سرماخوردگی معمولی یک علت شایع التهاب حاد در ناحیه نازوفارنکس (رینیت و فارنژیت) است. این بیماری توسط ویروس‌های مختلفی ایجاد می‌شود، به ویژه ویروس‌های رینویروس (rhinovirus)، کروناویروس (coronavirus) و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV). سایر علل سرماخوردگی شامل ویروس‌های آنفولانزا (influenza viruses)، ویروس‌های پاراآنفولانزا (parainfluenza viruses)، آدنوویروس‌ها (adenoviruses)، انتروویروس‌ها (enteroviruses) و متاپنوموویروس (metapneumovirus) هستند. اگرچه سرماخوردگی می‌تواند در هر زمانی از سال رخ دهد، معمولاً بیشترین شیوع آن در فصول پاییز و زمستان مشاهده می‌شود.
علائم اصلی شامل آبریزش بینی (rhinorrhea)، گرفتگی بینی (nasal congestion) و گلودرد (sore throat) است. این علائم عمدتاً ناشی از پاسخ ایمنی ذاتی بدن به عفونت ویروسی است نه آسیب ویروسی به مجاری تنفسی. علائم عمومی مانند تب (fever) و لرز (chills) کمتر از سایر عفونت‌های تنفسی ظاهر می‌شوند. سرماخوردگی معمولی ممکن است آسم زمینه‌ای یا بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) را تشدید کند. عفونت‌های باکتریایی ثانویه نیز می‌توانند بروز کنند. بیماران با علائم فوق که همراه با درد موضعی در نواحی سینوس‌ها هستند، ممکن است دچار سینوزیت (sinusitis) شده باشند (یعنی سینوزیت ویروسی).
سرماخوردگی‌های معمولی خودمحدود شونده هستند و نیاز به درمان خاصی ندارند، بلکه درمان حمایتی (supportive care) کافی است. کودکان زیر ۶ سال به طور متوسط ۶-۸ بار در سال دچار سرماخوردگی می‌شوند و علائم معمولاً ۱۴ روز طول می‌کشد. کودکان بزرگ‌تر و بزرگ‌سالان به طور متوسط ۲-۴ بار در سال سرماخوردگی دارند و علائم معمولاً ۵-۷ روز طول می‌کشد؛ با این حال، مدت زمان علائم در افراد سیگاری طولانی‌تر است.
یادداشت: در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳، عفونت‌های تهاجمی استرپتوکوک گروه A در کودکان (iGAS) و عفونت‌های غیرتهاجمی استرپتوکوک گروه A با عفونت‌های تنفسی ناشی از پاراآنفولانزا، رینویروس، انتروویروس، آنفولانزا و متاپنوموویروس انسانی، در میان دیگر ویروس‌ها، مرتبط بوده‌اند. عفونت‌های ویروسی هم‌زمان یا پیشین، از جمله واریسلا (آبله مرغان)، ممکن است خطر ابتلا به عفونت iGAS را افزایش دهند. عوارض شدید عفونت‌های iGAS شامل نکروز فاسییت (necrotizing fasciitis)، سندرم شوک سمی استرپتوکوکی (streptococcal toxic shock syndrome) و مرگ می‌باشد.