ورم ملتحمه انسدادی
ورم ملتحمه انسدادی نوعی التهاب ملتحمه است که معمولاً به صورت ورم ملتحمه فولیکولی حاد همراه با حس جسم خارجی در چشم بروز می‌کند. عامل ایجادکننده آن باکتری Chlamydia trachomatis است، که یک پاتوژن اجباری داخل‌سلولی گرم منفی بوده و تنها انسان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به سروتیپ‌های مختلف تقسیم می‌شود. سرووارهای D تا K باعث عفونت‌های تناسلی کلامیدیایی، که یک عفونت شایع مقاربتی (STI) است، و ورم ملتحمه انسدادی می‌شوند.
نحوه انتقال
انتقال عمدتاً از طریق تماس بین ترشحات تناسلی آلوده و چشم‌ها، یا از طریق خودآلودگی (انتقال دست به چشم) یا از طریق شریک جنسی آلوده در حین رابطه جنسی رخ می‌دهد؛ اما گزارش‌هایی از انتقال از استخرها یا جکوزی‌های با کلر ناکافی نیز وجود دارد.
شیوع و گروه‌های در معرض خطر
ورم ملتحمه انسدادی معمولاً در مناطق معتدل جهان دیده می‌شود و در کشورهای صنعتی، شیوع آن در میان بزرگسالان فعال جنسی بین ۱.۵٪ تا ۲۵٪ است. سالانه حدود ۲.۵ تا ۳ میلیون بزرگسال در ایالات متحده به ورم ملتحمه انسدادی مبتلا می‌شوند.
نوجوانان و جوانان (بین ۱۶ تا ۲۰ سال) که به فعالیت‌های جنسی پرخطر می‌پردازند، در معرض بالاترین خطر ابتلا به C. trachomatis هستند. حدود ۲۵٪ از مردان مبتلا به کلامیدیا از عفونت خود آگاه نیستند. بیش از ۵۰٪ از موارد ورم ملتحمه انسدادی بزرگسالان، همزمان با عفونت‌های تناسلی کلامیدیایی هستند، در حالی که کمتر از ۱٪ از افراد (۱ در ۳۰۰ بیمار) با عفونت دستگاه تناسلی کلامیدیایی به طور همزمان ورم ملتحمه انسدادی دارند.
علائم
علائم معمولاً ظرف ۴۸ ساعت شروع می‌شوند اما ممکن است تا ۲۰ روز ظاهر نشوند. بسته به شدت عفونت، بیماران ممکن است با ترشح چسبنده در یک یا هر دو چشم که به صورت قرمزی متوسط، تحریک، تورم و چسبندگی جزئی ظاهر می‌شوند، مراجعه کنند. عفونت معمولاً یک‌طرفه است. پلک پایین ممکن است هنگام کشیده شدن به پایین، فولیکول‌های بزرگی را نشان دهد. غدد لنفاوی (به ویژه، پیش‌گوشی) ممکن است متورم شوند که به عنوان سندرم چشمی‌غده‌ای پارینو شناخته می‌شود.
بیماران مبتلا به ورم ملتحمه انسدادی باید از نظر عفونت تناسلی کلامیدیایی بررسی شوند زیرا عفونت‌های تناسلی اغلب بدون علامت هستند؛ بنابراین، ارزیابی دقیق مورد نیاز است تا تشخیص به تأخیر نیفتد.
ملاحظات ویژه در نوزادان
نوزادان ممکن است در حین زایمان و عبور از کانال تولد مادری که تشخیص داده نشده و/یا درمان کافی دریافت نکرده است، آلوده شوند. عفونت از ترشحات گردن رحم آلوده مادر منتقل می‌شود.
این وضعیت معمولاً ۱ تا ۲ هفته پس از تولد با ترشح چسبنده در یک یا هر دو چشم که قرمز و تحریک شده و متورم و کمی چسبنده هستند (مشابه عفونت در بزرگسالان) ظاهر می‌شود. از آنجا که سیستم لنفاوی در نوزادان به خوبی توسعه نیافته است، یافتن فولیکول‌ها و غدد لنفاوی بزرگ شده مانند بزرگسالان غیرمعمول است. اشک‌ریزی همراه با ترشح چشمی چرکی و پلک‌های متورم از یافته‌های فیزیکی اصلی هستند.
حدود ۱۵٪ از افراد باردار حامل C. trachomatis هستند و تخمین زده می‌شود که ۳۰٪ تا ۵۰٪ از نوزادان آنها در هنگام تولد به ورم ملتحمه انسدادی نوزادی مبتلا می‌شوند. در تمامی نوزادان ۳۰ روزه یا کوچکتر که ورم ملتحمه دارند، باید علت کلامیدیایی در نظر گرفته شود، به ویژه اگر مادر سابقه عفونت کلامیدیایی داشته باشد. این نوزادان باید مورد ارزیابی و مراقبت و درمان مناسب سن قرار گیرند.