بیماری های مشابه

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

افزایش مایع در حفره پلور به عنوان افیوژن پلورال (pleural effusion) شناخته می‌شود. علائم آن می‌تواند شامل تنگی نفس، سرفه و درد قفسه سینه پلورتیک باشد، اگرچه اغلب افیوژن‌ها بدون علامت هستند و به صورت تصادفی در تصویربرداری از قفسه سینه شناسایی می‌شوند. شایع‌ترین علل افیوژن پلورال شامل عفونت، نارسایی احتقانی قلب (congestive heart failure)، بدخیمی، اختلالات بافت همبند، بیماری کبد و تروما می‌باشد. تجزیه و تحلیل مایع پلورال می‌تواند به شناسایی علت ایجاد آن کمک کند.

ذات‌الریه ویروسی (Viral pneumonia) به معنای التهاب پارانشیم ریه به دلیل عفونت ویروسی دستگاه تنفسی تحتانی است که معمولاً توسط ویروس‌های آنفلوانزا (influenza virus)، پاراآنفلوانزا (parainfluenza virus)، ویروس سن‌سیشیال تنفسی (respiratory syncytial virus)، آدنوویروس (adenovirus)، یا متاپنوویروس (metapneumovirus) ایجاد می‌شود. پاتوفیزیولوژی دقیق این بیماری به نوع عامل بیماری‌زا وابسته است، اما اختلال در عملکرد طبیعی سلول‌های اپیتلیال و از دست دادن پاکسازی موکوسیلیاری (mucociliary clearance) شایع است.

استرپتوکوکوس پنومونیه (Streptococcus pneumoniae)، یک دیپلوی کوکسی هوازی گرم مثبت و دارای کپسول است که شایع‌ترین عامل پنومونی اکتسابی از جامعه (community-acquired pneumonia) در بزرگسالان می‌باشد. نود سروتیپ مختلف بر اساس تفاوت‌های آنتی‌ژنی در پلی‌ساکاریدهای کپسولی آن‌ها شناسایی شده‌اند.

پنومونی آسپیراسیون یک عفونت باکتریایی در پارانشیم ریه (lung parenchyma) است که ناشی از ورود محتویات اوروفارنکس یا معده به ریه‌ها است. این عفونت زمانی رخ می‌دهد که مکانیسم‌های دفاعی طبیعی راه‌های هوایی فوقانی یا تحتانی در پاک‌سازی مواد ورودی دچار اختلال شوند.

سرماخوردگی معمولی یک علت شایع التهاب حاد در ناحیه نازوفارنکس (رینیت و فارنژیت) است. این بیماری توسط ویروس‌های مختلفی ایجاد می‌شود، به ویژه ویروس‌های رینویروس (rhinovirus)، کروناویروس (coronavirus) و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV).

سرطان ریه، به‌عنوان اصلی‌ترین علت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در مردان و زنان در سراسر جهان شناخته می‌شود، اگرچه نرخ مرگ‌ومیر آن شروع به کاهش کرده است که احتمالاً بازتابی از کاهش مصرف سیگار است. در ایالات متحده، بروز سرطان ریه در مردان بیشتر از زنان و در جمعیت‌های سفیدپوست غیرهیسپانیک بیشتر از جمعیت‌های هیسپانیک است.

این نوع نئوپلاسم به‌ویژه در پرده پلور (شایع‌ترین نوع)، پرده صفاق، پرده پریکارد و پرده تونیکا واژینالیس دیده می‌شود و به‌طور معمول با قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آزبست (آزبستوز را نیز ببینید) همراه است. شروع بیماری تدریجی است و معمولاً سال‌ها پس از مواجهه ظاهر می‌شود. علائم کمی در مراحل اولیه دیده می‌شود، مگر این‌که به‌طور تصادفی در تصویربرداری از قفسه سینه کشف شود. مشخصات این بیماری شامل درد قفسه سینه، سرفه، تنگی نفس (دیس‌پنه)، بی‌اشتهایی و خستگی است. دیگر علائم و نشانه‌های رایج شامل درد شکمی، آسیت، تغییر شکل ناخن‌ها (کلابینگ) و اتساع شکم می‌باشد. خطر ابتلا به سرطان ریه در افراد سیگاری که در معرض آزبست قرار گرفته‌اند، به شدت افزایش می‌یابد.

