شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران به طور کلی آسیب‌های نادری هستند. این شکستگی‌ها معمولاً بر اساس احتمال پیشرفت به شکستگی جابجا شده یا جوش نخوردن به دو دسته پرخطر و کم‌خطر تقسیم می‌شوند. شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران همواره پرخطر محسوب می‌شوند. بیشتر مطالعات بر روی ورزشکاران و سربازان تمرکز دارند، اما این شکستگی‌ها می‌توانند در جمعیت سالمند نیز رخ دهند. شکستگی‌های فشاری را می‌توان به دو دسته شکستگی‌های خستگی (استخوان نرمال که در معرض استرس مکرر قرار گرفته) یا شکستگی‌های ناکارآمدی (استرس نرمال بر روی استخوان غیرطبیعی اعمال می‌شود) تقسیم کرد. شکستگی‌های خستگی ناشی از استفاده بیش از حد بوده و عموماً در بیماران جوان و فعال که در ورزش یا فعالیت‌های نیازمند تحمل وزن مکرر شرکت می‌کنند (مانند دوندگان مسافت‌های طولانی) دیده می‌شود. شکستگی‌های ناکارآمدی عموماً در جمعیت سالمند رخ می‌دهند و می‌توانند ناشی از مکانیزم‌های کم‌انرژی مانند افتادن از سطح زمین یا حتی راه رفتن در برخی موارد باشند.
علل / مکانیزم معمول آسیب: افزایش سطح فعالیت نرمال که منجر به استرس مکرر به گردن استخوان ران در بیماران جوان و فعال می‌شود. افتادن از سطح زمین علت تروما با انرژی کم در بیماران سالمند است.
تاریخچه کلاسیک و تظاهر بالینی: این وضعیت به صورت شروع تدریجی درد در ناحیه کشاله ران و لگن بروز می‌کند. بیماران ممکن است در هنگام پرسش از محل درد، دست خود را دور لگن آسیب‌دیده بگیرند (علامت C). درد معمولاً در مراحل اولیه مرتبط با فعالیت است و با استراحت بهبود می‌یابد. با پیشرفت وضعیت، بیماران ممکن است در هر فعالیتی که نیاز به تحمل وزن دارد درد را تجربه کنند. این وضعیت در دوندگان و ورزشکاران حرفه‌ای که سطوح بالای فعالیت طولانی‌مدت یا افزایش فراوانی، مدت یا شدت فعالیت‌ها را تأیید می‌کنند شایع است. همچنین در بیماران سالمند با درد مداوم لگن در نظر گرفته شود.
شیوع: این وضعیت نادر است و شیوع آن به خوبی مشخص نشده، اما به نظر می‌رسد که زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
عوامل خطر: سه‌گانه ورزشکار زن (آمنوره هیپوتالامیک، بی‌اشتهایی / کمبود انرژی در دسترس، و پوکی استخوان)، افزایش ناگهانی سطح فعالیت، تغییر در سطح تمرین، تغییر در کفش، زمان ناکافی برای بازیابی بین جلسات تمرین، پوکی استخوان، کمبود ویتامین D، اختلالات متابولیک استخوان (استئومالاسی و بیماری پاژه استخوان)، سطوح بالای کورتیزول سرم / استفاده مزمن از استروئید.
پاتوفیزیولوژی:
• شکستگی‌های خستگی – ترک‌های میکروسکوپی که با بارگذاری مکرر رخ می‌دهند. با ادامه بارگذاری مکرر، ترک‌های مویی کوچک ممکن است گسترش یافته و در نهایت منجر به شکستگی کورتیکال شوند. شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران معمولاً به دو دسته فشاری و کششی تقسیم می‌شوند. شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران در قسمت داخلی تحتانی به عنوان فشاری در نظر گرفته می‌شوند (تحمل وزن باعث فشرده شدن محل شکستگی می‌شود) و معمولاً بدون مداخله جراحی بهبود می‌یابند. شکستگی‌های فشاری گردن استخوان ران در قسمت بالایی جانبی به عنوان کششی در نظر گرفته می‌شوند (تحمل وزن باعث کشیدگی محل شکستگی می‌شود) و معمولاً به مداخله جراحی نیاز دارند. • شکستگی‌های ناکارآمدی – مکانیزمی مشابه شکستگی‌های خستگی دارند، با این تفاوت که استخوان غیرطبیعی است (یعنی پوک استخوان) و نیروهای نرمال می‌توانند ترک‌های میکروسکوپی ایجاد کرده و در نهایت منجر به شکستگی شوند.
موضوع مرتبط: شکستگی گردن استخوان ران