مراقبت‌های فوری / تثبیت وضعیت بیمار (Emergent Care / Stabilization):

پنومونی آسپیراسیون (Aspiration Pneumonia) می‌تواند منجر به سپسیس (Sepsis) یا سندرم زجر تنفسی حاد (Acute Respiratory Distress Syndrome, ARDS) شده و باعث هیپوکسی (Hypoxia) و بی‌ثباتی همودینامیک (Hemodynamic Instability) گردد. ارزیابی اولیه وضعیت بیمار و علائم حیاتی (vital signs) تعیین می‌کند که آیا نیاز به اکسیژن مکمل، لوله‌گذاری (intubation)، و احتمالاً استفاده از وازوپرسورها (Vasopressors) وجود دارد یا خیر. دسترسی وریدی (IV access)، تزریق مایعات و آنتی‌بیوتیک‌ها نیز ممکن است نیاز به آغاز فوری داشته باشد.

مرور تشخیصی (Diagnosis Overview)

پنومونی آسپیراسیون یک عفونت باکتریایی در پارانشیم ریه (lung parenchyma) است که ناشی از ورود محتویات اوروفارنکس یا معده به ریه‌ها است. این عفونت زمانی رخ می‌دهد که مکانیسم‌های دفاعی طبیعی راه‌های هوایی فوقانی یا تحتانی در پاک‌سازی مواد ورودی دچار اختلال شوند.

این عفونت اغلب پلی‌میکروبیال (Polymicrobial) است و شامل باکتری‌های بی‌هوازی دهانی (oropharyngeal anaerobic bacteria) و باکتری‌های هوازی (aerobic bacteria) می‌شود. در افراد مواجهه‌یافته با محیط‌های بهداشتی، ارگانیسم‌هایی نظیر باسیل‌های گرم منفی (Gram-negative bacilli)، استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus)، سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa)، استرپتوکوکوس پنومونیه (Streptococcus pneumoniae)، هموفیلوس آنفلوآنزا (Haemophilus influenzae) و انتروباکتریاسه (Enterobacteriaceae) شایع هستند.

آسپیراسیون مقدار کمی از ترشحات در افراد سالم نیز رخ می‌دهد، اما معمولاً بدون ایجاد پنومونی، توسط مکانیسم‌های دفاعی بدن پاک‌سازی می‌شود. بیمارانی که دچار پنومونی آسپیراسیون می‌شوند، اغلب بیماری‌های پریودنتال (Periodontal Disease) دارند و شرایط مستعدکننده‌ای که ممکن است سطح هوشیاری، عملکرد طبیعی بلع (swallowing function) و مکانیسم‌های پاک‌سازی راه هوایی را مختل کنند، وجود دارد. نمونه‌هایی از این شرایط شامل اختلال در سطح هوشیاری ناشی از داروها، تشنج (Seizures)، ضربه به سر (Head Trauma)، مصرف الکل و مواد مخدر است. سایر عوامل مستعدکننده شامل دیسفاژی (Dysphagia) به علت اختلالات عصبی یا مری، انسداد مکانیکی در بسته‌شدن گلوت، ایست قلبی (Cardiac Arrest)، سکته مغزی (Cerebrovascular Accidents) و تغذیه پارنترال (Parenteral Feeding) هستند.

پنومونی آسپیراسیون باکتریایی معمولاً به صورت یک روند کند طی چند روز تا هفته‌ها ایجاد می‌شود و علائم و نشانه‌های شایع پنومونی را نشان می‌دهد. در مقابل، پنومونی آسپیراسیون اکتسابی از بیمارستان ممکن است با توجه به ارگانیسم‌های باکتریایی، سریع‌تر ایجاد شود. علائم حیاتی ممکن است شامل تب (Fever)، تاکی‌کاردی (Tachycardia)، هیپوکسی (Hypoxia) و احتمالاً هیپوتانسیون (Hypotension) باشد. عوارض شامل پنومونی نکروزان (Necrotizing Pneumonia)، آبسه ریوی (Lung Abscesses)، ARDS و امپیم (Empyema) هستند.

تشخیص افتراقی با پنومونیت شیمیایی (Distinguishing from Chemical Pneumonitis)

پنومونی آسپیراسیون باید از پنومونیت شیمیایی (Chemical Pneumonitis) متمایز شود که یک فرآیند التهابی ناشی از آسپیراسیون اسید معده است. این حالت منجر به عفونت باکتریایی نمی‌شود، بلکه باعث آسیب شیمیایی به ریه‌ها (Chemical Injury) می‌شود و معمولاً با بروز ناگهانی‌تر علائم همراه است. درمان آن عمدتاً شامل مراقبت حمایتی (Supportive Care) است.