بیماری های مشابه

واکنش گرگرفتگی ناشی از دارو با اریتم (erythema) و احساس گرما در ناحیه سر، گردن و بازوها که به استفاده از یک دارو یا ماده دیگر مرتبط است، مشخص می‌شود. گرگرفتگی پاسخی غیرارادی از سیستم عصبی مرکزی است که جریان خون پوستی را افزایش می‌دهد. شروع این واکنش معمولاً چند ساعت تا چند روز پس از شروع مصرف دارو رخ می‌دهد. داروهای رایجی که می‌توانند واکنش گرگرفتگی را تحریک کنند شامل نیکوتینیک اسید (niacin)، گشادکننده‌های عروق (vasodilators)، مسدودکننده‌های کانال کلسیم (calcium channel blockers)، نیتروگلیسیرین (nitroglycerin)، داروهای ضدالتهابی (anti-inflammatories)، کولینرژیک‌ها (cholinergics)، مسدودکننده‌های بتا (beta blockers) و مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE inhibitors) هستند. سایر مواد مانند اپیوئیدها (opiates)، آمیل نیتریت (amyl nitrite)، بوتیل نیتریت (butyl nitrite)، کوکائین (cocaine)، هروئین (heroin)، الکل (alcohol) و آمفتامین‌ها (amphetamines) نیز می‌توانند باعث واکنش‌های شدید همراه با گرگرفتگی شوند.

یائسگی دوره‌ای در چرخه تولیدمثل بیمار است که طی آن تغییرات متعددی مرتبط با تغییرات هورمونی رخ می‌دهد و منجر به توقف تخمک‌گذاری و قاعدگی می‌شود. میانگین سنی وقوع یائسگی ۵۱.۲ سال است. از نظر بالینی، یائسگی به‌عنوان یک سال بدون قاعدگی تعریف می‌شود.

روزاسه که گاهی آکنه بزرگسالان نیز نامیده می شود، التهاب مزمن صورت با علت ناشناخته و بدون درمان دائمی است. چهار نوع مختلف روزاسه شرح داده شده است:

سرطان تیروئید در مقایسه با اکثر سرطان‌ها نسبتاً نادر است، اما شایع‌ترین نئوپلاسم (neoplasm) سیستم غدد درون‌ریز است. بروز سرطان تیروئید با افزایش سن افزایش می‌یابد. اگرچه سرطان تیروئید در زنان دو برابر مردان شایع‌تر است، اما معمولاً مردان پیش‌آگهی بدتری دارند. عوامل خطر برای ابتلا به سرطان تیروئید شامل سابقه پرتودرمانی سر یا گردن در دوران کودکی، ندول‌های بزرگ‌تر از ۴ سانتی‌متر، علائم بالینی نگران‌کننده از نظر شواهد تثبیت موضعی تومور و انتشار به غدد لنفاوی، و وجود متاستازهای دور (distant metastases) است.

فئوکروموسیتوما (Pheochromocytoma) یک نئوپلاسم نادر مترشحه کاته‌کولامین با منشاء آدرنال است؛ وقتی که این تومور خارج از غده آدرنال باشد، به آن پاراگانگلیوما (Paraganglioma) گفته می‌شود. فئوکروموسیتوما به عنوان "بزرگترین تقلیدگر" شناخته می‌شود، زیرا علائم بالینی آن شباهت زیادی به بسیاری از شرایط دیگر دارد. تا ۱۵٪ از بیماران ممکن است بدون علائم باشند. شایع‌ترین علائم شامل فشار خون بالا (Hypertension) (از جمله فشار خون ناپایدار)، تپش قلب، تعریق زیاد، سردرد شدید، لرزش، رنگ‌پریدگی و تنگی نفس است. علائم غیرمعمول شامل اضطراب، درد شکم، تهوع، استفراغ، یبوست، بی‌خوابی و کاهش وزن است. شیوع فئوکروموسیتوما در بیماران مبتلا به فشار خون کمتر از ۰.۲٪ است. به ندرت، پاراگانگلیوما ممکن است در قلب رخ دهد. عوارض قلبی عروقی ناشی از افزایش کاته‌کولامین نادر است اما می‌تواند به کاردیومیوپاتی استرسی منجر شود. علائم بالینی با دوره کوتاه مدت علائم (مانند ۱۵-۲۰ دقیقه) که ممکن است چندین بار در روز تکرار شود، مشخص می‌شود. فعالیت بدنی (ورزش متوسط تا شدید) یا حرکات روده ممکن است علائم را تحریک کند. گاهی اوقات فئوکروموسیتوما به طور تصادفی در طی بررسی‌ها کشف می‌شود.

