سندرم هایپوونتیلاسیون ناشی از چاقی (Obesity Hypoventilation Syndrome - OHS)

سندرم هایپوونتیلاسیون ناشی از چاقی (OHS) یک تشخیص استثنایی در بیماران چاق با هایپوونتیلاسیون در حالت بیداری و استراحت است. چاقی شدید تقاضای بیشتری از مکانیسم‌های تهویه بدن ایجاد می‌کند و بدن تلاش می‌کند تا از طریق مکانیسم‌های جبرانی مختلف به این تقاضاها پاسخ دهد. زمانی که این مکانیسم‌های جبرانی به تدریج تحلیل می‌روند، OHS با بروز خستگی مزمن، هیپوکسی مزمن، هایپرکاپنی (hypercapnia) و پلی‌سایتمی (polycythemia) توسعه می‌یابد.

در ایالات متحده، شیوع OHS در حدود 0.15% تا 0.3% تخمین زده می‌شود و تقریباً 16% در بیمارانی که آپنه خواب انسدادی (obstructive sleep apnea) دارند دیده می‌شود. شیوع OHS با افزایش شاخص توده بدنی (BMI) افزایش می‌یابد. تخمین زده می‌شود که 50% از بیمارانی که BMI بیشتر از 50 کیلوگرم بر متر مربع دارند، به OHS مبتلا هستند.

علائم اولیه شامل خستگی روزانه و انسداد تنفسی است که می‌تواند در هنگام خواب یا بیداری مشهود باشد. در کودکان، OHS می‌تواند توجه روزانه را مختل کرده و با یادگیری تداخل داشته باشد و همچنین به اختلالات متابولیک کمک کند.

در صورت عدم درمان، OHS می‌تواند منجر به فشار خون ریوی (pulmonary hypertension) و بیماری قلبی احتقانی شود. بیماری‌های همزمان مرتبط با چاقی مانند هیپرلیپیدمی (hyperlipidemia)، دیابت نوع ۲ (type 2 diabetes mellitus)، بیماری عروق کرونر (coronary artery disease) و فشار خون بالا (hypertension) در بیماران مبتلا به OHS شایع هستند.