گرمازدگی یک علت تهدیدکننده حیات برای افزایش بیش از حد دمای بدن (هیپرترمی) و تغییر وضعیت روانی است. علائم اصلی شامل دمای بالای ۴۰ درجه سانتی‌گراد (۱۰۴ درجه فارنهایت)، اختلالات عصبی و عدم تعریق (آنهیدروز) می‌باشد. بیماران مبتلا به گرمازدگی مجموعه‌ای از ناهنجاری‌های عصبی از جمله آتاکسی (عدم تعادل حرکتی)، تشنج و توهم را تجربه می‌کنند. این وضعیت ناشی از ناتوانی بدن در دفع کامل حرارت است و اغلب در شرایط دمای بالای محیط و فعالیت بدنی رخ می‌دهد. عوامل دیگر مانند برخی داروها، شرایط پزشکی خاص و کم‌آبی بدن ممکن است فرد را بیشتر مستعد گرمازدگی کنند.
تشخیص و تمایز
مننژیت، سندرم بدخیم نورولپتیک، مسمومیت‌های سمی و شرایط دیگر ممکن است علائمی مشابه گرمازدگی نشان دهند، بنابراین تشخیص باید با دقت و بر اساس تاریخچه بالینی انجام شود.
درمان
درمان عمدتاً شامل خنک‌سازی فیزیکی (تبخیری، آب یخ و غیره)، احیای مایعات (فلوید ریساسیتیشن) و نظارت بر عوارض است.