بیماری های مشابه

در ایالات متحده، انجمن آمریکایی مراکز کنترل سموم با شماره 800-222-1222 به صورت ۲۴ ساعته در دسترس است تا تماس‌گیرندگان را مستقیماً به مرکز سموم منطقه خود متصل کند. این خدمات به صورت آنلاین نیز در دسترس است.

در ایالات متحده، انجمن مراکز کنترل سموم آمریکا با شماره 800-222-1222 به صورت 24 ساعته در دسترس است تا تماس‌گیرندگان را به‌طور مستقیم به مرکز سموم منطقه‌ای خود متصل کند. این خدمات به صورت آنلاین نیز در دسترس هستند.

هایپرترمی بدخیم (Malignant hyperthermia - MH) یک واکنش هایپرمتابولیک به برخی از داروهای بیهوشی استنشاقی است که با افزایش ناگهانی و شدید دما (هایپرترمی) و سفتی عضلانی همراه است. انقباض مداوم عضلات اسکلتی حرارت بیشتری نسبت به توانایی بدن برای دفع آن تولید می‌کند. علائم دیگر شامل هیپرکالمی (hyperkalemia)، تاکی‌کاردی (tachycardia)، تاکی‌پنه (tachypnea)، اسیدوز (acidosis)، افزایش دی‌اکسید کربن، افزایش مصرف اکسیژن، و رابدومیولیز (rhabdomyolysis) هستند. بحران MH یک وضعیت اضطراری پزشکی محسوب می‌شود. شیوع آن در جمعیت عمومی تقریباً ۱ در ۱۰۰,۰۰۰ بیهوشی‌های انجام‌شده تخمین زده می‌شود.

تتانوس (Tetanus) یک بیماری سیستم عصبی است که توسط توکسینی به نام تتانواسپاسمین (Tetanospasmin) تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم تتانی (Clostridium tetani) ایجاد می‌شود.

انسفالیت به معنای التهاب مستقیم بافت مغزی است. بیماران مبتلا به انسفالیت ممکن است با ناهنجاری‌هایی در عملکرد مغز، تغییرات در وضعیت ذهنی، تغییرات شخصیتی، تغییرات رفتاری، نقص‌های حسی، نقص‌های حرکتی و اختلالات گفتاری روبرو شوند. دیگر علائم شامل همی‌پارزی (hemiparesis)، فلج شل (flaccid paralysis)، تشنج (seizures) و پارستزی (paresthesias) است.

گرمازدگی یک علت تهدیدکننده حیات برای افزایش بیش از حد دمای بدن (هیپرترمی) و تغییر وضعیت روانی است. علائم اصلی شامل دمای بالای ۴۰ درجه سانتی‌گراد (۱۰۴ درجه فارنهایت)، اختلالات عصبی و عدم تعریق (آنهیدروز) می‌باشد. بیماران مبتلا به گرمازدگی مجموعه‌ای از ناهنجاری‌های عصبی از جمله آتاکسی (عدم تعادل حرکتی)، تشنج و توهم را تجربه می‌کنند. این وضعیت ناشی از ناتوانی بدن در دفع کامل حرارت است و اغلب در شرایط دمای بالای محیط و فعالیت بدنی رخ می‌دهد. عوامل دیگر مانند برخی داروها، شرایط پزشکی خاص و کم‌آبی بدن ممکن است فرد را بیشتر مستعد گرمازدگی کنند.

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

تمامی سوختگی‌ها (به جز سوختگی‌های سطحی و جزئی) نیاز به درمان پزشکی با مراقبت از زخم و کنترل درد دارند (از مصرف آسپیرین در کودکان خودداری کنید). در صورت هرگونه سوختگی ناشی از سوء استفاده احتمالی از کودک، بیمار را در بیمارستان بستری کنید مگر اینکه کودک بتواند به مکانی امن بازگردد.

استاتوس اپیلپتیکوس (Status Epilepticus) به تشنجی مداوم که بیش از ۵ دقیقه طول بکشد یا مجموعه‌ای از تشنج‌ها که بین آن‌ها بازگشت هوشیاری رخ ندهد، اطلاق می‌شود. پس از این مدت، تشنج‌ها به احتمال زیاد بدون درمان به‌طور خودبه‌خود متوقف نمی‌شوند.

