بیماری های مشابه

کاردیومیوپاتی‌های متسع (Dilated Cardiomyopathies یا DCM) مجموعه‌ای از اختلالات عضله قلب هستند که با گشاد شدن بطن‌های چپ و راست و کاهش قابلیت انقباض عضله قلب مشخص می‌شوند. شیوع این بیماری حدود ۳۶ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد می‌شود. DCM معمولاً در سنین ۳۰ تا ۶۰ سالگی بروز می‌کند. آفریقایی-آمریکایی‌ها تقریباً سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به DCM هستند.

سندرم مسمومیت حاد الکلی مرتبط با نوشیدن مفرط الکل، که با گشادشدگی بطن چپ (left ventricular dilatation)، کاهش کسر جهشی (ejection fraction) و کاهش برون‌ده قلبی (cardiac output) مشخص می‌شود. این وضعیت معمولاً با قطع مصرف الکل در مراحل اولیه بیماری قابل برگشت است. علائم این وضعیت (تنگی نفس هنگام ورزش، تنگی نفس در حالت خوابیده و تنگی نفس شبانه دوره‌ای) مشابه کاردیومیوپاتی اتساعی (dilated cardiomyopathy) و اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ (LV systolic dysfunction) با هر علت دیگری است. بیماران ممکن است دچار تپش قلب و غش شوند که می‌تواند با مسمومیت الکلی اشتباه گرفته شود.

*مراقبت فوری / تثبیت:* یک خط وریدی (IV) راه‌اندازی کرده و علائم و نشانه‌های تامپوناد قلبی (cardiac tamponade) را ارزیابی کنید. در صورت وجود و اهمیت همودینامیکی، تخلیه از طریق پریکاردیوسنتز (pericardiocentesis) یا ایجاد پنجره پریکاردیال (pericardial window) باید در اسرع وقت انجام شود.

فشار خون ریوی یک بیماری پیچیده و چندوجهی است که یا ناشی از واسکولوپاتی اولیه شریان ریوی (primary pulmonary arterial vasculopathy) است یا به‌صورت ثانویه به دلیل بیماری‌های متابولیک، ترومبوتیک یا همودینامیک ایجاد می‌شود. این وضعیت با فشار میانگین شریان ریوی بیش از ۲۵ میلی‌متر جیوه در حالت استراحت که با کاتتریزاسیون قلب راست اندازه‌گیری می‌شود، مشخص می‌گردد. این بیماری به پنج گروه زیر تقسیم می‌شود:

اختلالی که با کاهش انعطاف‌پذیری عضله قلب (myocardium) مشخص می‌شود و منجر به اختلال در پر شدن دیاستولیک و در نهایت نارسایی قلبی احتقانی (congestive heart failure) می‌گردد. علل این اختلال شامل جایگزینی عضله قلب با بافت اسکار (scar tissue)، نفوذ غیرطبیعی سلولی به عضله قلب، و رسوب یک ماده (مانند آمیلوئید) در عضله قلب می‌باشد. بیماران معمولاً با تنگی نفس هنگام فعالیت (exertional dyspnea)، ورم (edema) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.

بازگشت خون از بطن راست (RV) به دهلیز راست به دلیل ناکارآمدی دریچه سه‌لتی (tricuspid regurgitation - TR) شناخته می‌شود. در ۸۰ درصد موارد، TR به علت گشادشدگی حلقه دریچه سه‌لتی به دلیل گشادشدگی بطن راست در شرایط فشار خون شریان ریوی (pulmonary arterial hypertension) رخ می‌دهد.

تنگی پولمونری (Pulmonic stenosis) به مقاومت افزایش‌یافته در برابر جریان خون ریوی اشاره دارد که به علت تنگی در مجرای خروجی بطن راست (right ventricular outflow tract)، دریچه پولمونری (pulmonic valve)، یا شریان ریوی (pulmonary artery) ایجاد می‌شود. علل این بیماری شامل ناهنجاری‌های مادرزادی، بیماری قلبی روماتیسمی (rheumatic heart disease)، بیماری کارسینوئید (carcinoid disease)، و تنگی دریچه‌های پروستتیک (prosthetic valves) قرار داده شده برای اصلاح جراحی بیماری‌های مادرزادی پیچیده است. موارد شدیدتر بیماری مادرزادی معمولاً در دوران نوزادی تشخیص داده می‌شوند. موارد خفیف ممکن است بدون علامت باقی بمانند یا به دلیل بدتر شدن تدریجی بیماری، در سنین بالاتر تشخیص داده شوند. علائم اولیه ممکن است شامل تنگی نفس (dyspnea)، خستگی، نارسایی بطن راست (right ventricular failure)، و سیانوز (cyanosis) باشند. در معاینه ممکن است کلیک سیستولیک (systolic ejection click) و سوفل سیستولیک (systolic ejection murmur) شنیده شود.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با انسداد مزمن جریان هوا که به طور کامل برگشت‌پذیر نیست، شناخته می‌شود و معمولاً به دلیل پاسخ التهابی غیرطبیعی در ریه‌ها به‌تدریج پیشرفت می‌کند.