*مراقبت فوری / تثبیت:* یک خط وریدی (IV) راه‌اندازی کرده و علائم و نشانه‌های تامپوناد قلبی (cardiac tamponade) را ارزیابی کنید. در صورت وجود و اهمیت همودینامیکی، تخلیه از طریق پریکاردیوسنتز (pericardiocentesis) یا ایجاد پنجره پریکاردیال (pericardial window) باید در اسرع وقت انجام شود.

هر بیمار با علائم مشکوک به میوکاردیت (myocarditis) یا میوپریکاردیت (myopericarditis) باید بلافاصله به بخش اورژانس (ED) ارجاع داده شود. شباهت‌های زیادی بین وضعیت‌های التهابی قلب و سندرم حاد کرونری (ACS) / انفارکتوس میوکارد وجود دارد. میوکاردیت فولمینانت (fulminant myocarditis) به طیفی از علائم و نشانه‌های شدید از نارسایی قلبی تا شوک کاردیوژنیک اشاره دارد.

افیوژن پریکاردیال (PE) به تجمع غیرعادی مایعات در حفره پریکاردیال اطلاق می‌شود که معمولاً به علت التهاب ایجاد می‌گردد. این وضعیت ممکن است ناشی از اختلالات موضعی یا سیستمیک باشد یا ممکن است بدون علت مشخص (ایدیوپاتیک) رخ دهد. به طور معمول، این وضعیت ثانویه به آسیب به پریکارد، مانند پریکاردیت (Pericarditis) است. در بیش از نیمی از موارد، افیوژن پریکاردیال با یک فرآیند زیربنایی شناخته‌شده یا مشکوک همراه است.

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

بیماری عروق کرونر (Coronary Artery Disease یا CAD) عموماً به تصلب شرایین (atherosclerosis) پیشرونده در شریان‌های کرونری اشاره دارد که در نهایت منجر به کاهش جریان خون به عضله قلب (myocardium) می‌شود. علل کمتر شایع انسداد شریان کرونری وجود دارد (مانند جداشدگی عروق، انقباض عروقی یا vasospasm، و التهاب عروقی یا vasculitis) که به انواع مختلفی از این بیماری منجر می‌شوند. در مراحل اولیه، بیماران بدون علامت هستند و CAD ممکن است تشخیص داده نشود یا به صورت تصادفی شناسایی شود، مانند مشاهده رسوب کلسیم در شریان‌های کرونری که نشان‌دهنده تصلب شرایین است در یک سی‌تی‌اسکن قفسه سینه. در نهایت، علائم (مانند آنژین) به دلیل ایسکمی (ischemia)، یعنی جریان خون ناکافی برای برآوردن نیازهای متابولیکی عضله قلب، ایجاد می‌شود که ممکن است به صورت حاد یا مزمن رخ دهد. ایسکمی حاد به دلیل پارگی پلاک و ترومبوز کرونری منجر به سندرم کرونری حاد (Acute Coronary Syndrome یا ACS) می‌شود که بسته به شدت و ویژگی‌های بالینی به آنژین ناپایدار، انفارکتوس میوکارد بدون بالارفتگی قطعه ST (NSTEMI) یا انفارکتوس میوکارد با بالارفتگی قطعه ST (STEMI) تقسیم می‌شود. این رویدادهای حاد به صورت جداگانه بررسی می‌شوند. پیشرفت مزمن و تدریجی معمولاً به آنژین پایدار منجر می‌شود که در آن علائم در دوره‌های نیاز متابولیکی بالاتر، مانند فعالیت بدنی، رخ داده و با استراحت بهبود می‌یابد.

پنوماوتوراکس (Pneumothorax) به جمع شدن غیرطبیعی هوا در حفره پلور (pleural cavity) اطلاق می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به فروپاشی جزئی یا کامل ریه شود. علت آن ممکن است تروما (trauma) یا یک رویه پزشکی باشد، یا به صورت خودبه‌خودی رخ دهد. در برخی موارد، پنوماوتوراکس ممکن است به عنوان یک وضعیت اضطراری تهدیدکننده زندگی باشد، به دلیل نارسایی تنفسی یا فروپاشی قلبی‌عروقی. بیماران با پنوماوتوراکس کوچک ممکن است گاهی بدون علامت باشند. علائم شایع پنوماوتوراکس شامل درد قفسه سینه یا شانه، تنگی نفس (dyspnea)، تندتپشی (tachycardia) و تندنفسی (tachypnea) می‌باشد.