هیدروسفالی (Hydrocephalus) زمانی رخ می‌دهد که سیستم بطنی مغز به طور فعال گشاد می‌شود. این وضعیت می‌تواند ناشی از تولید غیرعادی مایع مغزی-نخاعی (CSF)، انسداد جریان CSF یا جذب ناکارآمد CSF باشد. هیدروسفالی می‌تواند مادرزادی (برای مثال، تنگی مجرای آبی) یا اکتسابی (برای مثال، مننژیت) باشد. این بیماری به دو شکل ارتباطی (Communicating) و غیرارتباطی (Noncommunicating) وجود دارد.

نخاع حاوی ساختارهای سیستم عصبی است که وظایف حرکتی، حسی و خودمختار بدن را انجام می‌دهند. بنابراین، آسیب نخاعی به این ساختارها آسیب می‌رساند و منجر به اختلالات حرکتی، حسی یا خودمختار موقتی یا دائمی می‌شود. بیماران مبتلا به آسیب‌های نخاعی اغلب دچار نقص‌های عصبی و ناتوانی‌های دائمی می‌شوند. علل آسیب نخاعی شامل تروما مستقیم ناشی از تصادفات وسایل نقلیه موتوری، سقوط، آسیب‌های ورزشی یا جراحات ناشی از شلیک گلوله؛ فشردگی ثانویه به قطعات استخوانی یا پوکی استخوان (osteoporosis)، آبسه (abscess)، هماتوم (hematoma) یا مواد دیسک؛ و ایسکمی (ischemia) ثانویه به اختلال در شریان‌های نخاعی است. مردان بیشتر از زنان مستعد آسیب نخاعی هستند. میانگین سنی برای آسیب‌های نخاعی ۴۲ سال است. هر ساله حدود ۱۷٬۰۰۰ مورد جدید آسیب نخاعی در ایالات متحده گزارش می‌شود.

فن‌سیکلیدین (Phencyclidine)، یا ۱-(۱-فنیل‌سیکلوهگزیل) پیپریدین هیدروکلراید (PCP)، یک داروی غیرقانونی است که در گذشته به‌عنوان بی‌حس‌کننده غیرنارکوتیک در ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گرفت تا اینکه در اواخر دهه ۱۹۷۰ به‌طور قانونی ممنوع شد. این ماده به‌عنوان یک داروی تفریحی محبوب شد و به صورت پودر، مایع، قرص و کریستال و در ترکیب با سیگار و ماری‌جوانا در دسترس قرار گرفت. PCP یک داروی توهم‌زا (hallucinogenic) است که باعث ایجاد تحریفات بصری و شنیداری در مصرف‌کنندگان می‌شود. اثرات دیگر در دوزهای پایین شامل بی‌حسی، آرامش، حس خوشایندی، مشکل در تمرکز، گفتار نامفهوم، از دست دادن هماهنگی حرکتی، اشتباه درک توانایی‌ها و رفتار نامنظم است. دوزهای بالا ممکن است منجر به توهم، هذیان، فشار خون بالا، افزایش ضربان قلب، مشکلات تنفسی، افزایش دمای بدن، اضطراب و وحشت شود. اثرات جانبی برخی از PCP‌های سنتز شده در خانه شامل اسهال، گرفتگی شکمی و هماتمز (خونریزی گوارشی) است.

