بیماری های مشابه

در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با انسداد مزمن جریان هوا که به طور کامل برگشت‌پذیر نیست، شناخته می‌شود و معمولاً به دلیل پاسخ التهابی غیرطبیعی در ریه‌ها به‌تدریج پیشرفت می‌کند.

آسم یک بیماری ناهمگون است که با التهاب مزمن مجاری هوایی و حساسیت بیش از حد به محرک‌های متعدد تشدید‌کننده مشخص می‌شود. در حالی که یک بیماری مزمن است، آسم به طور کلی یک بیماری متناوب با تشدید‌های حاد است که با دوره‌های بدون علائم متناوب است. در موارد شدید، برخی از بیماران ممکن است به طور روزانه علائمی از انسداد مجاری هوایی را تجربه کنند.

فیبروز ریوی (Pulmonary fibrosis) یک بیماری مزمن، پیشرونده و غیرقابل برگشت فیبروپرولیفراتیو (غیر نئوپلاستیک) ریه‌ها است و شایع‌ترین علت پنومونی بینابینی (interstitial pneumonia) به شمار می‌آید. این وضعیت با تشکیل بافت اسکار در ریه‌ها مشخص می‌شود. فیبروز ریوی به‌طور معمول ایدیوپاتیک (idiopathic) است، اما در برخی موارد، به صورت ثانویه به سایر اختلالات مانند فیبروز ریوی خانوادگی (familial pulmonary fibrosis)، سندرم هرمانسکی-پودلاک (Hermansky-Pudlak syndrome) و سندرم‌های تلومر کوتاه (short telomere syndromes) رخ می‌دهد.

فشار خون ریوی یک بیماری پیچیده و چندوجهی است که یا ناشی از واسکولوپاتی اولیه شریان ریوی (primary pulmonary arterial vasculopathy) است یا به‌صورت ثانویه به دلیل بیماری‌های متابولیک، ترومبوتیک یا همودینامیک ایجاد می‌شود. این وضعیت با فشار میانگین شریان ریوی بیش از ۲۵ میلی‌متر جیوه در حالت استراحت که با کاتتریزاسیون قلب راست اندازه‌گیری می‌شود، مشخص می‌گردد. این بیماری به پنج گروه زیر تقسیم می‌شود:

آپنه انسدادی خواب (Obstructive Sleep Apnea یا OSA) یک اختلال مزمن است که با جریان ناکافی هوا در حین خواب به دلیل فروپاشی مکرر مجرای هوایی فوقانی مشخص می‌شود. این اختلال خواب مکرر می‌تواند منجر به علائم روزانه شود و ممکن است پیامدهای همودینامیک طولانی‌مدت داشته باشد. این دوره‌های تکراری ممکن است شامل آپنه (قطع جریان هوا به مدت بیش از 10 ثانیه) و/یا هیپوپنه باشند. عوامل خطر شامل چاقی و تجمع بافت در ناحیه اوروفارنکس (oropharynx) است که می‌تواند ناشی از میکروگناتیا (micrognathia)، ماکروگلوسیا (macroglossia) یا دیگر تغییرات آناتومیک باشد. تأثیر سیگار کشیدن، احتقان مزمن بینی و/یا سابقه خانوادگی در توسعه OSA نامشخص است.

سندرم هایپوونتیلاسیون ناشی از چاقی (OHS) یک تشخیص استثنایی در بیماران چاق با هایپوونتیلاسیون در حالت بیداری و استراحت است. چاقی شدید تقاضای بیشتری از مکانیسم‌های تهویه بدن ایجاد می‌کند و بدن تلاش می‌کند تا از طریق مکانیسم‌های جبرانی مختلف به این تقاضاها پاسخ دهد. زمانی که این مکانیسم‌های جبرانی به تدریج تحلیل می‌روند، OHS با بروز خستگی مزمن، هیپوکسی مزمن، هایپرکاپنی (hypercapnia) و پلی‌سایتمی (polycythemia) توسعه می‌یابد.

افزایش مایع در حفره پلور به عنوان افیوژن پلورال (pleural effusion) شناخته می‌شود. علائم آن می‌تواند شامل تنگی نفس، سرفه و درد قفسه سینه پلورتیک باشد، اگرچه اغلب افیوژن‌ها بدون علامت هستند و به صورت تصادفی در تصویربرداری از قفسه سینه شناسایی می‌شوند. شایع‌ترین علل افیوژن پلورال شامل عفونت، نارسایی احتقانی قلب (congestive heart failure)، بدخیمی، اختلالات بافت همبند، بیماری کبد و تروما می‌باشد. تجزیه و تحلیل مایع پلورال می‌تواند به شناسایی علت ایجاد آن کمک کند.