سرطان سلول کلیوی (Renal Cell Carcinoma یا RCC) بخش عمده‌ای از نئوپلاسم‌های بدخیم ناشی از کلیه را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان اغلب تا مراحل پیشرفته بیماری بدون علامت است و در زمان تشخیص، از هر چهار بیمار، یک نفر دارای بیماری پیشرفته موضعی یا متاستاز دوردست است. بیشترین بروز این بیماری در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی و نسبت مرد به زن ۲ به ۱ است. عوامل خطر برای توسعه RCC شامل مصرف سیگار، بیماری کیستیک اکتسابی کلیه، فشار خون بالا، چاقی، مواجهه شغلی (آزبست، کادمیوم، سرب، پتروشیمی) و سندرم فون هیپل-لینداو می‌باشد.

تومورهای ترشح‌کننده پپتید وازواکتیو روده‌ای، یا ویپوم (VIPoma)، تومورهای نورواندوکرینی هستند که مقادیر زیادی پپتید وازواکتیو روده‌ای (VIP) ترشح می‌کنند و منجر به سندروم خاصی از اسهال ترشحی با حجم بالا و اختلالات الکترولیتی متعاقب آن می‌شوند.

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک حاد یا پاسخ هایپرسنسیویتی است که ممکن است در عرض چند دقیقه به مرگ منجر شود و یک اورژانس پزشکی است.

ماستوسیتوز (Mastocytosis) اصطلاحی است که به طور کلی به تکثیر بیش از حد سلول‌های ماست (mast cells) در بافت اشاره دارد. بر اساس طبقه‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، ماستوسیتوز به اشکال جلدی و سیستمیک تقسیم می‌شود. ماستوسیتوز به طور معمول به عنوان یک بیماری پوستی در دوران کودکی ظاهر می‌شود که به زیرگروه‌های کهیر رنگدانه‌ای (Urticaria Pigmentosa یا UP، که به عنوان ماستوسیتوز جلدی ماکولوپاپولار نیز شناخته می‌شود)، ماستوسیتوم موضعی پوست و ماستوسیتوز جلدی منتشر تقسیم می‌شود. ماستوسیتوز جلدی در کودکی دارای پیش‌آگهی بسیار خوبی است و بسیاری از موارد آن در دوران بلوغ بهبود می‌یابند. موارد شدید ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد (رجوع شود به ماستوسیتوز در بزرگسالان).

در ایالات متحده، انجمن آمریکایی مراکز کنترل سموم با شماره 800-222-1222 به صورت ۲۴ ساعته در دسترس است تا تماس‌گیرندگان را مستقیماً به مرکز سموم منطقه خود متصل کند. این خدمات به صورت آنلاین نیز در دسترس است.

بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو (neurodegenerative) است که به دلیل از دست رفتن سلول‌های دوپامینرژیک (dopaminergic) ایجاد می‌شود. میانگین سن شروع این بیماری ۶۰ سال است، اگرچه به‌ندرت ممکن است افراد زیر ۵۰ سال (پارکینسون زودرس یا جوانان) را نیز تحت تأثیر قرار دهد. علائم اصلی شامل لرزش در حالت استراحت، سفتی عضلانی، کندی حرکات (bradykinesia)، و بی‌ثباتی وضعیت بدنی و راه رفتن است. علائم اغلب به صورت یک‌طرفه آغاز می‌شوند اما معمولاً به درگیری دوطرفه پیشرفت می‌کنند. گرفتگی عضلات پا یکی از علائم اولیه شایع است. سایر علائم و نشانه‌های رایج شامل بی‌حسی بویایی (anosmia)، یبوست، اختلال رفتار خواب حرکات سریع چشم (RBD)، ریزنویسی (micrographia)، کاهش مهارت انگشتان، کاهش حرکت بازو، چهره ماسک‌مانند (masked facies)، کاهش صدا (hypophonia)، ترشح بزاق، دیسفاژی (dysphagia)، اختلال شناختی، افسردگی، اضطراب، کاهش وزن، و اختلال عملکرد خودکار (autonomic dysfunction) هستند. علائم غیرحرکتی ممکن است شامل روان‌پریشی (مانند توهمات بصری و هذیان‌ها) نیز باشند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

نورالژی تری‌ژمینال (Trigeminal neuralgia) یا تیک دولورو (Tic douloureux) یک اختلال عصبی مزمن در عصب جمجمه‌ای پنجم (عصب تری‌ژمینال) است که باعث درد مشخصی در صورت می‌شود. درد مرتبط با نورالژی تری‌ژمینال معمولاً تیز، کوتاه‌مدت (از چند ثانیه تا ۲ دقیقه)، یک‌طرفه و در توزیع یک یا چند شاخه از عصب تری‌ژمینال است. با این حال، یک چهارم تا نیمی از بیماران دارای درد مداوم همراه در ناحیه عصب تری‌ژمینال هستند که به آن نورالژی تری‌ژمینال با درد مداوم همراه (که قبلاً نورالژی تری‌ژمینال نوع ۲ نامیده می‌شد) گفته می‌شود. سمت راست صورت بیشتر از سمت چپ تحت تأثیر قرار می‌گیرد. نواقص حسی و حرکتی وجود ندارند. اغلب نقطه‌ای در صورت وجود دارد که درد را تحریک می‌کند، بنابراین فعالیت‌هایی مانند اصلاح صورت، مسواک زدن یا شستن صورت می‌تواند منجر به شروع حمله درد شود. درد پاروکسیسمال تحریک‌شده تقریباً در همه بیماران گزارش می‌شود. حملات در دوره‌های زمانی رخ می‌دهند و اغلب به دنبال آن‌ها بهبودی خودبه‌خودی رخ می‌دهد. با این حال، درد معمولاً طی ماه‌ها تا سال‌ها بازمی‌گردد. بیماران با بیماری شدید ممکن است کیفیت زندگی پایینی داشته باشند و در معرض خطر بالای افکار خودکشی باشند.

