ادم ریوی به تجمع مایع در فضای بینابینی (Interstitial Space) که به آلوئول‌ها گسترش می‌یابد، اطلاق می‌شود. این تجمع مایع می‌تواند عملکرد اکسیژناسیون و تهویه (Ventilation) را مختل کند.

عوامل خطر و علل:

بیمارانی که شرایط پزشکی زمینه‌ای دارند و پاکسازی و جابه‌جایی مایعات بدن در آن‌ها مختل است، در معرض خطر بالای ابتلا به ادم ریوی قرار دارند. این بیماری در شرایط زیر شایع است:

• نارسایی قلبی احتقانی (Congestive Heart Failure): سیستولیک یا دیاستولیک.
• سیروز (Cirrhosis).
• بیماری کلیوی در مرحله نهایی (End-Stage Renal Disease - ESRD).
• سندروم دیسترس تنفسی حاد (Acute Respiratory Distress Syndrome - ARDS).

ادم ریوی می‌تواند در اثر عوامل زیر نیز ایجاد شود:

• عوارض جانبی داروها.
• آسیب حاد ناشی از:
• عفونت‌های ویروسی.
• فشار منفی داخل قفسه سینه (مانند پس از توراسنتز).
• آمبولی ریه (Pulmonary Embolism).
• استنشاق دود.
• مصرف بیش از حد اپیوئیدها (Opioid Overdose).
• آسیب ریوی در ارتفاعات زیاد (High-Altitude Lung Injury).

علائم بالینی:

• تنگی نفس (Dyspnea):
• در حالت استراحت، هنگام فعالیت، یا تشدیدشونده در حالت خوابیده.
• سایر شکایات:
• سرفه همراه با خلط کف‌آلود.
• تعریق بیش از حد (Diaphoresis).
• افزایش کار تنفس (Increased Work of Breathing).
• هیپوکسمی (Hypoxemia): علامتی شایع است.