بیماری های مشابه

این متن به بررسی آکنه در کودکان و نوجوانان می‌پردازد. آکنه در نوزادان (neonatal acne) و آکنه در کودکان خردسال (infantile acne) به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. درماتیت پریوریال یک بیماری آکنه مانند است که معمولا در اطراف دهان، بینی و یا اطراف چشم ها (همچنین به عنوان درماتیت دور چشمی شناخته می شود) رخ می دهد. برخی از علل احتمالی استفاده از کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی، برخی از محصولات آرایشی، داروهای ضد بارداری خوراکی و فلوراید و مواد ضد تارتار در محصولات دندان‌پزشکی است. درماتیت اطراف دهان نیز در افرادی که مستعد اگزما هستند رخ می دهد. راه های درمان درماتیت اطراف دهان، راه های مراقبت از درماتیت اطراف دهان

بیماری «لوپوس میلیاریس دیسمیناتوس فاسی» (Lupus miliaris disseminatus faciei یا LMDF)، که با نام‌های «آکنه آگمیناتا» (acne agminata) و «آکنی‌تیس» (acnitis) نیز شناخته می‌شود، یک عارضه پوستی نادر و پاپولر در ناحیه صورت است. به دلیل ویژگی‌های بافت‌شناسی گرانولوماتوز این بیماری، در گذشته LMDF به‌عنوان گونه‌ای از سل پوستی (cutaneous tuberculosis)، روزاسه گرانولوماتوز (granulomatous rosacea) یا سارکوئیدوز (sarcoidosis) در نظر گرفته می‌شد. با این حال، امروزه بسیاری آن را به‌عنوان یک موجودیت مستقل می‌پندارند. برخی نویسندگان پیشنهاد داده‌اند که اصطلاح «گرانولوماهای ایدیوپاتیک صورت با سیر پسرفت» (facial idiopathic granulomas with regressive evolution یا FIGURE) برای این بیماری استفاده شود؛ اما این اصطلاح به‌طور گسترده پذیرفته نشده است.

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

فولیکولیت دِمودکس (دمودیکوزیس مشابه روزاسه یا دمودیکوزیس پاپولوپوسچولار) التهاب واحد پیلوسباسه است که در حضور مایت دِمودکس رخ می‌دهد.

یائسگی دوره‌ای در چرخه تولیدمثل بیمار است که طی آن تغییرات متعددی مرتبط با تغییرات هورمونی رخ می‌دهد و منجر به توقف تخمک‌گذاری و قاعدگی می‌شود. میانگین سنی وقوع یائسگی ۵۱.۲ سال است. از نظر بالینی، یائسگی به‌عنوان یک سال بدون قاعدگی تعریف می‌شود.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

حساسیت نوری ناشی از دارو به دو نوع واکنش تقسیم می‌شود: فتوتوکسیک (Phototoxic) و فتوآلرژیک (Photoallergic).

حساسیت‌زایی نوری ناشی از دارو می‌تواند به دو نوع واکنش تقسیم شود: فتوتوکسیک (phototoxic) و فوتوآلرژیک (photoallergic).

اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.

فئوکروموسیتوما (Pheochromocytoma) یک نئوپلاسم نادر مترشحه کاته‌کولامین با منشاء آدرنال است؛ وقتی که این تومور خارج از غده آدرنال باشد، به آن پاراگانگلیوما (Paraganglioma) گفته می‌شود. فئوکروموسیتوما به عنوان "بزرگترین تقلیدگر" شناخته می‌شود، زیرا علائم بالینی آن شباهت زیادی به بسیاری از شرایط دیگر دارد. تا ۱۵٪ از بیماران ممکن است بدون علائم باشند. شایع‌ترین علائم شامل فشار خون بالا (Hypertension) (از جمله فشار خون ناپایدار)، تپش قلب، تعریق زیاد، سردرد شدید، لرزش، رنگ‌پریدگی و تنگی نفس است. علائم غیرمعمول شامل اضطراب، درد شکم، تهوع، استفراغ، یبوست، بی‌خوابی و کاهش وزن است. شیوع فئوکروموسیتوما در بیماران مبتلا به فشار خون کمتر از ۰.۲٪ است. به ندرت، پاراگانگلیوما ممکن است در قلب رخ دهد. عوارض قلبی عروقی ناشی از افزایش کاته‌کولامین نادر است اما می‌تواند به کاردیومیوپاتی استرسی منجر شود. علائم بالینی با دوره کوتاه مدت علائم (مانند ۱۵-۲۰ دقیقه) که ممکن است چندین بار در روز تکرار شود، مشخص می‌شود. فعالیت بدنی (ورزش متوسط تا شدید) یا حرکات روده ممکن است علائم را تحریک کند. گاهی اوقات فئوکروموسیتوما به طور تصادفی در طی بررسی‌ها کشف می‌شود.

سرطان تیروئید در مقایسه با اکثر سرطان‌ها نسبتاً نادر است، اما شایع‌ترین نئوپلاسم (neoplasm) سیستم غدد درون‌ریز است. بروز سرطان تیروئید با افزایش سن افزایش می‌یابد. اگرچه سرطان تیروئید در زنان دو برابر مردان شایع‌تر است، اما معمولاً مردان پیش‌آگهی بدتری دارند. عوامل خطر برای ابتلا به سرطان تیروئید شامل سابقه پرتودرمانی سر یا گردن در دوران کودکی، ندول‌های بزرگ‌تر از ۴ سانتی‌متر، علائم بالینی نگران‌کننده از نظر شواهد تثبیت موضعی تومور و انتشار به غدد لنفاوی، و وجود متاستازهای دور (distant metastases) است.