سردردهای میگرنی (Migraine headaches) به صورت عودکننده، با شدت متوسط تا شدید ظاهر می‌شوند و معمولاً به صورت یک‌طرفه هستند. این دردها معمولاً ضربان‌دار یا نبض‌دار (pulsating) هستند و بین ۴ تا ۷۲ ساعت به طول می‌انجامند. حالت تهوع و/یا استفراغ، حساسیت به نور (photophobia) و/یا حساسیت به صدا (phonophobia) ممکن است با این سردردها همراه باشند. علائم معمولاً با فعالیت بدتر می‌شوند. سردردها ممکن است با یا بدون تجربه اورا (aura) که نوعی اختلال گذرا در بینایی، زبان، حسی یا حرکتی است، آغاز شوند. طبقه‌بندی بین‌المللی اختلالات سردرد، ویرایش سوم (ICHD-3)، سه دسته اصلی را شناسایی می‌کند: میگرن بدون اورا، میگرن با اورا و میگرن مزمن.

سندرم هورنر (Horner syndrome) نقصی در مسیر عصبی اکولو‌سمپاتیک (oculosympathetic pathway) است که به‌طور کلاسیک منجر به میوزیس (miosis)، پتوزیس (ptosis) و آنهیدروزیس (anhydrosis) می‌شود. این سندرم زمانی رخ می‌دهد که وقفه‌ای در این مسیر عصبی ایجاد شود. سه نورون از مغز به پایین ستون فقرات تا ناحیه فوقانی قفسه سینه و بازگشت به چشم و صورت با یکدیگر همکاری می‌کنند.

مسمومیت ناشی از ماهی اسکومبروئید (Scombroid Fish Poisoning) یک بیماری حاد است که با مصرف ماهی فاسد حاوی مقادیر بالای هیستامین (Histamine) ایجاد می‌شود. مقادیر بالای هیستامین از طریق تبدیل آنزیمی هیستیدین (Histidine) توسط باکتری‌ها به اسکومبوتوکسین (Scrombotoxin) هنگامی که ماهی در دمای کافی سرد نگهداری نمی‌شود، تولید می‌شود. جزء اصلی اسکومبوتوکسین، هیستامین است که مسئول علائم و نشانه‌های پس از آن است. پختن ماهی اسکومبروئید در حال تجزیه، اثر مضر آن را از بین نمی‌برد و مقادیر هیستامین همچنان بالا باقی می‌ماند. مسمومیت با هیستامین عمدتاً بر دستگاه‌های گوارشی، قلبی‌عروقی و عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارد.

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی مفرط و پایدار در مورد مسائل مختلف زندگی روزمره مشخص می‌شود که بر عملکرد روزانه تأثیر منفی می‌گذارد. این اختلال معمولاً با اضطرابی که کنترل آن دشوار است و باعث ناراحتی یا اختلال قابل‌توجهی می‌شود، همراه است. بیماران اغلب با شکایت از نگرانی مداوم، تحریک‌پذیری (irritability)، تنش عضلانی (muscle tension)، بی‌خوابی (sleeplessness) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.

سندرم دامپینگ (Dumping syndrome) با عبور سریع محتویات غذایی مصرف‌شده به روده کوچک مشخص می‌شود که اغلب در بیمارانی که تحت جراحی مری، چاقی یا معده قرار گرفته‌اند، رخ می‌دهد. بیماری‌های ویروسی و دیابت ملیتوس نیز می‌توانند باعث بروز سندرم دامپینگ شوند. اکثر بیماران، علائم اولیه را در عرض یک ساعت پس از غذا خوردن تجربه می‌کنند که شامل احساس سیری زودرس، درد یا نفخ شکمی، اسهال و تهوع است. برخی از بیماران همچنین ممکن است گرگرفتگی، پیش‌سنکوپ (presyncope) یا تپش قلب را تجربه کنند. سندرم دامپینگ دیررس که به عنوان هیپوگلیسمی هایپرانسولینمیک پس از صرف غذا (postprandial hyperinsulinemic hypoglycemia) نیز شناخته می‌شود، یک عارضه نادر جراحی چاقی است. این حالت معمولاً ماه‌ها تا سال‌ها پس از جراحی توسعه می‌یابد. علائم ۱ تا ۳ ساعت پس از مصرف کربوهیدرات‌ها رخ می‌دهد و با پیش‌سنکوپ و تعریق شدید مشخص می‌شود که به هیپوگلیسمی نسبت داده می‌شود.