پنوماوتوراکس (Pneumothorax) به جمع شدن غیرطبیعی هوا در حفره پلور (pleural cavity) اطلاق می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به فروپاشی جزئی یا کامل ریه شود. علت آن ممکن است تروما (trauma) یا یک رویه پزشکی باشد، یا به صورت خودبه‌خودی رخ دهد. در برخی موارد، پنوماوتوراکس ممکن است به عنوان یک وضعیت اضطراری تهدیدکننده زندگی باشد، به دلیل نارسایی تنفسی یا فروپاشی قلبی‌عروقی. بیماران با پنوماوتوراکس کوچک ممکن است گاهی بدون علامت باشند. علائم شایع پنوماوتوراکس شامل درد قفسه سینه یا شانه، تنگی نفس (dyspnea)، تندتپشی (tachycardia) و تندنفسی (tachypnea) می‌باشد.

آسپیراسیون جسم خارجی به معنای ورود یک جسم خارجی به راه‌های هوایی (مانند جسم خارجی در نای، حنجره یا برونش) است. این وضعیت می‌تواند باعث انسداد خطرناک راه‌های هوایی شود. کودکان زیر ۴ سال و بزرگسالان با بیماری‌های عصبی زمینه‌ای در بالاترین خطر برای آسپیراسیون جسم خارجی قرار دارند. استخوان‌های مرغ و ماهی به طور معمول از جمله مواد غذایی هستند که ممکن است آسپیراسیون شوند.

ادم ریوی به تجمع مایع در فضای بینابینی (Interstitial Space) که به آلوئول‌ها گسترش می‌یابد، اطلاق می‌شود. این تجمع مایع می‌تواند عملکرد اکسیژناسیون و تهویه (Ventilation) را مختل کند.

سندرم دیسترس تنفسی حاد (Acute Respiratory Distress Syndrome یا ARDS) یک وضعیت التهابی خطرناک در ریه‌ها است. این سندرم با نشانه‌های بارز نارسایی تنفسی حاد هیپوکسیک (acute hypoxic respiratory failure) شناخته می‌شود که شامل تنگی نفس (dyspnea)، تنفس سریع (tachypnea)، تندتپشی (tachycardia)، سردرگمی (confusion)، تعریق شدید (diaphoresis)، کبودی (cyanosis) و شنیده شدن کراکل‌های ریوی در معاینه و رادیوگرافی قفسه سینه با نفوذهای دوطرفه و تکه‌ای در ریه‌ها است که ناشی از علل قلبی یا اضافه‌حجم نیست. این وضعیت معمولاً پس از مواجهه با یک عامل استرس‌زا بالینی یا در عرض یک هفته پس از آن مشاهده می‌شود.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

هیپرتیروئیدیسم (Hyperthyroidism) شامل مجموعه‌ای از اختلالات غدد درون‌ریز است که ناشی از فعالیت بیش از حد غده تیروئید یا تحریک‌کننده‌های تیروئیدی در خون می‌باشد. این وضعیت می‌تواند منجر به تیروتوکسیکوز (Thyrotoxicosis) شود که پیامد افزایش بیش از حد هورمون‌های تیروئید است.

اورژانس هیپرتانسیو به افزایش شدید فشار خون همراه با آسیب به ارگان‌های حیاتی اشاره دارد. این مقاله به بررسی علل، علائم و ارگان‌های درگیر در اورژانس هیپرتانسیو و عوامل خطر مرتبط می‌پردازد. ویزیسان نحوه مدیریت اورژانس فشار خون بالا را به با تمام جزئیاتی آموزش میدهد.

نارسایی احتقانی کبد (Congestive hepatopathy) به معنای اختلال عملکرد کبد ناشی از اختلالات گردش خون، به ویژه نارسایی قلب راست (right-sided heart failure) است که شامل احتقان مزمن کبد و در نهایت منجر به فیبروز می‌شود. در مراحل پیشرفته‌تر، این وضعیت اغلب به عنوان "سیروز قلبی" (cardiac cirrhosis) نامیده می‌شود، اگرچه همیشه تعریف دقیق سیروز را برآورده نمی‌کند. با این حال، افراد مبتلا به بیماری پیشرفته ممکن است علائمی از کبد داشته باشند که از بیماری مزمن کبدی یا سیروز قابل تشخیص نباشد.