کور پولمونال به معنای هیپرتروفی، اتساع یا اختلال عملکرد بطن راست قلب به عنوان یک عارضه از فشار خون شریانی ریوی (Pulmonary Hypertension) است. این حالت به طور کلی به دو دسته حاد و مزمن تقسیم می‌شود. فرم مزمن آن شایع‌تر است و می‌تواند ناشی از بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، بیماری‌های بینابینی ریه، بیماری‌های عروق ریوی یا آپنه خواب انسدادی باشد. فرم حاد می‌تواند به علت تشدید ناگهانی این بیماری‌ها یا آمبولی ریوی (Pulmonary Embolism) رخ دهد. به طور کلی، کور پولمونال می‌تواند به علت بیشتر علل فشار خون شریانی ریوی به جز بیماری قلب چپ (گروه ۲ فشار خون ریوی) یا بیماری قلبی مادرزادی (بخشی از گروه ۱ فشار خون ریوی) ایجاد شود.

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

سندرم حاد کرونری (ACS) شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها است که به دلیل عدم تعادل حاد بین عرضه و تقاضای اکسیژن در عضله قلب رخ می‌دهد. این وضعیت به ایسکمی یا انفارکتوس میوکارد (MI) منجر می‌شود.

تنگی دهانه دریچه میترال معمولاً به دلیل بیماری قلبی روماتیسمی (Rheumatic Heart Disease) ایجاد می‌شود. سایر علل احتمالی شامل کلسیفیکاسیون سنگین حلقه میترال (Mitral Annular Calcification) و تنگی مادرزادی دریچه میترال (Congenital Mitral Stenosis) هستند. بیماران معمولاً با فیبریلاسیون دهلیزی (Atrial Fibrillation) و/یا نارسایی قلبی احتقانی (Congestive Heart Failure) مراجعه می‌کنند. سایر علائم و نشانه‌های شایع شامل سرفه، عفونت‌های مکرر تنفسی، تنگی نفس در اثر فعالیت (Exertional Dyspnea)، هموپتیزی (Hemoptysis)، خس‌خس سینه (Wheezing)، اورتوپنه (Orthopnea)، ادم (Edema)، تاکی‌کاردی (Tachycardia) و سوفل قلبی (Heart Murmur) هستند. این بیماری می‌تواند به‌تدریج به حوادث ترومبوآمبولیک (Thromboembolic Events)، فشار خون ریوی (Pulmonary Hypertension)، هیپرتروفی بطن راست (Right Ventricular Hypertrophy)، نارسایی قلبی سمت راست (Right-Sided Heart Failure)، درد قفسه سینه (Chest Pain) و اندوکاردیت عفونی (Infective Endocarditis) منجر شود. بزرگسالان ممکن است بدون علائم باشند، اما شروع علائم در بزرگسالان معمولاً بین ۲۰ تا ۵۰ سالگی رخ می‌دهد. نوزادان ممکن است در زمان تولد یا در دو سال اول زندگی علائم را تجربه کنند.

هموکروماتوز ارثی (HH) یک اختلال ژنتیکی ناشی از تجمع بیش از حد آهن است. در شکل کلاسیک این بیماری، جهش C282Y در ژن HFE باعث افزایش نامناسب جذب آهن از دوازدهه (duodenum) می‌شود. دیگر اشکال HH شامل جهش‌هایی در مولکول‌های مختلفی است که هموستاز آهن را تنظیم می‌کنند. اگرچه معمولاً این بیماری به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) است، اما یک شکل اتوزومال غالب (autosomal dominant) آن به دلیل جهش در ژن فروپورتین (ferroportin) ایجاد می‌شود.

هپاتوتوکسیسیتی (Hepatotoxicity) می‌تواند نتیجه مصرف هر نوع دارویی باشد، از جمله عوامل دارویی، داروهای مکمل و جایگزین (CAMs)، و سموم صنعتی. آسیب کبدی ناشی از دارو (Drug-induced hepatotoxicity) به آسیب کبدی ناشی از مصرف دارو اشاره دارد. بیماران ممکن است با طیف وسیعی از علائم مواجه شوند؛ بسیاری بدون علامت هستند، در حالی که برخی دچار عوارض نارسایی حاد کبد می‌شوند. آسیب کبدی ناشی از دارو می‌تواند به آسیب هپاتوسلولار (Hepatocellular injury) منجر شود که عمدتاً با افزایش ترانس‌آمینازها مشخص می‌شود، آسیب کوله‌استاتیک (Cholestatic injury) که با افزایش آلکالین فسفاتاز و بیلی‌روبین کل/مستقیم همراه است، یا الگوی مختلط. این تعیین معمولاً بر اساس ناهنجاری‌های آزمایشگاهی انجام می‌شود. هر نوع الگوی آسیبی می‌تواند به نارسایی کبدی منجر شود که با اختلال در عملکرد سنتزی کبد (Thrombocytopenia, Coagulopathy) مشخص می‌شود.

بیماری کبد چرب مرتبط با اختلال متابولیک (MASLD)، که به نام بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین بیماری کبدی در جهان با شیوع ۲۵٪ است و حدود ۳۰٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داده است. MASLD یک بیماری مزمن است که با تجمع چربی در کبد همراه است و به مصرف بیش از حد الکل یا استفاده از داروهای استئاتوژنیک ارتباطی ندارد.

سندرم انسداد سینوزوئیدی کبدی (Hepatic sinusoidal obstruction syndrome - SOS) یک عارضه نادر پیوند سلول‌های بنیادی خونساز است که با درد در ناحیه فوقانی راست شکم، بزرگ‌شدگی کبد (هپاتومگالی)، و ظهور زردی (یرقان) و تجمع مایع در شکم (آسیت) مشخص می‌شود. این وضعیت قبلاً به عنوان بیماری انسداد وریدی کبدی شناخته می‌شد.