مسمومیت حاد با مت‌آمفتامین (methamphetamine) به عنوان یک سندرم سمپاتومیمتیک (sympathomimetic toxidrome) ظاهر می‌شود. به دلیل توانایی این ماده در آزادسازی آمین‌های بیوژنیک و ایجاد تحریک روانی-حرکتی، بیماران ممکن است با هایپرترمی (hyperthermia)، تاکی‌کاردی (tachycardia) و فشار خون بالا (hypertension) مواجه شوند. تأثیرات بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) شامل تحریک، توهم و تشنج است. روان‌پریشی (psychosis) با مسمومیت مت‌آمفتامین بیشتر از سایر محرک‌ها مانند کوکائین رخ می‌دهد. مسمومیت قلبی‌عروقی می‌تواند با دیس‌ریتمی‌ها (dysrhythmias)، انفارکتوس حاد میوکارد (acute myocardial infarction)، جداشدگی آئورت (aortic dissection) و سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) ظاهر شود. رابدومیولیز (rhabdomyolysis) و نارسایی حاد کلیه نیز از عوارض احتمالی مسمومیت هستند.

پرفیریای متناوب حاد (Acute intermittent porphyria - AIP) شایع‌ترین نوع از پرفیریای حاد است و بیشتر در زنان دیده می‌شود. این بیماری یک اختلال ژنتیکی اتوزومال غالب است که با کمبود سطح آنزیم پورفوبیلینوژن دآمیناز (porphobilinogen deaminase) مشخص می‌شود. AIP ناشی از یک جهش در ژن HMBS است که می‌تواند منجر به تجمع پورفیرین شود.

بیمارانی که با علائم ترک الکل به بخش اورژانس (ED) مراجعه می‌کنند ممکن است علائم و شدت‌های متفاوتی را نشان دهند. بسیاری از این علائم ممکن است تشخیص آن‌ها از سایر شرایط اضطراری (مانند صرع، مسمومیت با الکل، تغییر وضعیت ذهنی با علت نامشخص، و تروما) دشوار باشد، بنابراین بسیار مهم است که ارائه‌دهندگان اورژانس تاریخچه و معاینه فیزیکی کاملی برای بیمارانی که با سندرم ترک الکل مراجعه می‌کنند، انجام دهند.

فئوکروموسیتوما (Pheochromocytoma) یک نئوپلاسم نادر مترشحه کاته‌کولامین با منشاء آدرنال است؛ وقتی که این تومور خارج از غده آدرنال باشد، به آن پاراگانگلیوما (Paraganglioma) گفته می‌شود. فئوکروموسیتوما به عنوان "بزرگترین تقلیدگر" شناخته می‌شود، زیرا علائم بالینی آن شباهت زیادی به بسیاری از شرایط دیگر دارد. تا ۱۵٪ از بیماران ممکن است بدون علائم باشند. شایع‌ترین علائم شامل فشار خون بالا (Hypertension) (از جمله فشار خون ناپایدار)، تپش قلب، تعریق زیاد، سردرد شدید، لرزش، رنگ‌پریدگی و تنگی نفس است. علائم غیرمعمول شامل اضطراب، درد شکم، تهوع، استفراغ، یبوست، بی‌خوابی و کاهش وزن است. شیوع فئوکروموسیتوما در بیماران مبتلا به فشار خون کمتر از ۰.۲٪ است. به ندرت، پاراگانگلیوما ممکن است در قلب رخ دهد. عوارض قلبی عروقی ناشی از افزایش کاته‌کولامین نادر است اما می‌تواند به کاردیومیوپاتی استرسی منجر شود. علائم بالینی با دوره کوتاه مدت علائم (مانند ۱۵-۲۰ دقیقه) که ممکن است چندین بار در روز تکرار شود، مشخص می‌شود. فعالیت بدنی (ورزش متوسط تا شدید) یا حرکات روده ممکن است علائم را تحریک کند. گاهی اوقات فئوکروموسیتوما به طور تصادفی در طی بررسی‌ها کشف می‌شود.

سپسیس باکتریایی در کودکان یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در کودکان است و از سرطان‌های دوران کودکی پیشی گرفته است. ویژگی‌های بارز سپسیس شامل دمای غیرطبیعی بدن، شمارش غیرطبیعی لکوسیت‌ها، تاکی‌پنه (تنفس سریع) و تاکی‌کاردی (ضربان قلب سریع) است. ضایعات پوستی که می‌توانند سرنخی برای علت سپسیس فراهم کنند، ممکن است ناشی از تهاجم مستقیم عروقی و انسداد، واسکولیت ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی یا اثرات سموم باشند.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.