ماستوسیتوز (Mastocytosis) اصطلاحی است که به افزایش تعداد سلول‌های ماست (mast cell) در بافت‌ها اشاره دارد. این تکثیر به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شود: ماستوسیتوز پوستی که ممکن است با یا بدون درگیری سیستمیک باشد و ماستوسیتوز سیستمیک که بدون بیماری پوستی است. ماستوسیتوز بیشتر به صورت بیماری پوستی مانند کهیر رنگدانه‌ای (urticaria pigmentosa) یا ماستوسیتوما (mastocytoma) ظاهر می‌شود که اغلب در کودکان مشاهده می‌شود و معمولاً به پوست محدود است. در مقابل، در بزرگسالان، انواع پوستی غالباً با بیماری سیستمیک همراه هستند.

بلفاریت (Blepharitis)، که به عنوان مایبومیت (Meibomitis) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی مزمن در لبه پلک است. این بیماری در افرادی با فوتوتایپ‌های پوستی روشن شایع‌تر است و ارتباط نزدیکی با سندرم خشکی چشم (Dry Eye Syndrome) دارد.

هوردئولوم (عفونت غدد پلک) را به دو نوع داخلى (در غدد ميبومين) و خارجى (در غدد زايس يا مول) تقسيم مى‌کنند که به نوع خارجى آن گل مژه (Sty) نيز مى‌گويند. یک ضایعه ملتهب پلک است. گل مژه می‌تواند در لبه پلک یا روی پوست بیرونی پلک ایجاد شود. شالازیون شکل مزمن گل مژه است و آرایش سلولی آن با گل مژه متفاوت است. انسداد غدد چربی در پلک منجر به شالازیون می شود. این ضایعات گاهی اوقات با باکتری عفونی می شوند. راه های مراقبت گل مژه (هوردئولوم و شالازیون)، راه های درمان گل مژه (هوردئولوم و شالازیون) Stye (Hordeolum and Chalazion)

ورم ملتحمه انسدادی نوعی التهاب ملتحمه است که معمولاً به صورت ورم ملتحمه فولیکولی حاد همراه با حس جسم خارجی در چشم بروز می‌کند. عامل ایجادکننده آن باکتری **Chlamydia trachomatis** است، که یک پاتوژن اجباری داخل‌سلولی گرم منفی بوده و تنها انسان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به سروتیپ‌های مختلف تقسیم می‌شود. سرووارهای D تا K باعث عفونت‌های تناسلی کلامیدیایی، که یک عفونت شایع مقاربتی (STI) است، و ورم ملتحمه انسدادی می‌شوند.

سندرم کراتوکنژنکتیویت سیکا، که به‌طور رایج به‌عنوان سندرم خشکی چشم (DES) شناخته می‌شود، یک بیماری چندعاملی است که بر اشک‌ها و سطح چشم تأثیر می‌گذارد و منجر به علائمی از جمله ناراحتی، تاری دید و مشکلات فیلم اشکی می‌شود. شایع‌ترین علائم شامل قرمزی چشم، تحریک و ترشح همراه با تاری دید متناوب است.

عفونت ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی چشم و پوست اطراف چشم است. اکثر افراد بالای ۶۰ سال نسبت به HSV-1 سرم مثبت خواهند بود. این عفونت معمولاً مسیر عصب تری‌ژمینال (trigeminal nerve) را دنبال می‌کند. بیشتر عفونت‌های چشمی به دلیل HSV-1 ایجاد می‌شوند؛ HSV-2 نیز می‌تواند باعث عفونت شود، اما شیوع آن بسیار کمتر است.

سندرم کراتوکنژنکتیویت سیکا، که به‌طور رایج به‌عنوان سندرم خشکی چشم (DES) شناخته می‌شود، یک بیماری چندعاملی است که بر اشک‌ها و سطح چشم تأثیر می‌گذارد و منجر به علائمی از جمله ناراحتی، تاری دید و مشکلات فیلم اشکی می‌شود. شایع‌ترین علائم شامل قرمزی چشم، تحریک و ترشح همراه با تاری دید متناوب است.

زخم قرنیه قارچی یا کراتیت قارچی (Fungal Keratitis) به معنای عفونت استرومای قرنیه است که می‌تواند به سرعت باعث کاهش دید و درد شود. *زخم‌های عفونی قرنیه باید در اسرع وقت درمان شوند تا دید حفظ شود.* در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ممکن است به سوراخ شدن قرنیه، از دست دادن دید و حتی از دست دادن چشم منجر شود.

پمفیگویید اسکارساز (Cicatricial pemphigoid) که به عنوان پمفیگویید مخاطی (mucous membrane pemphigoid) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری خودایمنی مزمن تاول‌زا است که مخاط دهان، دستگاه تناسلی و چشم را درگیر می‌کند و به ندرت پوست را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری تقریباً دو برابر در زنان نسبت به مردان شایع‌تر است و بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود.