بلفاریت التهاب حاشیه پلک (لبه آزاد پلک) است. بلفاریت ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

• باکتری ها
• درماتیت سبورئیک (شوره سر).
• آلرژن ها
• پسوریازیس
• آکنه روزاسه

بلفاریت (Blepharitis)، که به عنوان مایبومیت (Meibomitis) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی مزمن در لبه پلک است. این بیماری در افرادی با فوتوتایپ‌های پوستی روشن شایع‌تر است و ارتباط نزدیکی با سندرم خشکی چشم (Dry Eye Syndrome) دارد. بیماران معمولاً احساس وجود جسم خارجی، سوزش، گزگز، اشک‌ریزی بیش از حد، قرمزی پلک (Eyelid Erythema) و تجمع ترشحات در اطراف مژه‌ها به‌ویژه پس از بیدار شدن را توصیف می‌کنند. هرچند خارش بیشتر در بیماری‌های آلرژیک چشمی دیده می‌شود، اما می‌تواند در بلفاریت نیز وجود داشته باشد. همچنین، این بیماران ممکن است مستعد ابتلا به گل‌مژه (Stye) و شالازیون (Chalazion) متعدد در پلک‌ها باشند.

بیمارانی که دچار بیماری‌های مزمن پوستی مانند روزاسه (Rosacea)، درماتیت سبورئیک (Seborrheic Dermatitis) و پسوریازیس (Psoriasis) هستند، به‌ویژه مستعد ابتلا به بلفاریت می‌باشند. علاوه بر بیماری‌های سیستمیک پوستی مذکور، علل دیگری مانند دیس‌فانکسیون غدد مایبومین (Meibomian Gland Dysfunction یا Meibomitis)، عفونت استافیلوکوکی (Staphylococcal Infection) و همچنین آلودگی با مایت‌های دمودکس (Demodicosis) می‌توانند موجب بلفاریت شوند.

بلفاریت شدید و خشکی چشم همراه آن می‌توانند منجر به اختلال عملکرد سطح چشم (Ocular Surface Dysfunction) شده و در نهایت به زخم‌های پیشرونده قرنیه (Corneal) و ملتحمه (Conjunctival) با عروق‌سازی محیطی قرنیه منجر شوند.