بیماری های مشابه

چسبندگی پلک (Symblepharon) یک نوع اتصال غیرطبیعی بین پلک و کره چشم است. این چسبندگی ممکن است تنها یک پلک یا هر دو پلک را درگیر کند. این نوع چسبندگی ناشی از زخم‌های زیر اپیتلیالی می‌تواند به عوارض دیگری در پلک منجر شود، از جمله رشد غیرعادی مژه‌ها و برگشتگی پلک به داخل (entropion). چسبندگی پلک می‌تواند به عنوان یک عارضه از چندین بیماری و/یا علل مختلف به وجود آید که شامل موارد زیر می‌باشد:

پمفیگوس ولگاریس (Pemphigus vulgaris - PV) یک بیماری خودایمنی تاولی اکتسابی است که پوست و غشاهای مخاطی را درگیر می‌کند. این بیماری با حضور آنتی‌بادی‌های خودی ایمونوگلوبولین G (IgG) علیه دسموگلئین (Desmoglein - Dsg)، که یک مولکول سطحی سلول کراتینوسیت است، مشخص می‌شود و باعث اختلال در چسبندگی سلول‌های کراتینوسیت می‌شود. آنتی‌ژن‌های هدف در پمفیگوس ولگاریس، Dsg1 و Dsg3 هستند. در نوع مخاطی-جلدی، آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg1 و Dsg3 حضور دارند، در حالی که نوع غالب مخاطی پمفیگوس ولگاریس با آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg3 شناخته می‌شود.

این خلاصه به بیماران بزرگسال می‌پردازد. درماتوز بولوز IgA خطی در کودکان به صورت جداگانه بررسی شده است.

سندرم استیونز-جانسون (SJS) و نکروز سمی اپیدرمال (TEN) بیماری‌های حاد و شدید پوستی هستند که با بروز ضایعات پوستی دسکواماتیو، موکوزیت‌های چندکانونی و علائم سیستمیک همراه‌اند. SJS با درگیری کمتر از ۱۰ درصد سطح بدن (BSA) مشخص می‌شود، در حالی که TEN شامل بیش از ۳۰ درصد BSA است. در مواردی که ۱۰ تا ۳۰ درصد BSA درگیر باشد، به آن همپوشانی SJS-TEN گفته می‌شود. توجه داشته باشید که SJS می‌تواند به سرعت به TEN تبدیل شود و هر دو می‌توانند سیر بالینی غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. در گذشته، اصطلاحات مربوط به این بیماری‌ها دقیق نبوده و اصطلاحاتی مانند اریتم مولتی‌فرم ماژور و SJS/TEN مرتبط با مایکوپلاسما پنومونیه برای توصیف گروهی ناهمگون از موکوزیت‌ها ناشی از عوامل دارویی و عفونی مختلف استفاده شده است. حرکتی به سمت طبقه‌بندی مجدد این بیماری به سه دسته مجزا صورت گرفته است:

در معرض قرار گرفتن قرنیه و ملتحمه با مواد خورنده می‌تواند به یک آسیب چشمی ویرانگر و دردناک منجر شود. بیشتر آسیب‌های شیمیایی به دلیل ترکیبات قلیایی (basic compounds) رخ می‌دهند، اما آسیب‌های ناشی از اسیدها و حلال‌ها نیز مشاهده می‌شود. میزان آسیبی که به قرنیه و سطح چشمی وارد می‌شود به pH ماده شیمیایی، زمان و میزان تماس بستگی دارد.