هموتوراکس (Hemothorax) به تجمع خون در حفره پلور (pleural cavity) گفته می‌شود و با هماتوکریت (hematocrit) مایع پلور که بیش از ۵۰ درصد هماتوکریت خون محیطی است، مشخص می‌گردد.

کوستوکندریت یک علت شایع و خوش‌خیم برای درد قفسه سینه است. شروع این بیماری می‌تواند به صورت حاد یا نیمه‌حاد باشد. درد معمولاً به صورت مبهم احساس می‌شود و با حرکت، لمس و نفس‌کشیدن تشدید می‌گردد. این وضعیت اغلب به دلیل ضربات خفیف مکرر یا استفاده بیش از حد ایجاد می‌شود، هرچند که همیشه یک حادثه مشخص به عنوان عامل ایجادکننده شناخته نمی‌شود. پاتولوژی زمینه‌ای در کوستوکندریت التهاب مفاصل کوستواسترنال (costosternal joints) است. درمان بر کنترل دردهای علامتی متمرکز است، زیرا کوستوکندریت به‌طور خودبه‌خودی محدود می‌شود.

پنوموکونیوز (Pneumoconiosis) به گروهی از بیماری‌های شغلی ریه اطلاق می‌شود که به علت استنشاق ذرات گرد و غبار آلی یا معدنی که باعث آسیب به ریه می‌شوند، ایجاد می‌گردند. در برخی موارد، ذرات استنشاق شده بی‌اثر هستند و با اینکه ممکن است در تصاویر رادیولوژیکی قابل مشاهده و نگران‌کننده باشند، ممکن است باعث بیماری بالینی یا اختلال در عملکرد ریه نشوند. سایر ذرات، مانند آزبست (asbestos) و سیلیس بلوری (crystalline silica)، فیبروژنیک بوده و باعث التهاب و فیبروز (fibrosis) متعاقب آن می‌شوند که به علائم و اختلال در عملکرد ریه منجر می‌گردد.

سیلیکوزیس یک بیماری ریوی شغلی است که با وخامت تدریجی عملکرد ریه‌ها به دلیل التهاب و زخم‌ شدن ناشی از تماس با سیلیکا کریستالی معلق در هوا (crystalline silica) مشخص می‌شود. سیلیکا کریستالی (مانند گرد و غبار کوارتز) به‌عنوان ماده‌ای انفجاری استفاده می‌شود و اغلب افرادی که در معدن‌کاری، سنگ‌تراشی، سندبلاست، استخراج، برش سنگ، ساخت و ساز و تولید شیشه یا مواد ساینده کار می‌کنند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

سل (TB) به عفونت با ارگانیسم‌های کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis complex) اشاره دارد که شامل مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis)، مایکوباکتریوم آفریکانوم (Mycobacterium africanum) و مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) می‌شود. سل همچنان یک نگرانی عمده در حوزه بهداشت جهانی است و به همراه اچ‌آی‌وی (HIV) یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی است. این خلاصه بیشتر به سل ریوی می‌پردازد. سل گوارشی و سل پوستی به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

بیماری سلول داسی شکل یک بیماری ژنتیکی خطرناک و اتوزومال مغلوب است. جهش ژنتیکی منجر به ایجاد زنجیره β-گلوبین غیرطبیعی در هموگلوبین A می‌شود که به عنوان هموگلوبین S شناخته می‌شود. جهش‌های هموزیگوت برای هموگلوبین S منجر به بروز بیماری سلول داسی شکل می‌شود که یک بیماری مزمن و ناتوان‌کننده است. این بیماری معمولاً در دوران نوزادی، در سنین ۴ تا ۵ ماهگی، ظاهر می‌شود.

ادم ریوی به تجمع مایع در فضای بینابینی (Interstitial Space) که به آلوئول‌ها گسترش می‌یابد، اطلاق می‌شود. این تجمع مایع می‌تواند عملکرد اکسیژناسیون و تهویه (Ventilation) را مختل کند.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.