هایپرترمی بدخیم (Malignant hyperthermia - MH) یک واکنش هایپرمتابولیک به برخی از داروهای بیهوشی استنشاقی است که با افزایش ناگهانی و شدید دما (هایپرترمی) و سفتی عضلانی همراه است. انقباض مداوم عضلات اسکلتی حرارت بیشتری نسبت به توانایی بدن برای دفع آن تولید می‌کند. علائم دیگر شامل هیپرکالمی (hyperkalemia)، تاکی‌کاردی (tachycardia)، تاکی‌پنه (tachypnea)، اسیدوز (acidosis)، افزایش دی‌اکسید کربن، افزایش مصرف اکسیژن، و رابدومیولیز (rhabdomyolysis) هستند. بحران MH یک وضعیت اضطراری پزشکی محسوب می‌شود. شیوع آن در جمعیت عمومی تقریباً ۱ در ۱۰۰,۰۰۰ بیهوشی‌های انجام‌شده تخمین زده می‌شود.

پایش دمای مرکزی بدن در هنگام استفاده از داروهای بیهوشی استنشاقی در جراحی می‌تواند به شناسایی زودهنگام MH کمک کند.

درمان بحران MH شامل قطع فوری داروی بیهوشی محرک، تجویز داروی دانترولن (dantrolene)، درمان هیپرکالمی (با تهویه مکانیکی)، و کاهش دمای بدن است. عدم درمان فوری بحران MH منجر به آسیب شدید به اندام‌ها و مرگ می‌شود.

تمایل به بحران MH با الگوی وراثتی اتوزومال غالب مرتبط است که ناشی از جهش‌های ژنتیکی در ژن‌های RYR1 و CACNA1S می‌باشد. ناهنجاری‌های گیرنده‌های عضلات اسکلتی ژنتیکی باعث تجمع بیش از حد کلسیم در پاسخ به عوامل بیهوشی می‌شوند. بیماری هسته مرکزی (central core disease)، سندرم کینگ-دن‌برو (King-Denborough syndrome)، و میوپاتی هسته مرکزی (central nuclear myopathy) نیز شرایطی هستند که بیماران را به بحران MH مستعد می‌سازند.