicles) اشاره دارد. در حالی که ممکن است بیماران تنها به اپیدیدیمیت (Epididymitis) یا ارکیت (Orchitis) دچار شوند، معمولاً التهاب هر دو ساختار را درگیر می‌کند.

پیچ‌خوردگی بیضه (Testicular torsion) یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که منجر به پیچ‌خوردگی طناب اسپرماتیک (spermatic cord) و کاهش جریان خون به بیضه‌ها می‌شود و می‌تواند در کمتر از ۶ ساعت باعث آسیب غیرقابل‌برگشت شود. پیچ‌خوردگی طناب اسپرماتیک ابتدا باعث انسداد لنفاوی می‌شود و سپس به افزایش فشار وریدی، احتقان وریدی و در نهایت کاهش جریان شریانی منجر می‌شود که به ایسکمی (ischemia) و نکروز (necrosis) بیضه منجر می‌گردد.

تومور بدخیم بیضه (testis) که ممکن است یک یا هر دو بیضه را درگیر کند، در اغلب موارد (95%) منشاء سلول‌های زایا (germ cell) دارد و ممکن است به عنوان سرطان اولیه یا متاستاتیک تشخیص داده شود. علائم شایع شامل تورم بدون درد، توده قابل لمس یا بزرگ شدن بیضه، درد بیضه (orchidalgia)، خستگی و ناباروری است. علائم دیگر ممکن است شامل درد پهلو و احساس سنگینی یا درد مبهم در ناحیه شکم باشد. بیمارانی که بیماری متاستاتیک دارند، بسته به محل متاستاز، ممکن است علائمی مانند علائم گوارشی (GI) شامل تهوع، استفراغ، خونریزی گوارشی، بی‌اشتهایی، ادم اندام‌ها، درد استخوان، درد پشت، ناهنجاری‌های سیستم عصبی مرکزی، سرفه، تنگی نفس یا توده گردنی داشته باشند. بیمارانی که کریپتورکیدیسم (cryptorchidism) دارند، در معرض خطر بیشتری برای سرطان بیضه هستند.

An inguinal hernia is a protrusion of an intraabdominal organ, often the small bowel, through an opening in the inguinal area of the abdominal wall. Inguinal hernias are very common, occurring in approximately 5% of the general population. Risk factors include a personal / family history of hernias, history of prior hernia or hernia repair, advanced age, male sex, smoking, prior abdominal wall injury, chronic constipation, and chronic cough. Inguinal hernias can be congenital or acquired. They are caused by a weakening or failed closure of fibromuscular groin tissue.

• بیمارانی که در محیط خارج از بیمارستان مشکوک به آپاندیسیت حاد هستند باید به‌سرعت به بخش اورژانس (ED) ارجاع داده شوند تا تحت ارزیابی قرار گیرند، زیرا تصویربرداری فوری، آزمایش‌های آزمایشگاهی و ارزیابی توسط جراح برای تشخیص زودهنگام و مداخله حیاتی است.

بیماران به ندرت نیاز به مراقبت احیا دارند مگر اینکه بیماری پیشرفته‌ای مشکوک شود، مانند سوراخ شدگی واضح با پریتونیت (peritonitis) یا سپسیس (sepsis). در این موارد، دسترسی فوری وریدی (IV)، مایعات احیاکننده، آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف با تأکید بر پوشش روده‌ای، و مشاوره جراحی فوری باید مد نظر قرار گیرد.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.