پمفیگویید اسکارساز (Cicatricial pemphigoid) که به عنوان پمفیگویید مخاطی (mucous membrane pemphigoid) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری خودایمنی مزمن تاول‌زا است که مخاط دهان، دستگاه تناسلی و چشم را درگیر می‌کند و به ندرت پوست را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری تقریباً دو برابر در زنان نسبت به مردان شایع‌تر است و بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود.

علائم چشمی

پمفیگویید اسکارساز با کونژکتیویت مزمن مشخص می‌شود و درگیری چشمی می‌تواند به التهاب ملتحمه، اسکار ملتحمه و قرنیه و حتی نابینایی منجر شود. بیماران ممکن است ابتدا با خشکی و قرمزی چشم‌ها، تحریک چشم ("احساس شن در چشم")، اشک‌ریزی بیش از حد، سوزش و فوتوفوبیا (حساسیت به نور) مراجعه کنند. اگر این بیماری درمان نشود، ممکن است از یک چشم به هر دو چشم گسترش یابد.

علائم دهانی و دیگر نواحی

در حفره دهانی، پمفیگویید اسکارساز باعث زخم‌ها و فرسایش‌های دردناک می‌شود. درگیری سایر نواحی ممکن است به گرفتگی صدا (تارهای صوتی)، خونریزی بینی (مخاط بینی) و دشواری در بلع (مری) منجر شود. درگیری ناحیه تناسلی می‌تواند به فیموزیس و اسکار واژن منجر شود. برای مشاهده علائم پمفیگویید اسکارساز در مخاط دهان، مخاط تناسلی و پوست به منابع مرتبط مراجعه کنید.

سیر بیماری

این وضعیت طی هفته‌ها تا ماه‌ها توسعه می‌یابد و منجر به تشکیل اسکار و تخریب بافتی غیرقابل بازگشت می‌شود. در حالی که اسکارسازی در حنجره، چشم و پوست شایع است، در مخاط دهان غیرمعمول است.